ഉച്ച കഴിഞ്ഞു ക്ലാസ്സ്‌ ഇല്ലാതെ മിക്കവരും വീട്ടിൽ പോയ ഒരു ദിവസം. ക്ലാസ്സിൽ ഞാനും ഇഷാനിയും അടക്കം ആകെ കുറച്ചു പേരെ ഉള്ളു. ഞങ്ങൾ ഇടക്ക് ലൈബ്രറി വരെ ഒന്ന് പോയി തിരിച്ചു വന്നതായിരുന്നു. ക്ലാസ്സിൽ കയറി ബാഗ് എടുത്തു പുറത്തേക്ക് പോകാൻ തുടങ്ങുമ്പോളാണ് നീതു ഇഷാനിയെ തടഞ്ഞു മുന്നിൽ കയറി നിന്നത്.
‘അതേ ഒരു മിനിറ്റ് ബാഗ് ഒന്ന് ചെക്ക് ചെയ്തോട്ടെ. എന്റെ മാല ഇത്രയും നേരം എന്റെ അടുത്ത് ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇപ്പൊ കാണുന്നില്ല. ‘
ഇഷാനി ബാഗ് ചേർത്ത് പിടിച്ചു. എന്തോ അതിൽ ഉള്ളത് പോലെ. ഞാൻ അവരുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു വന്നു. നീതുവും അവളുടെ ഗ്യാങ്ങും ഇഷാനിയെ വളഞ്ഞു നിൽക്കുവാണ്. ആ കൂട്ടത്തിൽ പക്ഷെ അവരുടെ നേതാവ് കൃഷ്ണയേ കാണുന്നില്ല.
‘നീ എന്താ പറയുന്നെ ഇവൾ മാല എടുത്തെന്നോ. എപ്പോ..? ഇവൾ ഇപ്പൊ എന്റെ കൂടെ ഇങ്ങോട്ട് വന്നതല്ലേ ഉള്ളു.’
‘ഒരു മാല ഒളിപ്പിക്കാൻ ഒത്തിരി നേരം ഒന്നും വേണ്ടല്ലോ.’
‘അവൾ മാല പൊട്ടിക്കുന്നത് നീ അറിഞ്ഞില്ല എന്നാണോ പറയുന്നേ. നീയെന്താ അത്രക്ക് മണ്ടി ആരുന്നോ..?
‘പൊട്ടിച്ചത് ആവണം എന്നില്ല. എന്റെ മാല കൊളുത്ത് ചെറിയ പ്രശ്നം ഉണ്ട്. ഇടക്ക് ഊരി പോകും. അങ്ങനെ ഇവൾക്ക് കിട്ടിയോ എന്നറിയാൻ മാത്രം ഒന്ന് നോക്കട്ടെ.’
ഇഷാനി പ്രതിരോധം വിട്ടു ബാഗ് അവർക്ക് മുന്നിൽ നീട്ടി. നീതു ബാഗിന്റെ സൈഡ് ഉറ തുറന്നു അതിൽ കയ്യിട്ട് പരിശോധിച്ചു.. രണ്ട് മൂന്ന് തവണ തപ്പിയിട്ടും മാല കാണാഞ്ഞപ്പോ അത്രയും നേരം ഇല്ലാഞ്ഞ പരിഭ്രമം അവളുടെ മുഖത്ത് വന്നു. നീതു മറ്റ് ഉറ ഒന്നും തപ്പാതെ ആ ഉറ മാത്രം തപ്പുന്ന കണ്ടപ്പോൾ എനിക്ക് സംശയം തോന്നി
‘എവിടെ കൊണ്ട് വച്ചെടി എന്റെ മാല.. സത്യം പറഞ്ഞോ..’
നീതുവിന്റെ ഭാവം മാറി. ദേഷ്യത്തോടെ അവൾ ഇഷാനിയുടെ നേർക്ക് നടന്നു വന്നു. അവർക്ക് ഇടയിലേക്ക് പെട്ടന്ന് ഞാൻ ചെന്നു നിന്നു.
ഇതിൽ പറഞ്ഞ പാട്ട് ഞാനിപ്പോഴാണ് കേട്ടത്. നല്ല രസമുണ്ട്.
ഏതാണ്.. ഇഷാനി പാടുന്നത് ആണോ..? ഓമലാളെ…?