പ്രിയം പ്രിയതരം 6 [Freddy Nicholas] 160

ഇടത്തെ കൈ എന്നോട് പിണങ്ങാതിരിക്കാൻ ഞാൻ ആ താഴിക കുടങ്ങളുടെ മുനമ്പിന്റെ തുടിപ്പുകളിൽ വേദനിപ്പിക്കാതെ ഞെക്കി.

പ്രിയ : ആഹ്… ഏട്ടാ… മെല്ലെ മെല്ലെ അതിനാണ് സുഖം കൂടുതൽ… ആഹ്…. ആഹ്… അവൾ പതിഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ കൊഞ്ചി.

എന്റെ ഒരു കൈ മെല്ലെ അവളുടെ പുറം കഴുത്തിലൂടെ താഴെ വരെ സ്നേഹപൂർവ്വം തലോടി.

താഴോട്ട് എത്തിയ, കൈവിരലുകൾ അവളുടെ ബ്ലൗസ്സ് തീരുന്നിടത്ത് ബ്രേക്ക്‌ ഇട്ടു.

മിനുസമാർന്ന ആ ഉടലിൽ എന്റെ കരതലം മെല്ലെ ഇഴഞ്ഞു ചുറ്റി. ആ ആലില വയറിന്റെ നിംന്നോന്നതികളിൽ അവ വേഗമാർന്നു.

പൊക്കിൾ കുഴിയുടെ പരിസരത്ത് ഒരു പ്രത്യേക മിനുസ്സം. “”ഓഹ് എന്റെ പ്രിയാ… എന്റെ മനസ്സിന്റെ കണ്ട്രോൾ വിട്ടു പോകുമോ…”” ഞാൻ അവളുടെ കഴുത്തിൽ ചുണ്ടുകൾ ഉരച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

പ്രിയ : മ്മ്മ്ഹും…. ഇവിടുന്ന് ഒന്നും വേണ്ടാ…ആരെങ്കിലും ഇങ്ങോട്ട്….

ഞാൻ : ഇനിയെപ്പോഴാ….

പ്രിയ : അറിയില്ല…. ഏട്ടൻ പറ…

ഞാൻ : നിന്റെ സൗകര്യം…

പ്രിയ : ഞാൻ അറിയിക്കാം…

അതേ കൈ അവിടെ നിന്നും വീണ്ടും പ്രയാണമാരംഭിച്ചു. താഴെ ഒന്നരയിൽ ഒതുക്കി നിറുത്തിയ മാധക യവ്വനത്തെ പിടിച്ചു കെട്ടിയ ടൈറ്റ് പാന്റി ലൈൻ തേടി നടന്നു.

അവൾ തേച്ചു കുളിച്ച ആ കാച്ചിയ എണ്ണയുടെ നറുമണതോടൊപ്പം, ആ തനതായ സ്ത്രീഗന്ധവും കൂടി കലർന്ന ഒരു അപൂർവ മിശ്രീതം അവളുടെ ശരീരത്തിൽ നിന്നും ആ പരിസരം അത്രയും വ്യാപിച്ചു. അത് എന്റെ സിരകളെയും ഒരു പോലെ ചൂടുപിടിപ്പിച്ചു.

ഒരു കേരള വനിതയുടെ തനിമയാർന്ന ഗന്ധം.

എന്റെ നിക്കറിനുള്ളിൽ ഉറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന യോദ്ധാവ് പെട്ടെന്ന് സടകുടഞ്ഞ് എഴുന്നേറ്റു.

വിറയ്ക്കുന്ന എന്റെ കരതലങ്ങൾ ഞാൻ അവളുടെ കൈവിരലുകളിലേക്ക് കോർത്തിണക്കി പിടിച്ചു.

അടിയിൽ നിന്നും ആരോ എന്നെ ആക്രമിക്കുന്നുണ്ട്… അവൾ പറഞ്ഞു.

കവിളുകളിൽ പൂശിയ യാഡ്ലെ ലാവണ്ടർ ടാൽക്കിന്റെ നറുമണം എന്നെ എന്റെ മനസ്സിലെ ഏതോ സാങ്കൽപ്പിക ലോകത്തേക്ക് കൊണ്ടുപോയി.

കുറച്ചുനേരം നാം ഇരുവരും നിശബ്ദരായി അവിടെ തന്നെ ഇരുന്നു. ആ നിശബ്ദതയിൽ അവളുടെ ശ്വാസത്തിന്റെയും ഹൃദയമിടിപ്പിന്റെയും താളവേഗം ഞാൻ കേട്ടറിഞ്ഞു.