സംസാര [NJG] 144

അവൻ തന്റെ വിരലുകളാൽ അവളുടെ മുടിയിഴകൾ തലോടി സ്നേഹത്തോടെ അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക്കു നോക്കി. അവളുടെ കണ്ണുനീർ തുടച്ചുകൊണ്ട് അയാൾ പറഞ്ഞു.

“‘എനിക്കിനി നിന്നിൽ നിന്ന് ഇത് മറയ്ക്കാൻ കഴിയില്ല. ഞാൻ എല്ലാം പറയാം.. നിന്നോടെല്ലാം .. വരൂ ‘”
അവൻ കരുതലോടെ അവളുടെ കൈയ്‌പിടിച്ചു അവന്റെ ഗവേഷണ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു.

എല്ലാം താറുമാറായതായി കിടക്കുന്നു . അവർ അലമാരയുടെ മുന്നിൽ നടന്നു.ഞാനിപ്പം വരാമെന്നു അവളെ സൂചിപ്പിച്ച് അയാൾ അതിന്റെ വാതിൽ തുറന്നു. വസ്ത്രത്തിന്റെ കൂമ്പാരത്തിനുള്ളിൽ കയ്യിട്ടു അയാൾ ഒരു വലിയ ഡയഗണൽ കണ്ടെയ്നർ പുറത്തെടുത്തു. ചുവന്ന വെൽവെറ്റ് തുണി കൊണ്ട് അത് പൊതിഞ്ഞിരിക്കുന്നു .
അയാൾ അത് തന്റെ കട്ടിലിൽ ശ്രദ്ധാപൂർവ്വം വച്ചു.

‘”ഇത് തുറക്കുന്നതിന് മുമ്പ് ഞാൻ നിന്നോട് എല്ലാം പറയാം . എന്നാൽ ഇത് നമ്മൾക്കുള്ളിൽ മാത്രം സൂക്ഷിക്കണം ? ‘”

അയാൾ ഉറപ്പുവരുത്താനായി ചോദിച്ചു.
ഇഴയുന്ന അന്തരീക്ഷം ഇതിനകം വളരെ തീവ്രമായിരിക്കുന്നു . ശെരി അവൾ തലയാട്ടി.

കഴിഞ്ഞ കുറച്ച് ദിവസങ്ങളായി അവന്റെ മനസ്സിൽ എന്താണ് കുഴിച്ചിട്ടിരിക്കുന്നതെന്നും എന്തുകൊണ്ടാണ് അവൻ ചെയ്ത എല്ലാ കാര്യങ്ങളിലും ഓവർ പ്രൊട്ടക്റ്റീവ് ആയതെന്നും , എന്തുകൊണ്ടാണ് അവൻ കണ്ടുമുട്ടഉന്ന ഓരോ വ്യക്തിയെയും ഭയപ്പെടുന്നതെന്നും അറിയാൻ അവൾക്ക് വളരെ ജിജ്ഞാസയുണ്ടായിരുന്നു. അവൻ ലോകത്തെ മുഴുവൻ ഭയപ്പെടുന്നതുപോലെ ആയിരിക്കുന്നു
അറിയപ്പെടുന്ന പുരാവസ്തു ഗവേഷകനായിരുന്നു വിശ്വ . നിരവധി അവാർഡുകൾ അദ്ദേഹം നേടിയിട്ടുണ്ട്, സമൂഹത്തിന് അദ്ദേഹം നൽകിയ സംഭാവന അമൂല്യമായിരുന്നു. ഇതാദ്യമായി, ദിഷ അവനെ നിസ്സഹായനും അസ്വസ്ഥനുമായി കാണുന്നു.

ഇത് എല്ലാ൦ തന്റെ ഈ കഴിഞ്ഞ expeditionഇൽ നിന്നാണ് ആരംഭിചതു. ഒരു മാസം മുമ്പ് ഉത്തരാഖണ്ഡിലേക്കുള്ള യാത്രയിൽ തനിക്കെന്താണ് സംഭവിച്ചതെന്ന് അയാൾ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി .

0000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000

“വേഗം വരു”‘ വിശ്വye തന്റെ സഹപ്രവർത്തkan  വിളിച്ചു.

അവരുടെ വസ്ത്രങ്ങളെല്ലാം പൊടിപടലംകൊണ്ടു മൂടിയിരിക്കുന്നു . കട്ടിയുള്ള   കറുത്ത പാറകൾ കണ്ട് മടുത്ത എല്ലാവരും അതിനാൽ പര്യവേഷണം തിരഞ്ഞെടുത്തു .   മുഴുവൻ യാത്രയുടെയും ഉത്തരവാദിത്തം ടീം നേതാവായ വിഷ്വായ്ക്കായിരുന്നു , എന്നാൽ വല്യ റിസൾട്ട് ഒന്നും കിട്ടാത്തതിൽ അയാൾക്ക് നിരാശ തോന്നി ..

പുരാതന ഇന്ത്യൻ സംസ്കാരത്തിന്റെ പഴയ അവശിഷ്ടങ്ങളിൽ നിന്ന് എന്തെങ്കിലും പ്രതീക്ഷിച്ച് എല്ലാവരും ക്യൂരിയോസിറ്റി കാരണമാണ് ഇവിടെ എത്തിയിരിക്കുന്നത് . എന്നാൽ 15 ദിവസത്തെ കൂട്ടായ പ്രവർത്തനത്തിനുശേഷവും അവർ വെറുംകൈയോടെ മടങ്ങിപോകേണ്ട അവസ്ഥയിലാണ് .