പേരില്ലാത്ത സ്വപ്നങ്ങളിൽ ലയിച്ചു 5 [Malini Krishnan] 167

“അല്ല സോറി ഞാൻ നീ സിംഗിൾ ആണോ അല്ലയോ എന്ന് അറിയാൻ വേണ്ടി ചോദിച്ചപ്പോ ഇങ്ങനെ ആയിപോയതാ, സോറി.”

“ഓഹ് വല്ലാത്തൊരു ചോദ്യം തന്നെ ആയിപോയി, അല്ല വെറുതെ പരിചയ പെടാൻ വന്ന ആൾ എന്തിനാ ഇതൊക്കെ അറിയുന്നേ.”

“അല്ല എന്തായാലും പേര് നീ പറയുന്നില്ല എന്ന ബാക്കി ഡീറ്റെയിൽസ് അറിയാലോ എന്ന് കരുതി ചോദിച്ചതാ, അല്ലാതെ വേറെ ഒന്നും ഇല്ല.”

അവൾ താടിയിൽ കൈ വെച്ചുകൊണ്ട് ഇരുന്നു “വേറെ ഒന്നും ഇല്ലേ.” അവൾ എന്റെ കണ്ണിൽ നോക്കി ചോദിച്ചു. ഞാൻ eye കോൺടാക്ട് കൊടുക്കാതെ ഇരിക്കാൻ വേണ്ടി അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും നോക്കി.

“അതെ എനിക്ക് ലേറ്റ് ആവുന്നു ഞാൻ പോട്ടെ.” അവൾ ചോദിച്ചു, വീട്ടിൽ പോവണം എന്ന് അവൾക് ഇല്ല അവനോട് സംസരിച് ഇരിക്കണം എന്നും ഉണ്ട്, പക്ഷെ പക്ഷെ ഫ്രണ്ട്സിന്റെ ഉപദേശ പ്രകാരം അവൾ കുറച്ച ജാഡ ഇറക്കി.

“അല്ല നമ്മൾ വന്നിട്ട് കുറച്ച നേരമായിട്ടാലേ ഉള്ളു. ഇപ്പഴേ പോവാനോ.” ഞാൻ ചോദിച്ചു. നേരെ ഒന്നു സംസരിച് തുടങ്ങിയത് പോലും ഇല്ല അപ്പോഴേക്കും…

“ഇവിടെ ഇരുന്നിട്ട്, എന്തേലും പറയാൻ ഉണ്ടോ.” അവൾ കണ്ണുകളിൽ നിഷ്കളങ്കത അഭിനയിച് ചോദിച്ചു. എന്റെ കണ്ണുകൾ അവളെ കണ്ട് മയങ്ങിരുന്നെങ്കിലും അത് അവളോട് പറയാൻ ഞാൻ വിയർപ്പമുട്ടി.

“അല്ല ബാക്കി നാളെ പറയാലോ ലെ.” ഞാൻ പറഞ്ഞു.

“നമ്മൾ നാളെ കാണും എന്ന് ആരാ പറഞ്ഞത്.”

“അല്ല ഇവിടുത്തെ ഫ്രൂട്ട് ഷേക്ക് നല്ലതാ എന്ന് കേട്ടിട്ടുണ്ട്, നമ്മൾ ആണെകിൽ ഇവിടെ വന്നിട്ട് ചായ മാത്രമല്ലേ കുടിച്ചുള്ളു. അപ്പൊ നാളെ വന്ന് അത് ഒന്ന് ട്രൈ ചെയ്യണമാലോ.”

മനസിലാക്കാൻ അക്ഷരങ്ങളോ കേൾക്കാൻ ശബ്ദമോ ഇല്ലാതെ അവളുടെ കണ്ണിൽനിന്നും ചിരിയിൽനിന്നും എനിക്ക് സമ്മതം കിട്ടി.

“പൈസ ഞാൻ കൊടുക്കാം.” അവൾ പറഞ്ഞു

“വേണ്ട വേണ്ട ഞാൻ കൊടുക്കാം.” എന്നും പറഞ്ഞ് ഞാൻ പേഴ്സ്സിൽ നിന്നും പൈസ എടുത്ത് കൊടുത്തു. എന്നിട്ട് ഞങ്ങൾ വെളിയിലേക്ക് ഇറങ്ങി എന്നിട്ട് അവളുടെ കോളേജിലെക് തിരിച്ച നടന്നു. ഈ പ്രാവിശ്യം ഞങ്ങൾ ഒരുമിച്ച് ആണ് നടന്നത്.