രാജി രാത്രികളുടെ രാജകുമാരി 6 [Smitha] 515

“ഗിരീഷിന് താഴെ ഒരു കൊച്ചുംകൊടെ ഒണ്ടാരുന്നൂന്ന്‍ മോള്‍ക്കറിയാല്ലോ…..”
രാജിയുടെ മുഖം വേഗത്തില്‍ തന്‍റെ പൂറില്‍ നൃത്തം ചെയ്യുമ്പോള്‍, ചടുല നൃത്തവേഗത്തില്‍ അരക്കെട്ട് ഇളക്കിക്കൊടുക്കുമ്പോള്‍ പത്മിനി തുടര്‍ന്നു.
“അന്ന് ബാബൂന് ഏകദേശം പത്തൊന്‍പത് ആണ് പ്രായം. പ്രസവം കഴിഞ്ഞ് നല്ല കൊഴുത്ത ചരക്കായി ഞാന്‍. മൊലയൊക്കെ അങ്ങ് ചക്കപോലെ തുറിച്ചു വീര്‍ത്തു. കുണ്ടിയൊക്കെ പാറപോലെ മുഴുത്തു.മുഖത്ത് മൊത്തം രക്തപ്രസാദം. നല്ല കൊഴുത്ത എറച്ചീം…എന്‍റെ മൊലേം കുണ്ടീം കാണാന്‍ മാത്രം ആള്‍ക്കാര് വീട്ടി വരുവാരുന്നു…..”
പത്മിനി പറയുന്ന കഥ കേട്ട് രാജി അവരുടെ കന്തും പൂറും വേഗത്തില്‍ നക്കിയമര്‍ത്തി.
“ഒരു ദിവസം ഞാന്‍ കുഞ്ഞിന് മൊല കൊടുക്കുവാരുന്നു…”
പത്മിനി കഥ തുടര്‍ന്നു.
“വരാന്തെല്‍ ആരുന്നു. ആരുമില്ലാരുന്നു. അന്നേരം ബാബു ഒരു മാസികേം എടുത്തോണ്ട് ഞാനിരിക്കുന്നെന്‍റെ എതിരെ വന്നിരുന്നു. ആദ്യം എനിക്ക് സംശയം ഒന്നും ഇല്ലാരുന്നു. പിന്നെ എനിക്ക് മനസ്സിലായി അവന്‍ എന്‍റെ മൊല കാണാന്‍ വന്നിരിക്കുവാന്ന്‍….”
രാജിയുടെ മുഖം പത്മിനിയുടെ കവക്കിടയില്‍ അമരുന്നതിന്‍റെ മര്‍ദം ഏറിവന്നു. രാജിയുടെ നാവും ചുണ്ടും പല്ലുകളും തന്‍റെ പൂര്‍പ്പിളര്‍പ്പിലും കന്തിലുമേല്പ്പിക്കുന്ന മര്‍ദം നല്‍കുന്ന സുഖത്തില്‍ പത്മിനി പുളഞ്ഞ്, തരിച്ച്, തെറിച്ച്, കുതറി, ഇക്കിളിയായി ഇളകി.
“സ്വന്തം വീടല്ലേ, കുഞ്ഞിന് ഫ്രീ ആയിട്ട് മൊല കൊടുക്കാല്ലോ എന്ന്‍ വെച്ച് തുണികൊണ്ടൊന്നും മൊല മറച്ചില്ലാരുന്നു ഞാന്‍. പാല്‍ നിറഞ്ഞ മുഴുത്ത മൊല ശരിക്കും ഫ്രീ ആയി പൊറത്ത് ഇട്ടാ ഞാന്‍ കൊച്ചിന് മൊല കൊടുത്തോണ്ടിരുന്നെ. മാസിക വായികകുവാന്നു നടിച്ച് മാസികേടെ എഡേക്കൊടെ സൂത്രത്തി എന്‍റെ മൊല നോക്കുവാരുന്നു….”
ഒന്ന്‍ രണ്ട് ദിവസം കഴിഞ്ഞപ്പം ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.
“ടാ ബാബു ഞാ കുഞ്ഞിനു മൊല കൊടുക്കുമ്പം നീ എന്‍റെ മൊലേലേക്ക് നോക്കി ഇരിക്കരുത്. കുഞ്ഞിനു ദോഷം കിട്ടും കേട്ടോ…”
“അന്നേരം അവന്‍ ആകെ വെരണ്ടു പോയി മോളെ…എന്തോ ഭയങ്കര തെറ്റ് ചെയ്തത് പോലെ അവന്‍ എന്നെ നോക്കി. അത് കണ്ടപ്പം എനിക്ക് വെഷമം ആയി. അന്നേരം ഞാന്‍ പറഞ്ഞു. ഈ വെഷമിക്കാന്‍ പറഞ്ഞതല്ല ബാബു. നീ കൊറേ കുടിച്ച മൊല അല്ലേ? പിന്നെ എന്തിനാ നീ എന്‍റെ മൊലേലേക്ക് നോക്കുന്നെ? ഓ ..ഇപ്പഴാ മനസ്സിലായെ…നിനക്കും മൊല കുടിക്കണം എന്ന്‍ ആഗ്രഹം ഒണ്ട് അല്ലേ? അത് കൊണ്ടല്ലേ നീ മൊല കാണാന്‍ എന്‍റെ മുമ്പി വന്ന്‍ നിക്കുന്നെ?”
പത്മിനി ഇടയ്ക്ക് സുഖം മൂത്ത് ശബ്ദം കൂട്ടിയപ്പോള്‍ രാജി ചുറ്റും നോക്കി. ഇല്ല. അടുത്തും അകലെയും ആളുകള്‍ ഒന്നും ഇല്ല. വീടിന്‍റെ മുട്ടം റബ്ബര്‍ മരങ്ങളുടെ ഇലകള്‍ക്കിടയിലൂടെ കാണാം. മുറ്റത്തും ആരെയും കാണാനില്ല. തങ്ങള്‍ രണ്ടുപേരും പറമ്പിലോ മറ്റോ ആയിരിക്കും എന്ന്‍ എല്ലാവരും കരുതുന്നുണ്ടാവണം.
“അന്നേരം അവന്‍ പറഞ്ഞു. സോറി അമ്മേ…ഞാന്‍ അങ്ങനെ ഇപ്പോള്‍ മുല ഒക്കെ കുടിക്കുന്നത് മോശമല്ലേ? എന്ത് മോശം? ഞാന്‍ ചോദിച്ചു. എന്‍റെ മൊലേല്‍ ആണേല്‍ ആവശ്യത്തില്‍ കൂടുതല്‍ പാല്‍ ഉണ്ട്. നീയും കൂടി ഒന്ന്‍ കുടിച്ചു സഹായിച്ചുതന്നാല്‍ പാല് വീര്‍ത്ത് കെട്ടിക്കിടന്ന്‍ വേദന വരുന്നത് ഒഴിവാക്കാം. അത്കൊണ്ട് നിനക്ക് അത്ര കൊത്തി ആണേല്‍ ഇന്ന്‍ രാത്രി എല്ലാരും ഒറങ്ങിക്കഴിഞ്ഞ് ചായ്പ്പിലേക്ക് വാ.

The Author

Smitha

ജബ് കിസി കേ ദില്‍ തരഫ് ജുക്നേ ലഗേ... ബാത്ത് ആകര്‍ ജുബാ തക് രുകനേ ലഗേ... ആംഖോ ആംഖോ മേ ഇകരാര് ഹോനേ ലഗേ... ബോല്‍ ദോ അഗര്‍ തുംഹേ പ്യാര് ഹോനേ ലഗേ...

75 Comments

Add a Comment
  1. ഈ കഥയെന്താ മുഴുമിപ്പിക്കാത്തതു ,നല്ല കഥ ആയിരുന്നു

  2. കഥയില്‍ പത്മിനി ഒരരികിലായി ഉണ്ടായിരുന്നു.
    ഇപ്പോഴാണ് ലൈം ലൈറ്റിലേക്ക് വന്നത് എന്ന്‍ മാത്രം.
    ഇനി ഉണ്ടാവും.
    ചോദ്യങ്ങള്‍ക്ക് ഉത്തരങ്ങള്‍ കഥയിലൂടെ പ്രിയ രാജാ…

    സ്മിത.

  3. സുന്ദരി മദാമ്മേ…

    എഴുതു… ഇഷ്ടമുള്ളതെഴുതു…. അതിനെന്താ ഇത്ര വിഷമിക്കാൻ???
    ഇതൊക്കെ എത്രയോ പേര് പറഞ്ഞു തന്നത് കണ്ടിരിക്കുന്നു… അപ്പോഴൊക്കെ ഒരു ഫിനിക്സിന്റെ ഉഷാറോടെ ഉയർത്തെഴുന്നേൽക്കാറുള്ളതല്ലേ…. ഇതിലെന്താ ഇപ്പൊ ഒരു പുതുമ??? ഒന്നുമില്ല….

    എഴുതി ഉയർന്നു പറക്കു… പറന്നു പറന്ന്….. വേഗം ആർക്കും എത്താനാവാതെ ഉയരത്തിലെത്തട്ടെ… അത് കാണാനായി കാത്തിരിക്കുന്നവരും ഇക്കൂട്ടത്തിലുണ്ടല്ലോ… പിന്നെ ആർക്ക് നിങ്ങളെ തളർത്താനാവും???

    ആർക്കും സാധിക്കില്ല.. അങ്ങനെ ആരെങ്കിലും കരുതുന്നെങ്കിൽ… വെറും വ്യാമോഹം മാത്രം.

    സ്നേഹത്തോടെ
    കാലം (സമയം എന്നും പറയും)

    1. കാലമേ…
      എഴുതാതിരിക്കാനോ?
      ഞാനോ?
      നെവര്‍!!
      എന്ത് വളിപ്പായാലും എഴുതിക്കൊണ്ടേയിരിക്കും.
      പോസ്റ്റ്‌ ചെയ്ത് കൊണ്ടേയിരിക്കും.

      1. നന്നായി. ഈ കഥയുടെ ബാക്കി ഭാഗങ്ങളും വായിക്കണമെന്ന് അതിയായ ആഗ്രഹമുണ്ട് സ്മിതയെന്ന കഥാകാരിയെ ഏറെയിഷ്ട്ടപ്പെടുന്ന ഈയുള്ളവന്. Having said that the decision is yours Smitha. കഥ നിർത്തിയാൽ ഏറെ വിഷമമാകും.

        1. When you are there to motivate, how will any one think even his wildest dreams to stop writing?

  4. ഞാനും എല്ലാരേയും പോലെ സ്മിതയുടെ കഥയ്ക്ക് സപ്പോർട്ട് ചെയ്തിട്ടുണ്ട് അത് കൊണ്ട് എന്നോട് ഉള്ള വഴക്ക് ഒരു ഫ്രണ്ടിനോട് ഉള്ള ചെറിയ പിണക്കം ആയി കാണണം കഥ നിർത്തരുത് പ്ലീസ് ഞാൻ ഒരുപാട് ആഗ്രഹിച്ച കഥ ആണ് സ്മിത എഴുതുന്നത്

  5. സോറി സ്മിത നിർത്തണ്ട ഇനി ഞാൻ ഒന്നും പറയാൻ വരില്ല. എന്ത് ചെയ്യാൻ ഞാൻ ഇങ്ങനെ ആയി പോയി എന്നോട് ക്ഷമിക്കാൻ മനസ് ഉണ്ടാകണം എന്നെക്കാൾ ഈ കഥയിൽ താല്പര്യം രാജിക്ക് ആണ് നിർത്തരുത് ഞാൻ എല്ലാത്തിനും ക്ഷമ ചോദിക്കുന്നു. പ്ലീസ് റിപ്ലൈ തരണം എഴുതിയാലും ഇല്ലെങ്കിലും

  6. ക്യാ മറാ മാൻ

    കൊള്ളാം പക്ഷേ…. സെക്സ് തീരെ കുറഞ്ഞുപോയി….

    1. സാരമില്ലന്നേ…
      നമുക്ക് അടുത്ത ഭാഗം നോക്കാല്ലോ…

  7. അത്തരം ഭാഷ ഒഴുവാക്കി ഇനി അങ്ങനെ പറയില്ല സോറി പിന്നെ താല്പര്യം ഇല്ലെങ്കിൽ എഴുതണ്ട ഞാൻ കാരണം ആരുമായുള്ള ഫ്രണ്ട്‌സ്ഷിപ് കളയണ്ട

    1. ഹോ…!!!
      ബാബു എത്ര നല്ല മനുഷ്യനാണ്!
      എത്ര ദയാലുവാണ്!!
      എന്‍റെ കഷ്ട്ടപ്പാടും വിഷമവും ഒക്കെ യഥാസമയം മനസ്സിലാക്കി ഇനി എഴുതേണ്ട എന്ന്‍ പറയാനുള്ള മനസ്സലിവ് ഉണ്ടായിരിക്കുന്നു.
      പക്ഷെ “ആറാം” അദ്ധ്യായം വരെ എന്നെക്കൊണ്ട് എഴുതിപ്പിച്ചിട്ടാണ് ഈ ദയയും മനസ്സലിവും ഉണ്ടായത്.
      ഇതിനെയാണ് നമ്മള്‍ മലയാളത്തില്‍ “നന്ദി” എന്ന്‍ പറയുന്നത്.
      ഓക്കേ, ബാബു, ബാബുവിന്‍റെ വിലയേറിയ ഉപദേശവും നിര്‍ദ്ദേശവും മാനിച്ച് രാജി ഇവിടെ നിര്‍ത്തുന്നു.
      ബാബു എഴുതാന്‍ പറഞ്ഞപ്പോള്‍ എഴുതാന്‍ തുടങ്ങി.
      ബാബു നിര്‍ത്താന്‍ പറഞ്ഞപ്പോള്‍ നിര്‍ത്തുന്നു.
      എങ്ങനെയുണ്ട് എന്‍റെ അനുസരണം?
      നല്ല വേലക്കാരിയല്ലേ ഞാന്‍?
      കൃത്യമായ ശമ്പളവും തന്നു!

      പിന്നെ…..
      “….ഞാൻ കാരണം ആരുമായുള്ള ഫ്രണ്ട്‌സ്ഷിപ് കളയണ്ട…..”

      എന്‍റെ ബാബു, ഞാന്‍ “ഭാവികാലം” അല്ല പറഞ്ഞത്.
      ഭൂതകാലമാണ്.
      ഫ്രണ്ട്ഷിപ്പ് നഷ്ടപ്പെടും എന്നല്ല പറഞ്ഞത്.
      ബാബു കാരണം നഷ്ട്ടപ്പെട്ടു എന്നാണ്.
      എഴുത്തില്‍ സജീവമായിരുന്ന ഷാഫി എവിടെ?
      അര്‍ജ്ജുന്‍ എവിടെ?
      ജിന്നും ചാര്‍ളിയും എവിടെ?
      എപ്പോഴും നല്ല കമന്റ്റ് നല്‍കി എന്നെ എപ്പോഴുംപ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുമായിരുന്ന ആത്മാവും പ്രദീപും എവിടെ?
      ഇവരൊക്കെ അകന്നത് ഈ കഥയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട വാഗ്വാദവും വാദപ്രതിവാദങ്ങള്‍ക്കും ശേഷമാണ്.
      അതിന് കാരണം അനവസരത്തിലുള്ള ബാബുവിന്‍റെ ചില വാക്കുകളും.
      കാരണം ഡോക്റ്റര്‍ കുട്ടന്‍ “മുട്ടുകാല് തല്ലിയൊടിക്കും” എന്ന്‍ പറഞ്ഞത് ഒരാളോട് മാത്രമാണ്.
      ആരോട്?
      ഇപ്പോഴും പക്വതയില്ലാതെ, നന്ദി എന്ന വാക്കിന്‍റെ നേഴ്സറി ക്ലാസ് അര്‍ഥം പോലുമറിയാതെ, എഴുതുന്നവരുടെ പ്രശ്നങ്ങളും ബുദ്ധിമ്മുട്ടുകളും മനസ്സിലാക്കാതെ എന്തെങ്കിലും ചിലക്കുക എന്ന പ്രവര്‍ത്തിമാത്രം വൃത്തിയായി ചെയുകയാണ് ബാബു.

      ഒരു സൊല്യൂഷന്‍ മാത്രമേ ഈ രോഗത്തിന് ഞാന്‍ നോക്കിയിട്ട് കാണുന്നുള്ളൂ.
      10 പേജുള്ള ഒരു കഥയെഴുതുക.
      കഴിയുമെങ്കില്‍ 6 അദ്ധ്യായങ്ങള്‍ വരെ എഴുതിനോക്കുക.
      അപ്പോള്‍ മനസ്സിലാകും “ദെണ്ണം”
      അപ്പോളേ മനസ്സിലാകൂ.

      രാജി എന്ന കഥയുടെ എഴുത്ത് നിര്‍ത്താന്‍ “കഥാ മുതലാളി” ആയ ബാബു അക്ഷരം പ്രതി അനുസരിച്ച എഴുത്തു പണിക്കാരിയായ എന്നോട് ഇപ്പോള്‍ ആവശ്യപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.
      സന്തോഷത്തോടെ നിര്‍ത്തുന്നു.
      ദയാപരനായ മുതലാളിക്ക് നന്ദി പറയുന്നു.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *