പുഷ്പാർച്ചനയും തൃമധുരവും [കൊമ്പൻ] 549

അവന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “എന്താടാ നോക്കുന്നെ കണ്ണടയ്ക്ക്!” “അയ്യടാ ഞാൻ നോക്കും.എന്റെയാണ്…” സിദ്ധു അവന്റെ കൈ രണ്ടും ഇടുപ്പിൽ കുത്തി പറഞ്ഞു അത്രക്കായോ. എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവന്റെ ദേഹത്തേക്ക് മുലകളെ അമർത്തിയ ശേഷം അവനെ തള്ളിയതും തിരിച്ചും അവൻ അമ്മയെ തള്ളി. അവളുടെ ടവൽ ഇപ്പൊ അഴിയുമഴിയും എന്ന വിധമായിരുന്നു. അതെങ്ങാനും അഴിഞ്ഞാലുള്ള അവസ്‌ഥ ആലോചിക്കാൻ രണ്ടു പേർക്കും വയ്യ.

ഉന്തും തള്ളും കൊണ്ട് അർച്ചനയെ സിദ്ധു അവന്റെ ബെഡിലേക്ക് തള്ളിയിട്ടു. എന്നിട്ടവനും ബെഡിലേക്ക് എടുത്തു ചാടി.

“പോയി വാതിലടച്ചിട്ട് വാ” നാണം കൊണ്ട് അർച്ചനയുടെ പാതിവൃത്യം മുക്കാല്‍ഭാഗം ഉരുകി ഒലിച്ചു പോയിട്ടും ബാക്കിയുള്ളത് കൊണ്ടവൾ വിക്കി പറഞ്ഞു.

അവളുടെയുള്ളിൽ നൂറായിരം ചോദ്യമുയർന്നു. താനെന്തു ഭാവിച്ചാണ്? പ്രതികാരമാണോ? ഒരിക്കലുമല്ല, അതിനിത്രയും വർഷം തനിക്കു കാത്തിരിക്കേണ്ട കാര്യമില്ലലോ, എപ്പോഴേ മറ്റൊരാൾക്ക് കിടന്നു കൊടുത്തുകൊണ്ട് തന്റെമനസിലൊരു വിജയിച്ചിരി ചിരിക്കാമായിരുന്നു, ഇതതിലുമൊക്കെ എത്രയോ മേലാണ്.

“അമ്മെ….”

“സിദ്ധു….” അവൾ അവന്റെ ചെവിയിൽ ചുണ്ടു ഉരച്ചുകൊണ്ട് വിളിച്ചു.

“അമ്മെ ഇന്നിനി എങ്ങോട്ടും പോണ്ട. ഇവിടെ എന്റെ കൂടെ കിടന്നാ മതി. അതാവുമ്പോ രാത്രി തിരിഞ്ഞു കിടന്നു കരയണ്ടല്ലോ!”

“മോനെ നീ!”

“എനിക്കെല്ലാം മനസിലാകുന്ന പ്രായമായമ്മേ, അച്ഛൻ………. വേണ്ട നമുക്ക് കഴിഞ്ഞതൊക്കെ മറക്കാം. അച്ഛൻ അവിടെ കഴിഞ്ഞോട്ടെ. ഞാൻ വേഗം പടിച്ചു ജോലി വാങ്ങാൻ നോക്കാം, എന്നിട്ട് അമ്മയേം കൂട്ടി എവിടെയെങ്കിലും പോകാം. ഞാനും അമ്മയും മാത്രം.!”

അർച്ചന സന്തോഷം കൊണ്ട് നിയന്ത്രിക്കാൻ വയ്യാതെ കരഞ്ഞതും, വിരൽകൊണ്ട് ആ കണ്ണീർ തുള്ളികളെ സിദ്ധു കൈകൊണ്ട് തട്ടി തെറിപ്പിച്ചു. “വേണ്ട ഇനിയെന്റെ പെണ്ണ് കരയണ്ട, വേണേൽ നമ്മൾ രണ്ടാളും കൂടെ കോർക്കുമ്പോ ഇച്ചിരി കരഞ്ഞോ…”

“വേണോ മോന്റെ പഠിത്തം കഴിഞ്ഞിട്ട് പോരെടാ അതൊക്കെ, ഇപ്പൊ നിനക്ക്‌ കൊതി തീരെ പ്രേമിച്ചോ, എത്രവേണേലും ചുംബിച്ചോ… അത് മാത്രം.”

“പ്ലീസ് അമ്മ, ഒരിക്കൽ മാത്രം!!”

“ഒന്നുകൊണ്ട് നീ നിർത്തുമോ.?!!!!”

ആ ചോദ്യത്തിന് എങ്ങനെയുത്തരം പറയണമെന്ന് അറിയാതെ സിദ്ധു ചിരിച്ചതും അർച്ചന അവന്റെ കഴുത്തിലൂടെ കൈകോർത്തുകൊണ്ട് ഒരു മലക്കം മറിഞ്ഞു. ഇപ്പൊ അർച്ചനയുടെ അടിയിൽ ആയി സിദ്ധു.