രമയുടെ ഉണ്ണിയേട്ടൻ [മൈമുന] 152

ചായക്കപ്പ്       അടച്ച്     വച്ച്       തിരികെ         പോന്നുവെങ്കിലും        ആ       കാഴ്ച       വലിയ        മാറ്റമാണ്           രമ്യയിൽ       വരുത്തിയത്…

പിന്നെ      എപ്പോഴും   ചിന്ത     ഒന്നിനെ        പറ്റി      മാത്രമായി…

ക്ലാസ്സിൽ       ശ്രദ്ധ    പോലും    ഇല്ലാതായി…

അടുത്ത        ദിവസം      സ്കൂളിൽ   ഉച്ച       ഭക്ഷണം      കഴിഞ്ഞ്      തിരികെ         പോരുമ്പോൾ      തനിച്ച്      കിട്ടിയ         ഉറ്റ       കൂ കൂട്ടുകാരി       ജമുനയോട്            അടക്കം       പറയും പോലെ          ചോദിച്ചു…,

”  പെണ്ണേ… നീ      എപ്പോഴെങ്കിലും…… ആണുങ്ങട              ” അത് ”     കണ്ടിട്ടുണ്ടോ…?”

ജമുന      അത്      കേട്ട്      ചിരിച്ചു..

”     നീ     കണ്ടിട്ടുണ്ടോ…?”

ചിരിച്ച് കൊണ്ട്      ജമുന        മറു ചോദ്യം        ചോദിച്ചു

”  ഹൂം… ”

ചിരിച്ച്       രമ്യ       അമർത്തി      മൂളി….

”    ആരുടെ… എപ്പോ….?”

ജമുനക്ക്       നിറഞ്ഞ     ജിജ്ഞാസ…

”   പറമ്പിലെ          പണിക്ക്      വന്ന     കേശവന്റെ….”

”     പോ… പെണ്ണേ… കളി       പറയാതെ…. അയാളെന്താ         നിന്നെ        കാണിക്കാൻ         പൊക്കി     പിടിച്ചോണ്ട്         നിക്കുവായിരുന്നോ…?”

വിശ്വാസം        വരാതെ         ജമുന    ചോദിച്ചു

” നേരാടി… വീടിന്റെ      പിന്നാമ്പുറത്ത്        കുത്തിയിരുന്ന്      മുള്ളാനായി         വലിച്ച്        പുറത്തിട്ടപ്പോൾ….. സൂക്ഷ്മം       ഞാൻ     മുന്നിൽ… !    ഞാനങ്ങ്         അയ്യെടാന്നായി        പോയി….. നാണം    കെട്ട        അയാടെ        ഇളിഭ്യച്ചിരി       ഒന്ന്       കാണണമായിരുന്നു… !”

രമ്യ       പറഞ്ഞു   നിർത്തി…

”  എന്നിട്ട്… ?   ബാക്കി     പറ    പെണ്ണേ… വലുതാ…. നിനക്ക്        കൊതിയായോ….?”

ജമുന       ശരിക്കും      കൊതിച്ചിയായി…