പുത്രകാമേഷ്ടി [കൊമ്പൻ] 535

“ഇനിയിപ്പോൾ അതിനു സമയമില്ല മോളെ. രാഹു കാലം നോക്കി വേണം ചെയ്യാനും. അത് കൊണ്ടാ പിള്ള ചേട്ടൻ സിറ്റിയിൽ ഉണ്ടെങ്കിലോ എന്നോർത്ത് വിളിച്ചത്”, മാലതി പറഞ്ഞു.

“അല്ല ആന്റി, ഞാനീ കോലത്തിൽ എങ്ങനാ അച്ഛന്റെ മുമ്പിൽ?”, ശില്പ ചോദിച്ചു.

“അത് സാരമില്ല മോളെ. പിന്നെ നമുക്ക് കാര്യം നടക്കണ്ടേ? അതിനു എന്ത് ത്യാഗം വേണമെങ്കിലും ചെയ്യണ”, മാലതി പറഞ്ഞു.

അല്പം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ പിള്ള മുറിയിലേക്ക് കയറി വന്നു. അച്ഛനെ കണ്ട ശില്പ നാണിച്ചു തല താഴ്ത്തിയിരുന്നു.

“മാലതീ, ഞാനിവിടെ ഒരു സ്‌ഥലകച്ചവടത്തിന് വന്നതാ…അപ്പോഴാ നീ വിളിച്ചത്.”

“അത് നന്നായി പിള്ള ചേട്ടാ..”

പിള്ള മരുമകളുടെ ദേഹം കൊതിയോടെ നോക്കി. ഇനിപ്പുള്ള ദേഹം. ഒരു ചെറിയ തുണി മാത്രമേ അവൾക്കുള്ളു. കൊഴുത്ത തുടയും ഉരുണ്ട കൈകളും, ഉച്ചിയിൽ കെട്ടിവെച്ച നീളൻ മുടിയും. പിള്ളയുടെ കുണ്ണ കമ്പിയായായിരുന്നു.

“മോള് എന്തിനാ നാണിക്കുന്നേ? അച്ഛൻ മോളെ ദിവസവും കാണുന്നതല്ലേ?”, പിള്ള പറഞ്ഞു.

“അല്ല ചേട്ടാ, ഈ വേഷത്തിൽ ആയതു കൊണ്ടാ”, മാലതി പറഞ്ഞു.

“ഓ, അതിനിപ്പം എന്താ? സൗന്ദര്യം ആർക്കും ആസ്വദിക്കാല്ലോ. ഒരു റോസാപ്പൂവ് കണ്ടാൽ നമ്മൾ അത് കണ്ടു നമ്മൾ നോക്കില്ലേ? ഇപ്പോൾ മോളെ കണ്ടാൽ ഒരു ദേവിയെ പോലെയുണ്ട്”, പിള്ള പറഞ്ഞു. അത് കേട്ട് ശില്പ നാണിച്ചു ചിരിച്ചു.

“എന്നാൽ പിന്നെ ചേട്ടൻ ഇവളെ അങ്ങ് പൂജിച്ചോ”, മാലതി പറഞ്ഞു.

“ചിലപ്പോൾ പൂജിക്കുകയോ കൊഞ്ചിക്കുവോ ഒക്കെ ചെയ്യും. എന്റെ മുത്തല്ലേയിവൾ”, പിള്ള വലം കൈകൊണ്ട് ശില്പയുടെ വയറിലൂടെ അവളെ ചുറ്റിപിടിച്ചു. ശില്പ അത് കേട്ട് ഒന്നസ്വസ്‌ഥ ആയെങ്കിലും, മാലതി കണ്ണുകൊണ്ട് കുഴപ്പമൊന്നുമില്ല എന്ന് കാണിച്ചു.

“എന്തായാലും സ്വാമി നിന്റെ ദേഹം കാണുന്നതിലും നല്ലതല്ലേ പിള്ള ചേട്ടൻ, അതാവുമ്പോ പുറത്താരോടും പറയുമെന്ന പേടി വേണ്ട!”

അത് കേട്ടപ്പോഴാണ്, ശില്പയ്ക്ക് ആകാര്യം ശരിയാണെന്നു തോന്നയത് അപ്പോൾ അവളൊന്നു അയഞ്ഞതും, അമ്മായിച്ചന്റെ കൈകൾ അവളുടെ വയറിലൂടെ ഇഴഞ്ഞു. ശില്പ കുതറാതെ വീണ്ടും നാണിച്ചു.

“എന്നാൽ ചേട്ടാ തുടങ്ങാം”, മാലതി പറഞ്ഞു.

“ആയിക്കോട്ടെ. തുടങ്ങാം”, പിള്ള പറഞ്ഞു.