റേച്ചലും ടാർസനും [ശ്രേയ] 370

ടാർസനെ പേടിച് ആരും അടുക്കുന്നില്ല എന്നതാണ് സത്യം. ആ കഥ ഞാൻ വഴിയേ പറയാം. മമ്മി എന്നെ പോലെ അല്ല. ധാർമിക മൂല്യങ്ങൾ കത്ത് സൂക്ഷിക്കുന്ന ഒരു സ്ത്രീ ആണ്. മമ്മിക്ക് എന്നേ അപ്പനെ ഉപേക്ഷിച്ചു പോകാമായിരുന്നു. മമ്മിക്ക് ഈ ഡോക്ടറെക്കാൾ എത്രയോ മികച്ച ആളുകൾ വിവാഹ വാഗ്ദാനം വരെ നൽകിയതാണ്. പ്രായത്തെ വെല്ലുന്ന സൗന്ദര്യവും സൗമ്യമായ പെരുമാറ്റവും പുരുഷന്മാരെ മമ്മിയിലേക് ആകർഷിച്ചു. എന്നാൽ അതെല്ലാം കർത്താവിനെ സാക്ഷിയാക്കി അപ്പൻ കെട്ടിയ താലിയെ ഓർത്ത് മമ്മി തിരസ്കരിച്ചു. ഇത്രയൊക്കെ സഹിച്ച് നിന്നിട്ടാണ് അപ്പൻ ഈ വൃത്തികേട് എന്നോട് കാണിച്ചത്. ബാക്കി കഥയിലേക്ക്….)

ടാർസന്റെ നെഞ്ചിൽ നിന്ന് മുഖമുയർത്തി ഞാൻ അപ്പനെ നോക്കി. മൂക്കിൽ നിന്നും ചോര വരുന്നുണ്ട്. ടാർസന്റെ സിഗനേച്ചർ പഞ്ച് ആണ് മൂക്കിനിടി. അത്‌ അപ്പന് ഒരെണ്ണം കൊടുത്തിട്ടുണ്ട്. അക്വാറിയത്തിലെ ഗോൾഡ്‌ഫിഷ് അവസാന ശ്വാസം വലിക്കുകയാണ്. “അത് പോയി ഇനി നോക്കിയിട്ട് കാര്യമില്ല ” ഞാൻ മനസ്സിൽ ഓർത്തു. അപ്പന്റെ ദേഹത്ത് അക്വാറിയത്തിന്റെ ചിൽ എങ്ങാനും കുത്തി കയറി ഇരിപ്പുണ്ടോ എന്നായിരുന്നു അടുത്ത പേടി. വേറെ എവിടുന്നെങ്കിലും ചോര വരുന്നുണ്ടോ എന്ന് വെക്തമായി പരിശോധിച്ചു. ദൈവഭാഗ്യം അതും ഇല്ല. ഞാൻ അപ്പനെ നോക്കി. ബോധം കെട്ട് മലന്ന് കിടക്കുന്നു. എനിക്ക് അറപ്പും വെറുപ്പും തോന്നി. മുഖത്ത് തുപ്പാൻ ആണ് ആദ്യം മനസ്സിൽ വന്നത്. ബോധം ഇല്ലാതെ കിടക്കുന്ന ഈ ജന്തുവിനെ തുപ്പുന്നതിൽ അർത്ഥമില്ല.

ഞാൻ : നീ എന്ത് അടിയാടാ കൊടുത്തത്. ഇങ്ങേർ എങ്ങാനും തട്ടിപോയിരുന്നെലോ?

ടാർസൺ : നിന്നെ കേറി പിടിക്കാൻ വന്നവനെ ഞാൻ പിടിച്ചു ഉമ്മ കൊടുക്കാം ഇനി.

ഞാൻ : എന്നാലും അപ്പൻ അല്ലേടാ. ഒരു മയത്തിൽ ഒക്കെ മതിയായിരുന്നു.

ടാർസൺ : അപ്പൻ ആയതുകൊണ്ട എനിക്ക് ഇത്രേ കലി വന്നത്.( അവൻ ഫ്രിഡ്ജിൽ നിന്ന് തണുത്ത വെള്ളം കുടിക്കുന്നത് നിർത്തികൊണ്ട് പറഞ്ഞു )

ഞാൻ : നിനക്ക് ബോധമില്ലേ മോനെ? ഞാനൊരു നിമിഷം വൈകിയിരുന്നെങ്കിൽ നീ അയാളുടെ തലയടിച്ചു പൊളിക്കില്ലായിരുന്നോ?