രണ്ടാമതൊരാൾ [ na–na ] 862

“മോള് ചോറ് കഴിച്ചായിരുന്നോ?”

“കഴിച്ചു അച്ഛാ.. അപ്പു എവിടെ?”

അതിനുള്ള മറുപടി നൽകിയത് ആർഷ ആണ്.

“ഏട്ടൻ റൂമിലേക്ക് പോയി.”

സംഗീത അവിടന്ന് വേഗം തടിപ്പടികൾ അമർത്തി ചവിട്ടി മുകളിലേക്ക് ഓടി. അവൾക്ക് എപ്പോഴും ഉച്ചത്തിൽ ശബ്‌ദം ഉണ്ടാക്കി നടക്കാനാണ് ഇഷ്ട്ടം.

വാതിൽ തള്ളിത്തുറന്ന് അവൾ റൂമിലേക്ക് കയറി ചെല്ലുമ്പോൾ അവൻ എന്തോ എഴുതിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു.

അവനൊന്നു തിരിഞ്ഞ് നോക്കികൊണ്ട്‌ പറഞ്ഞു.

“പാടി ചവിട്ടിപൊളിക്കുന്ന ശബ്‌ദം കേട്ടപ്പോഴേ തോന്നി നീ ആയിരിക്കുമെന്ന്.”

അവൾ പല്ലു മൊത്തം കാണിച്ച അവനെ നോക്കി ഒന്ന് ഇളിച്ച് കാണിച്ചു.

ബെഡിൽ ഇരുന്നുകൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു.

“ഇന്നാ നിന്റെ ഫോൺ.”

എഴുത്തു തുടർന്ന് കൊണ്ട് അവൻ പറഞ്ഞു.

“അവിടെ വെച്ചേക്ക്.”

അവൻ എന്തെങ്കിലും ചോദിക്കുമെന്ന പ്രതീക്ഷയിൽ അവൾ കുറച്ച് നേരം ബെഡിൽ ഇരുന്നു. എന്നിട്ടും അവന്റെ ഭാഗത്ത് നിന്നും അനക്കമൊന്നും ഇല്ലെന്ന് കണ്ട് അവൾ ചോദിച്ചു.

“നീ എന്താ ഒന്നും മിണ്ടാത്തത്.”

എഴുത്തു തുടർന്നുകൊണ്ട് തന്നെ അവൻ ചോദിച്ചു.

“നീ കഴിച്ചായിരുന്നോ?”

അവൾ കഴിച്ചു എന്ന അർഥത്തിൽ മൂളി.

പിന്നും അവൻ എഴുത്തിൽ ശ്രദ്ധ ചെലുത്തി.

കുറച്ച് കഴിഞ്ഞപോൾ അവളുടെ ഇടറിയ സ്വരം അവൻ കേട്ടു.

“നിനക്ക് ഇഷ്ടമല്ലെങ്കിൽ മൊബൈൽ തരേണ്ടെന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞതല്ലേ.”

അപ്പു പേന താഴെ വച്ച് തിരിഞ്ഞ് നോക്കി.

അമ്മുവിൻറെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു, ഏതു നിമിഷവും കണ്ണുനീർ കവിളിലൂടെ ഒഴുകുമെന്ന സ്ഥിതി.

ഒരു ചുവന്ന ലോങ്ങ് പാവാടയും വെള്ള ടോപ്പും ആണ് അവൾ ഇട്ടിരിക്കുന്നത്. കുളി കഴിഞ്ഞ് മുടിയൊക്കെ പിരുത്ത് ഇട്ടിരിക്കുകയാണ്.

ആദി കസേരയിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റ് ബെഡിൽ അവളുടെ അരികിലേക്ക് പോയി ഇരുന്നു.

“നീയെന്തിനാ ഇപ്പോൾ കരയുന്നെ?”

“ഞാൻ അത് കണ്ടത് ഇഷ്ട്ടപെടഞ്ഞിട്ടല്ലേ നീ എന്നോട് മിണ്ടാതിരിക്കുന്നത്.”

“എനിക്ക് ഇഷ്ടമല്ലായിരുന്നെകിൽ ഞാൻ നിന്നെ കാണാൻ സമ്മതിക്കുമായിരുന്നു എന്ന് തോന്നുന്നുണ്ടോടി പൊട്ടി.”

ചിലമ്പിച്ച സ്വരത്തിൽ അവൾ ചോദിച്ചു.

“പിന്നെന്താ നീ എന്നോട് മിണ്ടാതിരുന്നേ?”

അപ്പു അവളുടെ തോളിൽ കൂടി കൈ ഇട്ടു.

“ഞാൻ എന്താ, നിന്നോട് വീഡിയോ എങ്ങനെ ഉണ്ടായിരുന്നു, കണ്ടിട്ട് ഇഷ്ടപ്പെട്ടോ, കണ്ടപ്പോൾ എന്ത് തോന്നി എന്നൊക്കെ ചോദിക്കണമായിരുന്നോ?.. അത്തരം