പ്രേമ മന്ദാരം 3 [കാലം സാക്ഷി] [Conclusion] 624

“മോനെ വിഷ്ണു അവൾ പറഞ്ഞത് എന്നെ കുറിച്ചാണ്. ആര് എന്നെകുറിച്ച് എന്ത് പറഞ്ഞാലും എനിക്ക് വെറും പൂടയാണ്. പക്ഷെ നീ പറഞ്ഞത് എന്റെ പെണ്ണിനെകുറിച്ചാണ് അത് എനിക്ക് പൊള്ളും. പിന്നെ നീ ഇങ്ങനെയാണെങ്കിൽ നിന്നോട് ക്ഷമിക്കാണോ വേണ്ടയോ എന്ന് ഒന്ന് കൂടി ആലോചിക്കേണ്ടി വരും.”

“എന്റെ പൊന്നോ ഞാൻ ഇല്ലേ. ആവിശ്യം ഇല്ലാത്ത സ്ഥലത്തു ഇനി ഞാൻ വാ തുറക്കൂല”

“തുറക്കാണ്ട് ഇരുന്നാൽ നിനക്ക് കൊള്ളാം”

“എന്നാൽ ശരി ഞാൻ ഇറങ്ങട്ടെ ഇനി ഇവിടെ നിന്നാൽ ശരിയാകില്ല. പ്രിയ നീ വരുന്നുണ്ടോ?”

“ഞാനും ഉണ്ട് ഒരു രണ്ട് മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞ് നമുക്ക് ഇറങ്ങാം.” ഇത് പറഞ്ഞു പ്രിയ വന്ന് എന്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു. വലത് കൈ പ്ലാസ്റ്റർ ഇട്ടേക്കുന്നത് കൊണ്ട് ഇടത്തെ കയ്യിലാണ് അവൾ പിടിച്ചത്.

“നീ ഒരുപാട് ഭാഗ്യവാൻ ആണെടാ ഇങ്ങനെ ഒരു പെണ്ണിനെ കിട്ടിയതിൽ. നീയും ഭാഗ്യവതിയാടി നമ്മുടെ ചെക്കനെ പോലെ ഒരു പയ്യനെ കിട്ടിയതിൽ”

“പൊടി അവിടുന്ന് നമ്മുടെ ചെക്കനോ? ഇത് എന്റെ ചെക്കനാ എന്റെ മാത്രം ചെക്കനാ” ഐഷുവിന് അത് അത്രക്ക് ഇഷ്ടപെട്ടില്ല.

“എന്റെ പൊന്നോ…! നിന്റെ തന്നെയാ വേറെ ആരും അവകാശം പറയുന്നില്ല.”

“പറയാണ്ടിരുന്നാൽ കൊള്ളാം”

“ഞാൻ തോറ്റു…! നിങ്ങളെ സഹിക്കാൻ നിങ്ങളെക്കൊണ്ടേ പറ്റു. ഏതായാലും ഇനിയും കാണാം. പിന്നെ ഒരു ഉപദേശം തരാൻ ഉള്ളത് തല്ലു കൂടൽ ഇനിയെങ്കുലും കുറച്ച് കുറക്കണം”

“പൊടി അവിടുന്ന് അത് ഞങ്ങളുടെ ട്രേഡ് മാർക്ക് ആണ്. അതൊന്നും അങ്ങനെ കുറക്കാൻ പറ്റില്ല.” ഐഷു അതും വിട്ടു കൊടുത്തില്ല.

“വിട്ട് എല്ലാം വിട്ടു നിങ്ങൾ നിങ്ങളായാൽ മതി. നിങ്ങള് വേറെ ലവലാണ്. എന്നാൽ ഞാൻ ഇറങ്ങട്ടെ.”

“എന്നാൽ അങ്ങനെ ആയിക്കോട്ടെ” ഐഷു പറഞ്ഞു.

“അപ്പോൾ സാമേ ഞാൻ ഇറങ്ങുവാ..!”

“ഓകെടി കാണാം…!” ഞാനും അവളെ യാത്രയാക്കി.

“വിഷ്ണു നമുക്ക് വിട്ടാലോ?” ആഹ് പോവാടി.

“അപ്പോൾ സാമേ പെങ്ങളെ ഒന്നും മനസ്സിൽ വെച്ചക്കല്ല്. എല്ലാം എന്റെ അറിവില്ലായ്മയായി കണ്ടാൽ മതി വീണ്ടും കാണാം”

“മതി മോനെ ചെല്ല് കൂടുതൽ ഷോ ഒന്നും വേണ്ട ഒരാഴ്ച്ച കഴിഞ്ഞാൽ ഞാൻ ക്ലാസ്സിലേക്ക് തന്നെയാണ് വരുന്നത്!”

“അപ്പോൾ ശരി പെങ്ങളെ! ആ കഴുത്ത് അവന്റെ കൈ വാക്കിനൊന്നും കൊണ്ട് വെച്ച് കൊടുക്കല്ലേ അവൻ പിടിച്ചു ഉടക്കും”അത് പറഞ്ഞ് അവൻ പുറത്തേക്ക് ഓടി പുറകെ പ്രിയയും.

“ഡാ നിക്കട അവിടെ!” അവൻ നിൽക്കില്ല എന്ന് അറിയാമായിട്ടും ഞാൻ വെറുതെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.

“എന്നാൽ നമുക്ക് കഴിച്ചാലോ?” അവര് പോയപ്പോൾ ഐഷു ചോദിച്ചു.

“ഞാൻ അങ്ങോട്ട് പറയാൻ ഇരിക്കുവായിരുന്നു. നല്ല വിശപ്പ്”

“കഞ്ഞി കിട്ടിയില്ല പിന്നെ ഊണ് വാങ്ങിച്ചു.” അവള് വാങ്ങിച്ച് കൊണ്ട് വന്ന പൊതി അഴിക്കുമ്പോൾ പറഞ്ഞു.

“അതേതായാലും നന്നായി കഞ്ഞി കുടിച്ചാലൊന്നും എനിക്ക് ഒന്നുമൊന്നുമാകില്ല.”

“അതെനിക്ക് അറിയാല്ലോ? ഹോസ്പിറ്റൽ ആയോണ്ട ഇല്ലെങ്കിൽ ഞാൻ മട്ടൻ ബിരിയാണി വാങ്ങി തന്നേനെ”

“വെറുതെ കൊതുപ്പിക്കാതെ പെണ്ണേ..!”