“വാ”
കൌണ്ടറിലെക്ക് നടന്ന് ഞങ്ങള്. പരിചയം ഉള്ള പലസ്തീനി പെണ്കുട്ടി ചോദ്യഭാവത്തില് നോക്കി
“എനി പ്രോബ്ലെംസ് സര്?”.
“എസ്, ദിസ് ഈസ് മൈ കസിന്, പ്ലീസ് ആഡ് ഹേര് ബാഗ് ടു മൈ ടിക്കറ്റ് ആന്ഡ് ചേഞ്ച് ഹേര് സീറ്റ് നിയര് ടു മി പ്ലീസ്”.
ചുരുണ്ട മുടിക്കാരി ആയിഷ അവളുടെ കമ്പ്യുട്ടറില് ഒന്നടിച്ചു നോക്കിയ ശേഷം ചെറു പുഞ്ചിരിയോടെ മൊഴിഞ്ഞു
“ഒഫ് കോഴ്സ് സര്, എനിതിംഗ് എല്സ്?”
“നതിംഗ് താങ്ക്യൂ, ഐ ഓവ് യു വണ്”
“ഐ വില് റിമെംബര് ദാറ്റ്”
ചിരിയോടെ വീണ്ടും ആയിഷ. ബാഗ് വാങ്ങി ടാഗ് ചെയ്ത് പുതിയ ബോര്ഡിംഗ് പാസ്സും അടിച്ചു തന്നപ്പോള് റസിയയുടെ സീറ്റ് 2B.
സെക്യൂരിറ്റി ചെക്കിലേക്ക് നടക്കുമ്പോള് ഒരു കുബുദ്ധി മനസ്സിലൂറി. ഇത്രയും ആയ സ്ഥിതിക്ക് വെറുതെ ഒന്നെറിഞ്ഞു നോക്കാം
“റസിയ അധികം ആഭരണം ഇട്ടിട്ടുണ്ടോ?”
ഉടനെ വന്നു ആ കമ്പിയാക്കുന്ന സ്വരത്തില് മറുപടി
“മാലയും വളയും പിന്നെ കമ്മലും ഉണ്ട്. എന്തേ?”
“ ഈ പര്ധയും ഇട്ടു അടിയില് ആഭരണവും ഇട്ടു ചെന്നാല് സെക്യൂരിറ്റി ചെക്കില് അവര് അതഴിപ്പിക്കും, ഇപ്പോഴേ അതഴിച്ചു ബാഗില് വെച്ചാല് സമയം ലാഭിക്കാം”.
“ഞാന് ഇങ്ങോട്ട് വന്നപ്പോള് ദോഹയില് വെച്ച് അഴിപ്പിച്ചില്ലല്ലോ?”.
എന്തായാലും താത്തയ്ക്കു ബുദ്ധിയുണ്ട്. ചീറ്റിപ്പോയി എന്ന് തോന്നിയെങ്കിലും ഒന്ന് കൂടി എറിഞ്ഞു.
“ദുബായില് സ്റ്റിക്ക്റ്റ് ആണ് ബുദ്ധിമുട്ടില്ലെങ്കില് അഴിച്ചോളൂ. അല്ലെങ്കില് പത്തിരുപതു മിനിറ്റ് വെറുതേ പോകും”.
“അപ്പോള് ഹിജാബോ?”.
“മാലയും കമ്മലും ഉള്ളതല്ലേ അതും അഴിച്ചോളൂ”.
“അപ്പൊ ചെക്കിംഗ് കഴിഞ്ഞ് എവിടെ വെച്ചാ തിരിച്ചിടുക?”.
പൊട്ടിക്കാളീ + kambi എന്ന കീവേഡ് സെർച്ച് ചെയ്താണ് ഞാൻ ഈ കഥയിലെത്തിയതെന്നു പറഞ്ഞാൽ വിശ്വസിക്കുമോ? ലേശം ബിൽഡ്അപ്പും സാഹിത്യവും ഒക്കെയുള്ള കഥകൾ കണ്ടുപിടിക്കാൻ ഇതുപോലെ ചില കീവേഡ് ട്രിക്കുകൾ ഞാൻ പ്രയോഗിക്കാറുണ്ട്. കിടിലം ഐറ്റം. ഇയാൾ ആകെ രണ്ടു കഥയേ എഴുതിയിട്ടുള്ളൂ എന്നത് വൻ നഷ്ടമായിപ്പോയി.
ഇതിൻ്റെ ബാക്കി ഭാഗത്തിനായി കാത്തിരിക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് വർഷങ്ങൾ ആയി തുടരുമോ സുഹ്രത്തെ