പ്രസീദ

Praseeda bY Renjith Remanan

വൈകുന്നേരം അഞ്ചരയ്ക്കുള്ള ടീന ബസ്സിനെ നോക്കി നിൽക്കുകയാണ് കവലയിൽ ഒരു ചെറു കൂട്ടം. “ചത്താലും വേണ്ടില്ല ഇവളെ ഒന്ന് കളിച്ചിട്ട് വേണം ചാകാൻ എന്ന് വിചാരിച്ചിട്ട് നടക്കുന്നില്ലല്ലോ, നിന്നെയൊക്കെ കൊണ്ട് എന്ത് ഉപയോഗം, ചുമ്മാ കുറെ പൈസ കളയാൻ.” നടേശൻ മുതലാളി നിരാശയോട് കൂടി കൈകൾ കൂട്ടിത്തിരുമ്മിയിട്ട് ചായ ഗ്ലാസ് കാലിയാക്കി. “മുതലാളി അതിനു ലോകത്തുള്ള പെണ്ണിനെയൊക്കെ കളിക്കാൻ പറ്റുമോ, പിന്നെ എല്ലാവൾക്കുമുള്ളതു തന്നെയല്ലേ അവൾക്കും.” “അതേ എല്ലാവൾക്കുമുള്ളതു തന്നെയാ അവൾക്കും, പക്ഷെ നീയീ കൂട്ടം കണ്ടോ ? അവളോര്ത്തിയെ കണ്ടു വാണമടിക്കാൻ വേണ്ടി മാത്രം നിൽക്കുന്നതാണ്.” ” മുതലാളീ അവളുടെ കെട്ടു ഉറപ്പിച്ചു നിർത്തിയിരിക്കുകയാണ്, അറിയാമല്ലോ?”. “അറിയാമെടാ, ചെക്കൻ പറഞ്ഞു വരുമ്പോൾ ബന്ധുക്കളായിട്ടു വരും. എറിയാൻ അറിയാവുന്നവന് കൊടുക്കില്ല എന്ന് പറയുന്നത് എന്ന് പറയുന്നത് എത്ര ശരിയാണ്.”

ഗോപി മാഷിന്റെ മകൾ പ്രസീദയാണ് സംസാരവിഷയം. അത്രയ്ക്കും തികഞ്ഞ ഒരു സുന്ദരി ആ ഗ്രാമത്തിൽ ഉണ്ടായിട്ടില്ല എന്നതാണ്. ആബാലവൃദ്ധം ജനങ്ങളും അവളുടെ പിറകെയാണെന്നു പറയുന്നത് വെറുതെയല്ല. കാലത്തും വൈകിട്ടും അവളെ കാണാൻ വേണ്ടി ഈ കൂട്ടം കവലയിൽ പതിവാണ്. ഗോപി ഒരു റിട്ടയേർഡ് പ്രൈമറി സ്കൂൾ അധ്യാപകനാണ്. പറയത്തക്ക സാമ്പത്തികം ഒന്നുമില്ല. പ്രസീദ PG ചെയ്യുന്നു. ഇപ്പോൾ 22 വയസ്സായി.

മാദകത്വം തുളുമ്പുന്ന ഒരു തനി ഗ്രാമീണ പെൺകൊടിയാണ് പ്രസീദ. അവളുടെ സൗന്ദര്യം അവളുടെ മലയാള തനിമയിലായിരുന്നു. കാച്ചെണ്ണയുടെ നിറവും, തികഞ്ഞ ആകാരസൗഷ്ടവവും, നിതംബം തൊട്ടു നിൽക്കുന്ന എണ്ണ തേച്ച ഉള്ളുള്ള മുടിയും, ഏകദേശം അഞ്ചരയടി പൊക്കവും അതിനൊത്ത വണ്ണവും, നനുത്ത ഇളം ചുണ്ടുകളും, എപ്പോഴും വിയർപ്പു മണികൾ പറ്റി നിൽക്കുന്ന ഉയർന്ന മൂക്കും, മനോഹരമായ നെറ്റിത്തടവും, കട്ടി പുരികവും ശാന്ത സ്വപ്ന ഭാവം തൂകുന്ന വല്യ കറുത്ത കണ്ണുകളും, ഉയർന്ന മുലകളും നല്ല ഒതുക്കമുള്ള മൂടും, ഒതുക്കമുണ്ടെങ്കിലും മാംസളമായ വയറും, അവളെ ആ നാട്ടിലെ ആബാലവൃദ്ധം പുരുഷപ്രജകളുടെയും സ്വപ്ന റാണിയാക്കി.