രണ്ടാമതൊരാൾ [ na–na ] 862

“ഡാ.. നാറി.”

മുഖത്തേക്ക് പാറി കിടന്നിരുന്ന അവളുടെ മുടി ഒതുക്കികൊണ്ട് അവൻ ചോദിച്ചു.

“എന്താടി?”

“ഓഹ്.. അപ്പോൾ വിളിക്കേണ്ട പോലെ വിളിച്ചാൽ വിളി കേൾക്കും അല്ലെ?”

ആദി ടോപിനു മുകളിൽ കൂടി അവളുടെ ഇടുപ്പിൽ ചെറുതായി നുള്ളി.

“ഡാ..ഡാ.. ചുമ്മാതിരി, ബാലൻസ് പോകും.”

അവൻ ഒരു ചെറു ചിരിയോടെ അവളുടെ തോളിൽ താടിയെല്ല് അമർത്തി ചേർന്ന് ഇരുന്നു.

“അപ്പു.. നീ ഇന്ന് അമൂല്യ ഇട്ടിരുന്ന ചുരിദാർ ശ്രദ്ധിച്ചായിരുന്നോ?

“ഓഹ്.. ഞാൻ ഒന്നും ശ്രദ്ധിച്ചില്ല. ആ ജാഡ പെണ്ണിനെ ആര് നോക്കാനാണ്.”

“ജാഡ പെണ്ണോ?”

“അഹ്.. അവൾ വാ തുറന്ന് സംസാരിക്കുന്നത് ഞാൻ ഇതുവരെ കണ്ടിട്ടില്ല.”

“അത് നീ അവളോട് കൂട്ട് കൂടാഞ്ഞിട്ടാണ്. നമ്മളൊന്ന് അടുത്താൽ അവൾ ഒടുക്കത്തെ സംസാരമാണ്.”

അവൻ അലക്ഷ്യമായി ഒന്ന് മൂളുകമാത്രം ചെയ്തു.

“അവൾ പിന്നിട്ട ചുരിദാർ എനിക്കിഷ്ടമായി, എനിക്കതിന്റെ ചുവപ്പ് മോഡൽ ഒരെണ്ണം വാങ്ങണം.”

“ഇതെന്താ ഇപ്പോൾ പെട്ടെന്ന് ചുരിദാർ വാങ്ങാൻ ഒരു ആഗ്രഹം.”

“എന്റെയിലിപ്പോൾ കൂടുതലും ജീൻസും ടോപ്പും ആണെടാ. ആ ചുരിദാർ കണ്ടപ്പോൾ ഇഷ്ട്ടമായി. അതുകൊണ്ട് പറഞ്ഞതാണ്.”

അവനൊന്നു മൂളി.

“എന്തുവാ മൂളുന്നത്. നീ എനിക്ക് വാങ്ങി തരുമോ ഇല്ലയോ?”

അവളുടെ തോളിൽ നിന്നും തല ഉയർത്തിക്കൊണ്ട് ആദി പറഞ്ഞു.

“വാങ്ങി തരാം എന്റെ കൊച്ചെ.”

അവന്റെ മറുപടി സംഗീതയുടെ മുഖത്ത് ചിരി നിറച്ചു.

എല്ലാ മാസവും വാസുദേവൻ കുറച്ച് പൈസ അപ്പുവിന്റെ കൈയിൽ ഏൽപ്പിക്കും. അവനും സംഗീതക്കും ഉള്ള ചിലവിനുള്ള പൈസ ആണ് അത്. കൂടുതൽ എന്തെങ്കിലും പൈസയുടെ ആവിശ്യം വന്നാൽ സാവിത്രി അമ്മയോട് ചോദിച്ച് വാങ്ങണം. വാസുദേവൻ നൽകുന്ന പൈസ മുഴുവൻ അവൻ കൈയോടെ സംഗീതയെ ഏൽപ്പിക്കും. എന്നിട്ട് ആവശ്യാനുസരണം അവളുടെ കൈയിൽ നിന്നും ചോദിച്ച് വാങ്ങും. അതാണ് പതിവ്. ആദിക്ക് നല്ലപോലെ അറിയാം പൈസ തന്റെ കൈയിൽ ഇരുന്നാൽ കൂട്ടുകാരുമായി ചേർന്ന് പൊട്ടിച്ചു തീർക്കുമെന്ന്. അതിനാലാണ് അവൻ അങ്ങനെ ചെയ്യുന്നത്.

കോളേജിൽ പോയി തുടങ്ങിയതിനു ശേഷം അപ്പുവും അമ്മുവും അവർക്ക് വേണുന്ന ഡ്രസ്സ് രണ്ടുപേരും കൂടി പോയി എടുക്കയാണ് പതിവ്. അതിനാലാണ് സംഗീത ഇപ്പോൾ ആദിയോട് അങ്ങനൊരു ആവിശ്യം ഉന്നയിച്ചത്.

അപ്പുവിന്റെ അനക്കം ഒന്നും കേൾക്കാത്തതിനാൽ സംഗീത ചോദിച്ചു.

“നീ എന്തും ചിന്തിച്ച് ഇരിക്കയാടാ?”

ആദി വീണ്ടും അവളുടെ തോളിലേക്ക് തല അമർത്തി.