സംസാര [NJG] 145

അവൻ സൂക്ഷ്മമായി പരിശോധിച്ചപ്പോൾ ഉയരമുള്ള ആ രൂപം ഏതോ ഒരു പുരുഷ ഗോത്രക്കാരനെപ്പോലെ തോന്നിച്ചു . അയാൾ ഏതോ എക്സ്റ്റസിയിൽ അകപ്പെട്ട പോലെ നടക്കുന്നു .

വളരെ സൂക്ഷ്മമായി അകലം പാലിച്ചു അയാളെ അവൻ പിന്തുടര്ന്നു. ഒരു വലിയ നിലയുറപ്പിച്ച കല്ലിനടുത്ത് എത്തിയ അയാൾ പിടിച്ചുനിർത്തിയപോലെ നിന്നു് ,    അതിനു മുൻപിലായി കൈകൾ വിരിയിച്ചു മുട്ടുകുത്തി ആകാശത്തിലേക്കു നോക്കി അയാൾ 2 നിമിഷം നിന്നു.                                                                                                                                           അതേപോലെ എഴുന്നേറ്റയാൾ അതിനടുത്തായി ഒരു ചെറിയ വിളക്ക് കത്തിക്കുന്നത് വിശ്വ കണ്ടു .

avan  മരങ്ങൾക്കും ഇലകൾക്കുഉം മറയിൽ നിലയുറപ്പിച്ചു നല്ല വ്യൂ അനുസരിച്..

അവിടെ നിന്നു എത്തിനോക്കുമ്പോൾ, അയാൾ ചന്ദ്രന്റെ ദിശയിൽ കുമ്പിട്ടു പ്രാർത്ഥിക്കാൻ കൈകൾ ചേർത്ത് കൂപ്പുന്നു .                                                                                         ആ ആദിവാസി കുറച്ചുനേരം അവിടെ ദ്യാനിച്ചു നിന്നു , പെട്ടെന്ന് തിരിഞ്ഞു അയാൾ വിശ്വത്തിനെ നോക്കി.

അവന്റെ ഹൃദയം നിമിഷനേരം നിലച്ചു … , പക്ഷേ ആ അഗോരി അവനെ നോക്കിയൊരു സ്വർഗ്ഗീയ പുഞ്ചിരി നൽകി

‘ഹർ ഹാർ മഹാദേവ്’ അദ്ദേഹം ആഹ്ലാദിച്ചു,

ഓം ശിവായ നമഹ
(എല്ലായ്പ്പോഴും ശുദ്ധമായ)

ഓം മഹേശ്വരായ നമഹ
(ദേവാദിദേവൻ)

ഓം ശംഭാവേ നമഹ
(സമൃദ്ധി നൽകുന്നവൻ )

ഓം പിനാക്കിനെ നമഹ
(വില്ലു കയ്യിലേന്തിയവൻ )

ഓം ശശിശേഖരായ നമഹ
(ചന്ദ്രക്കലയെ മുടിയിൽ ചൂടിയവൻ )

ഓം വാമദേവായ നമഹ
(എല്ലായിപ്പോഴും പ്രസാദപരവും ശുഭവും ആയവൻ )

ഓം വിരുപക്ഷയാ നമഹ
(പരോക്ഷമായ കണ്ണോടു കൂടിയവർ )

ഓം കപാർടിനെ നമഹ
(ജഡാധാരനായവൻ)

ഓം നീലലോഹിതായ നമഹ
(നീലലോഹിതനായവൻ )

അയാൾ തുടർന്നു
13 ശിവനാമങ്ങൾ അതിൽ അഞ്ചു നാമങ്ങളിൽ അറിയപ്പെടുന്നവൻ…
ശിവ എല്ലായിപ്പോഴും ശുദ്ധമായവൻ
മഹേശ്വര – ദേവാധിദേവൻ
സദാശിവ – നിത്യമായും ശുഭമായവൻ