സന്താന സൗഭാഗ്യം [മോളച്ചൻ] 307

 

ടാ എല്ലാം പറയാം നമുക്കൊന്ന് പുറത്ത് പോകാം ..

 

അതെന്തടാ ഇവിടെ വെച്ചു പറഞാൽ .?

 

അതങ്ങിനെ ഇവിടെ വെച്ചു പറയാൻ പറ്റില്ല അതുതന്നെ കാരണം.. നീ വാ ഞാൻ പറയാം..

 

കാര്യമായ എന്തോ രഹസ്യമെന്ന് രാഘവന് തോന്നി ..

 

പ്രതാപൻ എഴുന്നേറ്റു അകത്തേക്ക് നോക്കി പറഞ്ഞു

 

മോളെ റീനെ ഞങ്ങളൊന്ന് പുറത്ത് പോയി വരാ കേട്ടോ..

 

അടുക്കളയിലായിരുന്ന പ്രതാപൻ്റെ മരുമകൾ

റീന അടുത്തേക്ക് വന്നു..

 

നള്ള ചന്തമുള്ള ഒരു കൊച്ച്.. അത്യാവശ്യം തടിയും സൗന്ദര്യമുള്ള നല്ല നാടൻ പെണ്ണ് തൻ്റെ മകൾ അനഘ യുടെ അത്രക്ക് ഇല്ലെങ്കിലും കണ്ടാൽ ആർക്കും ഇഷ്ടമാകും അവൾടെ മുഖവും ആ ആകാര വടിവും..

 

അവരുടെ അടുത്തേക്ക് വന്ന റീന ..

 

അച്ഛാ അച്ചൻ ഉച്ചക്ക് കഴിക്കാനുണ്ടാവില്ലെ..?

 

ഇല്ല മോളെ ഞങ്ങൾ വൈകും കുറെ നാളായില്ലെ ഇവനെ കണ്ടിട്ട് ഞങ്ങൾക്ക് കുറെ പറയാനുണ്ട്..

 

ശെരി അച്ഛാ അഥവാ ഭക്ഷണത്തിന് ഉണ്ടെങ്കിൽ വിളിച്ചു പറയണം കേട്ടോ..?

 

ആ മോളെ..

 

പറഞ്ഞുകൊണ്ട് തിരിഞ്ഞ പ്രതാപൻ കാണുന്നത് റീനയെ തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്ന രാഘവനെ യാണ്..

 

കമ്പിനിയടിച്ച് നടന്ന കാലത്ത് വായിനോട്ടത്തിലും പിന്നെ എല്ലാ വെടി വെക്കൽ കേസിനും മുന്നിൽ നിന്നുരുന്ന രാഘവൻ്റെ നോട്ടം അയാള് ശ്രദ്ധിച്ചു..

 

വാടാ.. പ്രതാപൻ അവനെ വിളിച്ചുകൊണ്ട് പുറത്തേക്കിറങ്ങി..

 

അവർ നേരെ ചെന്നത് സിറ്റിയിലെ ഒരു ബാറിലേക്കയിരുന്നു..

 

എന്തിനാട ഇപ്പോ ഇവിടെ..?

 

അതൊക്കെ യുണ്ട് നീ വാ പറയാം..

 

അവർ ബാറിൽ കയറി രണ്ടെണ്ണം അടിച്ചു..

 

ടാ നിനക്കോർമയുണ്ടോ നമ്മുടേ പഴയ കാലം..

അന്നൊക്കെ നി എന്നാ കോഴിയായിരുന്നു ഇപ്പോ കുറച്ചൊക്കെ മാറിയെന്ന് തോണുന്നല്ലോ.?

 

കുറച്ചോ .? ഇപ്പോ അങ്ങനെയൊന്നുമില്ല ടാ..

 

അങ്ങനെ മുഴുവനായി പറയാൻ വരട്ടെ ഞാനേ കണ്ടതല്ലേ നിൻ്റെ ആ പഴയ വായ്നോട്ടം..?