“എന്തോ എനിക്ക് ഇന്നത്തെയും പോലെ സാരി ഉടുക്കാന്‍ തോന്നിയില്ല. നന്നായി കഴുത്തിറക്കമുള്ള ഒരു ബ്ലൌസ് ഇട്ടു. അതും വെളുത്ത ബ്ലൌസ്. അകത്ത് ബ്രായിടാതെ. ഗിരീഷ്‌ ചെറിയ കുട്ടിയല്ലേ. ഒന്നും മനസ്സിലാവില്ല. പിള്ളേരുടെ അച്ചന്‍ നേരത്തെ പോയാരുന്നു…വെളുത്ത ബ്ലൌസ് ആയത്‌ കൊണ്ട് മൊലേടെ കല്ലൊക്കെ അങ്ങനെ കൂര്‍ത്ത് ചീര്‍ത്ത് നിക്കുന്നെ വെളിയില്‍ കാണാം….അന്നത്തെ ദിവസം ബാബു എന്‍റെ മോലെന്ന്‍ കണ്ണ്‍ എടുത്തിട്ടേയില്ല…അവന്‍റെ ചൂടുള്ള നോട്ടം കാരണവാരിക്കും മൊല കല്ല്‌ പിന്നേം കൂര്‍ത്ത് കൂര്‍ത്ത് വന്നു ….”
“പകല് പിടിച്ചില്ലേ അമ്മേ?”
രാജി ചോദിച്ചു.
“അമ്മ അങ്ങനെ കഴപ്പെളകി അസ്സല്‍ മദം മുറ്റി മുമ്പിക്കൊടെ നടന്നപ്പം ബാബുവേട്ടന്‍ എങ്ങനാ കണ്ട്രോള്‍ ചെയ്ത് നിക്കുന്നെ….”
“എന്‍റെ മോളെ…”
രാജിയുടെ പൂറില്‍ ശരിക്കും വിരലിട്ട് തള്ളി പത്മിനി പറഞ്ഞു.
“എപ്പം ചാന്‍സ് കിട്ടിയാലും അവന്‍ ഞെക്കും പിടുത്തോം മാത്രവാരുന്നു..ക്ഷമിക്ക് കുട്ടാ രാത്രീല്‍ എന്തോരം വേണേലും അമ്മ മോന് കുടിക്കാനും ഞെക്കാനും തരാല്ലോ എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞിട്ടും അവന്‍ കേട്ടില്ല. അടുക്കളേല്‍ നിക്കുമ്പം അവന്‍ പല പ്രാശം എന്‍റെ ബ്ലൌസ് ഊരി കുടീം പിടീം മാത്രവാരുന്നു…എന്താ അമ്മേ മൊലേടെ കല്ല്‌ ഇങ്ങനെ വല്ലാതെ കൂര്‍ത്തിരിക്കുന്നെ? അവന്‍ ഞെക്കുവേം കുടിക്കുവേം ചെയ്ത് കൊണ്ട് ചോദിച്ചു. അത് കുട്ടന്‍ എപ്പോഴും അമ്മേടെ മൊലേല്‍ തന്നെയല്ലേ നോക്കുന്നെ. മോന്‍റെ നോട്ടം കണ്ടിട്ട് സഹിക്കാന്‍ പറ്റാതെ വീര്‍ത്ത് വന്നതാ…ഞാന്‍ പറഞ്ഞു…”
“ഇത്രേം ആയിട്ടും അവന്‍റെ കൈ അമ്മാടെ പൂറ്റിലേക്ക് വന്നില്ലേ?”
“ഇല്ല മോളെ…”
“അവന്‍ അമ്മേടെ മൊല നോക്കുവേം പിടിക്കുവേം കുടിക്കുവേം ചെയ്യുമ്പം അമ്മയ്ക്ക് കഴപ്പ് കൂടീല്ലേ? പൂറ്റീന്ന്‍ ഒലിപ്പ് വന്നില്ലേ?”
രാജിയെ അവര്‍ ആവേശത്തോടെ കടിച്ചുവലിച്ച് ചുംബിച്ചു. അവളുടെ ടോപ്പ് ഉയര്‍ത്തി വെച്ച് മുലകള്‍ രണ്ടും വെളിയിലേക്ക് എടുത്ത് അവര്‍ ആവേശത്തോടെ കശക്കി. മുഖം കുനിച്ച് അവളുടെ കല്ലിച്ച മുല കണ്ണുകള്‍ കടിച്ചു വലിചീമ്പി. അല്‍പ്പ നിമിഷത്തിനുള്ളില്‍ രാജിയുടെ വലിയ കൊഴുത്ത മുലകള്‍ രണ്ടും പത്മിനിയുടെ നഖപ്പാടുകളും വിരല്‍പ്പാടുകളും ഉമിനീരും കൊണ്ട് നിറഞ്ഞു. പിന്നെ അവര്‍ തന്‍റെ മുലകള്‍ അവളുടെ മുലകളോട് ചേര്‍ത്ത് വെച്ച് അമര്‍ത്തി ഞെക്കി…
“ആവൂ…”
സുഖം കൊണ്ട് ഇരുവരും വിളിച്ചുകൂവി.
“കഴപ്പിളകി മൂത്ത് ചത്ത് പോകൂന്ന്‍ തോന്നി അന്നേരം. അവന്‍ അറിയാതെ എത്രപ്രാശം പൂറ്റിനാത്ത് വെരലും കാരറ്റും വെള്ളരിക്കേം മഗ്ഗിന്‍റെ പിടീം സ്പൂണും ചപ്പാത്തിക്കോലും കേറ്റീന്ന്‍ ഒരു പിടിയില്ല….”
“ബാബുവേട്ടന്‍ കുണ്ണേപ്പിടിക്കുന്നത്‌ അമ്മ കണ്ടില്ലേ?”
The Author
ഈ കഥയെന്താ മുഴുമിപ്പിക്കാത്തതു ,നല്ല കഥ ആയിരുന്നു
കഥയില്‍ പത്മിനി ഒരരികിലായി ഉണ്ടായിരുന്നു.
ഇപ്പോഴാണ് ലൈം ലൈറ്റിലേക്ക് വന്നത് എന്ന്‍ മാത്രം.
ഇനി ഉണ്ടാവും.
ചോദ്യങ്ങള്‍ക്ക് ഉത്തരങ്ങള്‍ കഥയിലൂടെ പ്രിയ രാജാ…
സ്മിത.
സുന്ദരി മദാമ്മേ…
എഴുതു… ഇഷ്ടമുള്ളതെഴുതു…. അതിനെന്താ ഇത്ര വിഷമിക്കാൻ???
ഇതൊക്കെ എത്രയോ പേര് പറഞ്ഞു തന്നത് കണ്ടിരിക്കുന്നു… അപ്പോഴൊക്കെ ഒരു ഫിനിക്സിന്റെ ഉഷാറോടെ ഉയർത്തെഴുന്നേൽക്കാറുള്ളതല്ലേ…. ഇതിലെന്താ ഇപ്പൊ ഒരു പുതുമ??? ഒന്നുമില്ല….
എഴുതി ഉയർന്നു പറക്കു… പറന്നു പറന്ന്….. വേഗം ആർക്കും എത്താനാവാതെ ഉയരത്തിലെത്തട്ടെ… അത് കാണാനായി കാത്തിരിക്കുന്നവരും ഇക്കൂട്ടത്തിലുണ്ടല്ലോ… പിന്നെ ആർക്ക് നിങ്ങളെ തളർത്താനാവും???
ആർക്കും സാധിക്കില്ല.. അങ്ങനെ ആരെങ്കിലും കരുതുന്നെങ്കിൽ… വെറും വ്യാമോഹം മാത്രം.
സ്നേഹത്തോടെ
കാലം (സമയം എന്നും പറയും)
കാലമേ…
എഴുതാതിരിക്കാനോ?
ഞാനോ?
നെവര്‍!!
എന്ത് വളിപ്പായാലും എഴുതിക്കൊണ്ടേയിരിക്കും.
പോസ്റ്റ്‌ ചെയ്ത് കൊണ്ടേയിരിക്കും.
നന്നായി. ഈ കഥയുടെ ബാക്കി ഭാഗങ്ങളും വായിക്കണമെന്ന് അതിയായ ആഗ്രഹമുണ്ട് സ്മിതയെന്ന കഥാകാരിയെ ഏറെയിഷ്ട്ടപ്പെടുന്ന ഈയുള്ളവന്. Having said that the decision is yours Smitha. കഥ നിർത്തിയാൽ ഏറെ വിഷമമാകും.
When you are there to motivate, how will any one think even his wildest dreams to stop writing?
ഞാനും എല്ലാരേയും പോലെ സ്മിതയുടെ കഥയ്ക്ക് സപ്പോർട്ട് ചെയ്തിട്ടുണ്ട് അത് കൊണ്ട് എന്നോട് ഉള്ള വഴക്ക് ഒരു ഫ്രണ്ടിനോട് ഉള്ള ചെറിയ പിണക്കം ആയി കാണണം കഥ നിർത്തരുത് പ്ലീസ് ഞാൻ ഒരുപാട് ആഗ്രഹിച്ച കഥ ആണ് സ്മിത എഴുതുന്നത്
സോറി സ്മിത നിർത്തണ്ട ഇനി ഞാൻ ഒന്നും പറയാൻ വരില്ല. എന്ത് ചെയ്യാൻ ഞാൻ ഇങ്ങനെ ആയി പോയി എന്നോട് ക്ഷമിക്കാൻ മനസ് ഉണ്ടാകണം എന്നെക്കാൾ ഈ കഥയിൽ താല്പര്യം രാജിക്ക് ആണ് നിർത്തരുത് ഞാൻ എല്ലാത്തിനും ക്ഷമ ചോദിക്കുന്നു. പ്ലീസ് റിപ്ലൈ തരണം എഴുതിയാലും ഇല്ലെങ്കിലും
കൊള്ളാം പക്ഷേ…. സെക്സ് തീരെ കുറഞ്ഞുപോയി….
സാരമില്ലന്നേ…
നമുക്ക് അടുത്ത ഭാഗം നോക്കാല്ലോ…
അത്തരം ഭാഷ ഒഴുവാക്കി ഇനി അങ്ങനെ പറയില്ല സോറി പിന്നെ താല്പര്യം ഇല്ലെങ്കിൽ എഴുതണ്ട ഞാൻ കാരണം ആരുമായുള്ള ഫ്രണ്ട്‌സ്ഷിപ് കളയണ്ട
ഹോ…!!!
ബാബു എത്ര നല്ല മനുഷ്യനാണ്!
എത്ര ദയാലുവാണ്!!
എന്‍റെ കഷ്ട്ടപ്പാടും വിഷമവും ഒക്കെ യഥാസമയം മനസ്സിലാക്കി ഇനി എഴുതേണ്ട എന്ന്‍ പറയാനുള്ള മനസ്സലിവ് ഉണ്ടായിരിക്കുന്നു.
പക്ഷെ “ആറാം” അദ്ധ്യായം വരെ എന്നെക്കൊണ്ട് എഴുതിപ്പിച്ചിട്ടാണ് ഈ ദയയും മനസ്സലിവും ഉണ്ടായത്.
ഇതിനെയാണ് നമ്മള്‍ മലയാളത്തില്‍ “നന്ദി” എന്ന്‍ പറയുന്നത്.
ഓക്കേ, ബാബു, ബാബുവിന്‍റെ വിലയേറിയ ഉപദേശവും നിര്‍ദ്ദേശവും മാനിച്ച് രാജി ഇവിടെ നിര്‍ത്തുന്നു.
ബാബു എഴുതാന്‍ പറഞ്ഞപ്പോള്‍ എഴുതാന്‍ തുടങ്ങി.
ബാബു നിര്‍ത്താന്‍ പറഞ്ഞപ്പോള്‍ നിര്‍ത്തുന്നു.
എങ്ങനെയുണ്ട് എന്‍റെ അനുസരണം?
നല്ല വേലക്കാരിയല്ലേ ഞാന്‍?
കൃത്യമായ ശമ്പളവും തന്നു!
പിന്നെ…..
“….ഞാൻ കാരണം ആരുമായുള്ള ഫ്രണ്ട്‌സ്ഷിപ് കളയണ്ട…..”
എന്‍റെ ബാബു, ഞാന്‍ “ഭാവികാലം” അല്ല പറഞ്ഞത്.
ഭൂതകാലമാണ്.
ഫ്രണ്ട്ഷിപ്പ് നഷ്ടപ്പെടും എന്നല്ല പറഞ്ഞത്.
ബാബു കാരണം നഷ്ട്ടപ്പെട്ടു എന്നാണ്.
എഴുത്തില്‍ സജീവമായിരുന്ന ഷാഫി എവിടെ?
അര്‍ജ്ജുന്‍ എവിടെ?
ജിന്നും ചാര്‍ളിയും എവിടെ?
എപ്പോഴും നല്ല കമന്റ്റ് നല്‍കി എന്നെ എപ്പോഴുംപ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുമായിരുന്ന ആത്മാവും പ്രദീപും എവിടെ?
ഇവരൊക്കെ അകന്നത് ഈ കഥയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട വാഗ്വാദവും വാദപ്രതിവാദങ്ങള്‍ക്കും ശേഷമാണ്.
അതിന് കാരണം അനവസരത്തിലുള്ള ബാബുവിന്‍റെ ചില വാക്കുകളും.
കാരണം ഡോക്റ്റര്‍ കുട്ടന്‍ “മുട്ടുകാല് തല്ലിയൊടിക്കും” എന്ന്‍ പറഞ്ഞത് ഒരാളോട് മാത്രമാണ്.
ആരോട്?
ഇപ്പോഴും പക്വതയില്ലാതെ, നന്ദി എന്ന വാക്കിന്‍റെ നേഴ്സറി ക്ലാസ് അര്‍ഥം പോലുമറിയാതെ, എഴുതുന്നവരുടെ പ്രശ്നങ്ങളും ബുദ്ധിമ്മുട്ടുകളും മനസ്സിലാക്കാതെ എന്തെങ്കിലും ചിലക്കുക എന്ന പ്രവര്‍ത്തിമാത്രം വൃത്തിയായി ചെയുകയാണ് ബാബു.
ഒരു സൊല്യൂഷന്‍ മാത്രമേ ഈ രോഗത്തിന് ഞാന്‍ നോക്കിയിട്ട് കാണുന്നുള്ളൂ.
10 പേജുള്ള ഒരു കഥയെഴുതുക.
കഴിയുമെങ്കില്‍ 6 അദ്ധ്യായങ്ങള്‍ വരെ എഴുതിനോക്കുക.
അപ്പോള്‍ മനസ്സിലാകും “ദെണ്ണം”
അപ്പോളേ മനസ്സിലാകൂ.
രാജി എന്ന കഥയുടെ എഴുത്ത് നിര്‍ത്താന്‍ “കഥാ മുതലാളി” ആയ ബാബു അക്ഷരം പ്രതി അനുസരിച്ച എഴുത്തു പണിക്കാരിയായ എന്നോട് ഇപ്പോള്‍ ആവശ്യപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.
സന്തോഷത്തോടെ നിര്‍ത്തുന്നു.
ദയാപരനായ മുതലാളിക്ക് നന്ദി പറയുന്നു.