കഴിഞ്ഞത് കൊണ്ട് ഫ്ലൈറ്റിനു നാല് മണിക്കൂർ മുൻപേ എയർപോർട്ടിലെത്തി. മറ്റൊന്നും ചെയ്യാനില്ലാത്തതുകൊണ്ടു ലോഞ്ചിൽ രണ്ടെണ്ണം അടിച്ചിരിക്കാം എന്ന് കരുതി പതിയെ ചെക്ക് ഇൻ കൗണ്ടറിലേക്കു നടക്കുമ്പോൾ പുറകിൽ നിന്നൊരു വിളി
“ഹലൊ, മലയാളിയാണോ?”
ത്രീ പീസ് സ്യുട്ട് ഇട്ടാലും മലയാളിയെക്കണ്ടാൽ മറ്റൊരു മലയാളിക്ക് തിരിച്ചറിയാൻ കഴിയുമല്ലോ. തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോൾ മുപ്പതു വയസ്സിനോടടുത്ത ഒരു ചെറുപ്പക്കാരൻ.
” അതേ, എന്തേ?”
പറഞ്ഞു കഴിയുന്നതിനു മുൻപേ
“സാർ ഒരു സഹായം ചെയ്യാമോ?”
എക്‌സസ്സ് ബാഗേജ് ആയിരിക്കും പ്രശ്‍നം എന്നുറപ്പിച്ചു കൊണ്ട് ഒന്നും മിണ്ടാതെ ചോദ്യ ഭാവത്തിൽ ഒന്ന് നോക്കിയതോടെ
“സാർ ഞാൻ റിയാസ്. എന്‍റെ ഭാര്യയുടെ ഉമ്മ വിസിറ്റിൽ വന്നതാ, ഇപ്പൊ ദോഹയിലേക്ക് തിരിച്ചു പോകുന്നു. ഒറ്റയ്ക്ക് ഉമ്മയ്ക്ക് ഭയങ്കര പേടി. ബുദ്ധിമുട്ടാകില്ലെങ്കിൽ ഒന്ന് കൂടെ കൂട്ടാമോ?”.
രണ്ടെണ്ണം അടിച്ചു എന്ജോയ് ചെയ്തിരിക്കാം എന്ന് കരുതിയപ്പോൾ ഇനി ഒരു വയസ്സി തള്ളയെ ചുമന്നു കൊണ്ട് നടക്കുന്ന ബുദ്ധിമുട്ടോർത്തു പറ്റില്ല എന്ന് പറയാൻ ഭാവിച്ചെങ്കിലും ചേദമില്ലാത്ത ഒരുപകാരം നമ്മുടെ അക്കൗണ്ടിൽ കിടന്നോട്ടെ എന്ന് കരുതി ആയിക്കോട്ടെ എന്ന് പറഞ്ഞു.
“വളരെ ഉപകാരം സാർ. ഒരു മിനിറ്റ് ഞാൻ ഉമ്മയെ വിളിച്ചുകൊണ്ടു വരാം”
ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഞാൻ ചെക് ഇൻ കൗണ്ടറിന്‍റെ മുൻപിൽ നിന്നു.
“ഉമ്മാ ഈ സാറ് ദോഹയിലെക്കാ, ഇനി ഒന്ന് കൊണ്ടും പേടിക്കേണ്ടാ”.
ശബ്ദം കേട്ട് നോക്കുമ്പോള്‍ നേരത്തെ കണ്ട ചെറുപ്പക്കാരന്‍റെ കൂടെ ദേഹമാസകലം പര്‍ദയില്‍ പൊതിഞ്ഞ ഒരു മെലിഞ്ഞ സ്ത്രീ രൂപം. ഹിജാബിട്ടത് കൊണ്ട് കണ്ണും മൂക്കും ചുണ്ടിന്‍റെ മേല്‍ഭാഗവും മാത്രമേ കാണാന്‍ പറ്റുന്നുള്ളൂ. അത്രയ്ക്ക് പ്രായം ഒന്നും തോന്നുന്നില്ലെങ്കിലും ശരിക്കങ്ങോട്ട് ഒരു പിടിയും കിട്ടുന്നില്ല.
“ചെക്ക് ഇന്‍ ചെയ്തോ?”
എന്തെങ്കിലും ചോദിക്കണമല്ലോ എന്ന് കരുതി ചോദിച്ചതാണ്.
“ഉവ്വ് സര്‍, ഉമ്മയുടെ സീറ്റ്‌ 32B യാണ്”.
ചെറുപ്പക്കാരനാണ് മറുപടി പറഞ്ഞത്.
പൊട്ടിക്കാളീ + kambi എന്ന കീവേഡ് സെർച്ച് ചെയ്താണ് ഞാൻ ഈ കഥയിലെത്തിയതെന്നു പറഞ്ഞാൽ വിശ്വസിക്കുമോ? ലേശം ബിൽഡ്അപ്പും സാഹിത്യവും ഒക്കെയുള്ള കഥകൾ കണ്ടുപിടിക്കാൻ ഇതുപോലെ ചില കീവേഡ് ട്രിക്കുകൾ ഞാൻ പ്രയോഗിക്കാറുണ്ട്. കിടിലം ഐറ്റം. ഇയാൾ ആകെ രണ്ടു കഥയേ എഴുതിയിട്ടുള്ളൂ എന്നത് വൻ നഷ്ടമായിപ്പോയി.
ഇതിൻ്റെ ബാക്കി ഭാഗത്തിനായി കാത്തിരിക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് വർഷങ്ങൾ ആയി തുടരുമോ സുഹ്രത്തെ