ഞാന് വിഷണ്ണനായി. അവര് എന്നെത്തന്നെ നോക്കി നില്ക്കുകയായിരുന്നു.
“കുട്ടിക്ക് വേറെ എവിടെങ്കിലും ട്രൈ ചെയ്തൂടെ? എന്തിനാ ഇത്ര ബുദ്ധിമുട്ടി ഇവിടെത്തന്നെ” അവര് കട്ടിളയിലേക്ക് ചാരിനിന്നുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
“വേറെ ആരുമില്ല ചേച്ചി. അതല്ലേ”
അല്പനേരം ഞങ്ങള് മിണ്ടിയില്ല. പെട്ടെന്ന് എനിക്ക് ഒരു ഐഡിയ തോന്നി.
“ചേച്ചി എന്നും പുള്ളി ഉച്ചയ്ക്ക് മുന്പേ പുറത്ത് പോകുമല്ലോ, അല്ലെ?”
“പോകും. കുടിക്കാന് പോകുന്നതാ. തിരിച്ചു വരുമ്പം വൈകിട്ട് കുടിക്കാനുള്ളതും കൊണ്ടുവരും” മ്ലാനഭാവത്തോടെയയിരുന്നു അവരത് പറഞ്ഞത്.
“ഇതിനൊക്കെ പണം എവിടുന്നാ?” പറയാന് വന്നത് മറന്നിട്ട് ഞാന് ചോദിച്ചു.
“അമേരിക്കേല് ഉള്ള ഏതോ ഒരു പണക്കാരന്റെ വീടും പറമ്പും നോക്കുന്നുണ്ട് ചേട്ടന്. അവിടുന്ന് കിട്ടുന്ന പണമാ കുടിച്ചു തീര്ക്കുന്നത്. ഒറ്റ രൂപ ഇവിടെത്തരില്ല” അവര് ദുഖത്തോടെ അകലേക്ക് നോക്കി. ആ വിഷാദഭാവം ഒരേ സമയം എന്നില് കാമവും സ്നേഹവും തീര്ത്തു. എത്ര പാവമാണ് ഈ ചേച്ചി!
“ചേച്ചീ, ഞാനൊരു കാര്യം ചെയ്യാം. രാവിലെ പുള്ളി പോയയുടന് ഞാന് വരാം. ഈ വരാന്തയില് ഇരുന്നു പഠിച്ചാല് പുള്ളി തിരിച്ചു വരുന്നത് ദൂരെ വച്ചുതന്നെ കാണാന് പറ്റുമല്ലോ? അങ്ങനെ വന്നാല് പിന്നിലിറങ്ങി പുഴയുടെ ഇറമ്പിലൂടെ ഞാന് തിരിച്ചു പൊയ്ക്കോളാം”
“അതിലെ സൈക്കിള് പോകില്ലല്ലോ?”
“ഞാന് നടന്നേ വരൂ. സൈക്കിള് ഇവിടിരിക്കുന്നത് പുള്ളി ദൂരെനിന്നു കണ്ടാലും പ്രശ്നമല്ലേ?”
അവര് ഒരുനിമിഷം ആലോചിച്ചു. പിന്നെ തലയാട്ടി.
“പക്ഷെ കുട്ടീ ഇത്ര ബുദ്ധിമുട്ടണോ? മറ്റെവിടെങ്കിലും ശ്രമിച്ചുകൂടെ?”
“ചേച്ചിക്ക് ഇവിടെ നല്ലപോലെ ഇംഗ്ലീഷ് പഠിപ്പിക്കുന്ന വേറെ ആരെയെങ്കിലും പരിചയമുണ്ടോ?”
അവര് ഇല്ലെന്ന അര്ത്ഥത്തോടെ ചുണ്ടുമലര്ത്തി. സിരകളിലൂടെ മിന്നല് പാഞ്ഞ പ്രതീതി എനിക്കുണ്ടായി. ഈശ്വരാ എന്ത് സ്നിഗ്ദ്ധമാണ്, എത്ര വശ്യമാണ് അവരുടെ പേലവാധരം! അതിന്റെ മാദകത്വം എന്നെ ഭ്രാന്തുപിടിപ്പിച്ചു.
“എങ്കീ ഞാന് നാളെമുതല് വരട്ടെ?” ആര്ത്തിയോടെ അവരെ അടിമുടി ഉഴിഞ്ഞുകൊണ്ട് ഞാന് ചോദിച്ചു.
“ഈ മുതുക്ക് സ്ത്രീയെ വെറുതെ വിടില്ല അല്ലെ?” അതുവരെ കാണാത്ത ഒരു പ്രത്യേകഭാവത്തോടെ അവരത് ചോദിച്ചപ്പോള് ഒരേസമയം ഞാന് ചമ്മുകയും ഒപ്പം എന്റെ മനസ്സില് പ്രതീക്ഷകളുടെ ഒരായിരം പൂത്തിരികള് കത്തുകയും ചെയ്തു.
ലാസ്റ്റ് വന്ന വരികളിൽ കുറച്ചു പ്രശ്നം അത് അല്ലാതെ ബാക്കി ഓക്കേ ആണ്
ഇതുപോലെ 10 ജന്മം ജനിച്ചാലും എനിക്ക് എഴുതാൻ കഴിയില്ല
10 ജന്മം ജനിച്ചാലും എനിക്ക് ഇതുപോലെ എഴുതാൻ കഴിയില്ല
Mastere oru upakaram cheyyumo
Njan aduthide oru Kambi katha vayichu nalla katha ayirunnu ennal ippol aa katha kanunnilla aa kathayude perum orkkunnilla
Amma work cheyyunna company yile m.d avalude makale kalikkan konduvarunnathum avide vech ammayum molum kandumuttunnathum aanu. Ammayude name keerthana
Please master aa katha onnude ayakkumo
Aarude katha anenn ariyilla
മാഷേ,
പാർവ്വതി…എനിക്കു വളരെയധികം ഇഷ്ടമുള്ള പേരാണ്. ഉമ.. മറ്റൊന്ന്. ഈ കഥയിലെ നായികയെ പ്രിയംവദയാക്കാൻ മാസ്റ്ററിന്റെ വർണ്ണന കൂടിയായാൽ…
പിന്നെ കഥയിൽ മിക്കവാറുമുള്ള കഴപ്പി പെണ്ണുങ്ങളിൽ നിന്നുമൊരു മാറ്റം. സുന്ദരമായിട്ടുണ്ട്.
ധാരാളം അറേൻജ്ഡ് കല്ല്യാണങ്ങൾ പൊട്ടിത്തകരുന്നതും എത്രയോ പ്രേമവിവാഹങ്ങൾ നിലനിന്നുപോരുന്നതും കണ്ടിട്ടുണ്ട്. തമ്മിലുള്ള പൊരുത്തം, അഡ്ജസ്റ്റു ചെയ്യാനുള്ള വിശാലമായ മനസ്സ്..ഇതു മതിയെന്നു തോന്നുന്നു.
മാസ്റ്ററുടെ പ്രണയത്തിനോടുള്ള എതിർപ്പെനിക്കു മനസ്സിലാവുന്നില്ല.പിന്നെ ഈ സൈറ്റിൽ വരുന്ന, ഞാൻ പണ്ടു വായിച്ച, മിക്ക പ്രണയകഥകളും എന്നെ ബോറടിപ്പിച്ചു. വേറൊന്ന് ഞാനിവിടെ കമ്പി മാത്രം തേടുന്നതു കൊണ്ടാവാം.
പുതിയ വർഷത്തിൽ ആരോഗ്യം നേരുന്നു.
ഋഷി
സമകാലീന സംഭവങ്ങളാണ് എന്നെ പ്രണയത്തോട് വെറുപ്പ് ഉളവാക്കിയത് എന്ന് പറയാമെങ്കിലും, മറ്റൊന്ന്, ഒറ്റ പ്രണയ വിവാഹം പോലും വിജയമായി ഞാന് കണ്ടിട്ടുമില്ല എന്നതാണ്. അതിനര്ത്ഥം വീട്ടുകാര് ആലോചിച്ചു നടത്തുന്ന എല്ലാ വിവാഹങ്ങളും വിജയമാണെന്നല്ല. അതിലുമുണ്ട് ധാരാളം പരാജയങ്ങളും നരകങ്ങളും. പക്ഷെ പ്രണയം അങ്ങനെയല്ലല്ലോ? ഒരു സമയത്ത് നീയില്ലെങ്കില് ഞാനില്ല ഞാനില്ലെങ്കില് നീയില്ല എന്ന് പറയുകയും ഒരുമിച്ചു കഴിയുമ്പോള് ധ്രുവങ്ങളുടെ അകലം ഉണ്ടാകുന്നതും വളരെ വലിയ വൈരുധ്യമല്ലേ?
ഈ അടുത്തിടെ പത്രങ്ങളില് വന്ന ചില നരഹത്യകള്, ആത്മഹത്യകള്, മുന്പ് നടന്നിട്ടുള്ള ആസിഡ് ആക്രമണങ്ങള് തുടങ്ങിയവയും പ്രണയിച്ച് ചതിച്ച് വേശ്യകള് ആയി മാറിയ ധാരാളം സ്ത്രീകളും എല്ലാം എനിക്ക് ഈയൊരു വികാരത്തോട് എതിര്പ്പുണ്ടാക്കിയിരിക്കുന്നു. ഇതിനെ നിരുത്സാഹപ്പെടുത്തണം എന്നുതന്നെയാണ് എന്റെ അഭിപ്രായം. വിവാഹശേഷം ദമ്പതികള് തമ്മില് പ്രണയിക്കട്ടെ, ആജീവനാന്തം.
നന്ദി സ്വാമീ അനുഗ്രഹങ്ങള്ക്ക്..