സാംസൻ 7 [Cyril] 1167

“എന്തായാലും രതിമൂര്‍ച്ഛയിൽ നി എത്തുന്നുണ്ടല്ലോ… അതിൽ നീ സന്തോഷിക്ക്…” അല്‍പ്പം കളിയും അല്‍പ്പം കാര്യമായും ഞാൻ പറഞ്ഞു.

“ഒന്ന് പോ ചേട്ടാ….” അവൾ പെട്ടന്ന് ചൂടായി. “ഭക്ഷണം നന്നായി ചവച്ചരച്ചാണ് കഴിക്കേണ്ടത്, എന്നാലേ അതിന്റെ രുചി എന്താണെന്ന് അറിയാൻ കഴിയൂ — അല്ലാതെ കൈയിൽ കിട്ടിയ ഉടനെ വിഴുങ്ങി കളഞ്ഞാൽ സ്വാദ്‌ എന്താണെന്ന് പോലും അറിയാൻ കഴിയില്ല. വയറ്‌ നിറയും പക്ഷേ തൃപ്തി ഉണ്ടാവില്ല. അതാണ്‌ എന്റെ അവസ്ഥ.”

ഞാൻ ശെരിക്കും ഞെട്ടിപ്പോയി. ഒരുപാട്‌ കാര്യത്തിൽ ദേവി എന്നെപോലെ ആണെന്ന് മനസ്സിലായി.

“ദേവി സ്വയംഭോഗം ചെയ്യാറുണ്ടോ…?” എന്റെ മറ്റൊരു സ്വഭാവവിശേഷം അവള്‍ക്കുണ്ടോ എന്നറിയാന്‍ ഞാൻ ചോദിച്ചു.

“പോ ചേട്ടാ… എന്തൊക്കെ ചേട്ടന് അറിയണം..!!” അവള്‍ ചിണുങ്ങി.

“പറ ടീച്ചറെ… ഇത്രയും സംസാരിച്ച ആളിന് ഇതു പറയാൻ നാണമോ..?”

“ഉം… ചെയ്യാറുണ്ട്. പക്ഷേ അതിൽ എനിക്ക് അത്ര തൃപ്തി ഉണ്ടാവാറില്ല. എല്ലാം കഴിഞ്ഞ് എനിക്ക് ശെരിക്കും ദേഷ്യമാണ് വരാറുള്ളത്.” ദേവി പറഞ്ഞതും മനസ്സിൽ ഞാൻ ചിരിച്ചു.

“അപ്പോ ദേവിയും എന്നെപോലെയാണ്…!”

“ആണോ…?!” ആശ്ചര്യത്തോടെ അവള്‍ ചോദിച്ചു. “പക്ഷേ എങ്ങനെ…?”

അതോടെ എന്റെ കാര്യങ്ങൾ ഞാനും പറഞ്ഞു. അതുകേട്ട് ദേവി ഒന്ന് ചിരിച്ചു.

കുറെ കഴിഞ്ഞ് ദേവി ആകാംഷയോടെ തിരക്കി, “ചേട്ടൻ പിന്നീട് ജൂലിയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടില്ലേ…?”

“ബന്ധപ്പെട്ടു… എന്തേ, കേൾക്കണോ…?”

“ഉം കേൾക്കണം…! പിന്നെ…. പിന്നെ വിശദമായി തന്നെ ചേട്ടൻ പറയുമോ, പ്ലീസ്…?” അവൾ കെഞ്ചി.

അപ്പോൾ ജൂലിയുമായി നടന്ന മുഴുവന്‍ സെക്സും ഞാൻ വിശദീകരിച്ചു പറഞ്ഞു. എല്ലാം പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞതും അവള്‍ നാണത്തോടെ ചിരിച്ചു.

ശേഷം ചിരി നിര്‍ത്താതെ തന്നെ അവള്‍ എങ്ങനെയോ ചോദിച്ചു, “വിനില ചേച്ചി എന്നോട് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്, ചേട്ടൻ നല്ല പെയിന്റിംഗ് ചെയ്യുമെന്ന്. പക്ഷേ ചുമരില്‍ പാല്‍ ചീറ്റിച്ച് പടം വരയ്ക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുമെന്ന് ഞാൻ വിചാരിച്ചില്ല.”

പറഞ്ഞിട്ട് ദേവി പൊട്ടി പൊടി ചിരിച്ചു.

ദേവിയുടെ തമാശ കേട്ട് ഞാനും ചിരിച്ചുപോയി. പെണ്ണിന് നല്ല ഹ്യൂമർ സെന്‍സ് ഉണ്ടെന്നും തെളിഞ്ഞു. അവളുടെ മണി കിലുക്കം പോലത്തെ ചിരിയും എന്നില്‍ എന്തോ മാറ്റങ്ങൾ സൃഷ്ടിച്ച് കൊണ്ടിരുന്നു.