പ്രതിവിധി [Dark Knight] 236

“ആ പിന്നെന്താ അമ്മേ പ്രശ്നം? പറ, എന്ത് വഴിപാടാ, ശൈനപ്രദക്ഷിണം ആണോ എന്താണെങ്കിലും ചെയ്യാം.” “എനിക്കത് നിന്നോട് പറയാൻ പറ്റില്ലടാ.”

“ഇത് അമ്മയുടെ ജീവന്റെ കാര്യം ആണ്, എന്താണെങ്കിലും പറഞ്ഞേ പറ്റു.” സുഭദ്ര കരച്ചിൽ നിർത്താതെ തന്നെ ജോൽസ്യൻ പറഞ്ഞത് എല്ലാം അവനോട് പറഞ്ഞു. എല്ലാം കേട്ടു അവൻ ഇരുന്നു പോയി കസേരയിൽ. ഒരു ഭാവവും ഇല്ലാതെ,

പലവിധ ചിന്തകളിൽ പെട്ട്, ഒരു കല്ലു പോലെ ഇരുന്നു. അവനെന്ത് പറയണം എന്ന് അറിയില്ലായിരുന്നു. സുഭദ്രക്ക് മനസിലായി…ഇല്ല തന്നെക്കൊണ്ട് പറ്റില്ല, അവനെക്കൊണ്ടും.

“മോൻ പൊയ്ക്കോ മോനെ, ഞാൻ പറയാൻ പാടില്ലായിരുന്നു. എന്നോട് ക്ഷെമിക്ക് മോനെ”. “അമ്മ എന്ത് തെറ്റ് ചെയ്തു അതിന്. അമ്മയുടെ ജീവന്റെ കാര്യം അല്ലെ…അമ്മയ്ക്ക് കുഴപ്പം ഇല്ലെങ്കിൽ…ഞാൻ റെഡി ആണ്…അമ്മയുടെ ജീവൻ ആണ് വലുത്…അതുമല്ല അമ്മയുടെ കഷ്ടതകൾ കൂടി മാറും എങ്കിൽ…വേറെ ഒന്നും നോക്കണ്ട…അധികം ആലോചിക്കേണ്ട”

“മോനെ…എനിക്ക് വേണ്ടി…മോനെ നീ ആദ്യമായി…അതും ഈ വയ്യാത്ത വയസിയുടെ ഒപ്പം..” “വയസിയോ…അമ്മ എത്ര സുന്ദരി ആണെന്ന് അമ്മക്ക് അറിയില്ല…അമ്മേ…”

“മോനെ…മോന് അമ്മ ഒരുമ്മ തരട്ടെ” “ഒന്നല്ല എത്ര വേണമെങ്കിലും തന്നോ അമ്മേ.”

സുഭദ്ര തന്റെ നനുത്ത ചുണ്ടുകൾ നാക്കാൽ ഒന്നു നുണഞ്ഞു…ആ നിമിഷം വന്നെത്തിയിരിക്കുന്നു…തന്റെ കഷ്ടതകൾ എല്ലാം നീങ്ങാൻ പോകുന്നു…മറ്റൊന്നും അവളുടെ ചിന്തയിൽ വന്നില്ല…അവിനാഷിനോട് സ്നേഹം കൂടിയതെ ഉള്ളു…തന്റെ ചാരിത്ര്യം അവൻ ഒരു വയസിക്കായി നൽകാൻ പോകുന്നു. അവൾ അവന്റെ കവിളിൽ ഒരുമ്മ നൽകി.

അവനത് കണ്ണുകളടച്ചു വാങ്ങി. വീണ്ടും അപ്പുറത്തെ കവിളിൽ തുരുതുരെ അമർന്ന ചുംബനങ്ങൾ. അവളുടെ ശരീരം ചൂടു പിടിച്ചു. നീണ്ട 28 വർഷങ്ങൾ…തന്റെ രണ്ടു കൈ കൊണ്ടും അവൾ അവന്റെ തലമുടിയിൽ തലോടാൻ തുടങ്ങി. മൂക്കിൽ കണ്ണിൽ നെറ്റിയിൽ…

ഉമ്മകൾ നിന്നില്ല. അവസാനം അവന്റെ ചുമന്ന ചുണ്ടിലും. സുഭദ്ര താഴേക്ക് നോക്കി. അതേ അവന്റെ പാന്റിൽ മുഴുപ്പ് കാണാം. അത് അവളുടെ ആവേശം കൂട്ടി. അവൾ മുഖം വിട്ടു കഴുത്തിലേക്ക് ഇറങ്ങി. അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ അവന്റെ കഴുത്തിലാസകലം ഓടി നടന്നു. വേഗത്തിൽ ഓടിക്കൊണ്ടിരുന്ന ഫാനിന് പോലും ആ ചൂട് അകറ്റാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. സുഭദ്ര തന്റെ ചുണ്ടുകൾ പിൻവാങ്ങി. അവൻ കണ്ണുകൾ തുറന്നു. “മോനെ അമ്മക്ക് ഇല്ലേ….”