രാവ് [Achillies] 673

അവൾക്ക് തിരികെ ചിരി കൊടുത്തു ജോപ്പന്റെ ബാക്കി വായിട്ടലക്കല് നടക്കുന്നതിന്റെ ഇടയിലാണ് ഗേറ്റിന്റെ ഭാഗത്തു നിന്ന് എന്തോ ബഹളം ഒക്കെ കേട്ടു തുടങ്ങിയത്.

ഞാനും ഋതിനും ഒന്നു മരത്തിന്റെ മറവിൽ നിന്നും മാറി നിന്നു നോക്കുമ്പോൾ എതിരെ നിന്ന് തോറ്റ പിള്ളേരും കുറച്ചു ടീമുകളും കൂടി ആഞ്ഞു പിടിച്ചു നടന്നു വരുന്നുണ്ട്.

പരിസരത്തുള്ള എയറ് മുഴുവൻ വലിച്ചുകയറ്റിപ്പിടിച്ചു വരുന്ന കണ്ടപ്പോഴേ പണിയാണെന്നു മനസിലായ ഋതിൻ നേരെ ജോപ്പനോട് സ്വകാര്യമായി കാര്യം പറഞ്ഞു.

“സുഹൃത്തുക്കളെ ഇലക്ഷൻ കഴിഞ്ഞതിന്റെ ഭാഗമായ കുറച്ചു കലാപരിപാടികൾ കൂടി ബാക്കി ഉള്ളതിനാലും ട്രോഫികൾ കൈപ്പറ്റാൻ ആഘോഷമായി തോറ്റവർ വരുന്നതിനാലും ഇതിൽ പങ്കെടുക്കാൻ താൽപര്യമില്ലാത്ത വിദ്യാർത്ഥി സുഹൃത്തുക്കൾ കുറച്ചുകൂടെ സേഫ് ആയ സ്ഥലം നോക്കി മാറി നിന്നു കാണേണ്ടതാണ്…”

ജോപ്പന്റെ ഡയലോഗടിയും കഴിഞ്ഞു ആരതിയോട്‌ അവൻ എന്തോ പറയുന്നതും അവൾ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്ന പെണ്പിള്ളേരെയും ബാക്കി കുറച്ചുപേരെയും എല്ലാം കൂട്ടി മാറുന്നത് കണ്ടു.

ജോപ്പൻ മരത്തിന്റെ പൊങ്ങി നിന്ന വേരിൽ നിന്നും നിലത്തിറങ്ങി മുണ്ടെടുത്തു കുത്തി.

ഈ തെണ്ടിക്ക് പിന്നെ തല്ലു കൊണ്ടും കൊടുത്തും ഉറക്കം വരാത്തത് കൊണ്ടു ഇന്നത്തെ ഉറക്കത്തിനുള്ളതായി എന്നു എനിക്ക് മനസ്സിലായി.

ഞാൻ അങ്കിയെ നോക്കുമ്പോൾ എന്നെ തന്നെ നോക്കി പേടികിട്ടിയ പോലെ നിൽപ്പുണ്ട്, ഞാൻ ഒന്നുമില്ലെന്ന്‌ കണ്ണടച്ചു കാട്ടിയിട്ടും അവളുടെ പരിഭ്രമം മാറിയിട്ടില്ല.

എനിക്ക് തല്ലിനോടൊന്നും അത്ര താൽപര്യമില്ല,

കാരണം അടുത്തത് എന്താവും എന്നു പറയാൻ പറ്റില്ല എന്നതുകൊണ്ട് തന്നെ, ഒരാവേശത്തിൽ എന്തേലും ചെയ്തിട്ടു ജീവിതകാലം മുഴുവൻ അതിന്റെ കയ്പ്പ് കുടിച്ചു നടക്കേണ്ടി വരുമോ എന്ന പേടിയാണ്.

എന്നാൽ അവിടുന്ന് കണ്ണും മിഴിച്ചു മുന്നിൽ നടക്കുന്നവന്മാരെ കണ്ടതോടെ ഇതൊരു വഴിക്ക് പോവില്ലെന്നു എനിക്ക് മനസ്സിലായി,

കൂടുതൽ വഷളായാൽ പിടിച്ചുമാറ്റാം എന്ന ചിന്തയിൽ ഞാനൊന്നു ചുറ്റും നോക്കി.

ഇലക്ഷൻ പ്രമാണിച്ചു നോക്കാൻ വന്നിരുന്ന പൊലീസുകാരെ അവിടെ ഒട്ടു കാണാനുമില്ല.

ഞങ്ങളുടെ കൂട്ടത്തിലെ ഹോക്കി പിള്ളേരും ഫുട്ബോൾ പിള്ളേരും കയ്യും ചുരുട്ടി വ്യായാമത്തിന് റെഡി ആവുന്നത് ഒരുതരം ഉൾക്കിടിലത്തോടെ ഞാൻ കണ്ടു നിന്നു.