സാവിത്രി 1 [ജയശ്രീ] 420

നിഷ : ഏതായാലും നാളെ ആവട്ടെ

സിന്ധു : നിഷ നമുക്ക് ഇവനെ കൂട്ടി ഒന്ന് വല്യേടത് തിരുമേനിയെ ഒന്ന് കണ്ടാലോ

നിഷ : എന്തിനാ

സിന്ധു : ഇതിപ്പോ ഇവൻ മാത്രം അല്ലെ ഇങ്ങനെ വേറെ ആർക്കും ഒരു കുഴപ്പവും ഇല്ല ലോ

നിഷ : ഒന്ന് പോയി നോക്കാം

പിറ്റെ ദിവസം വല്യേടത്ത് തിരുമേനിയുടെ വീട്ടിൽ

തൂക്ക് വിളക്കുകളും ചുമരിൽ ദൈവങ്ങളുടെ ഫോട്ടോയും നിറഞ്ഞ മുറി.

നരച്ച മുടിയും നെഞ്ചിന് കുറുകെ പൂണൂലും ധരിച്ച് വെള്ള മുണ്ടും മാത്രം ഉടുത്ത് ഒരു വിളക്കിനും കവടി നിരത്തുന്ന ബോർഡിനും മുന്നിൽ വന്നിരുന്നു വാല്യേടത് തിരുമേനി. നേരെ എതിർ ഭാഗത്ത് വിഷ്ണു നിഷ സിന്ധു

സിന്ധു : തിരുമേനി ഒന്ന് സഹായിക്കണം

തിരുമേനി : പറഞ്ഞോളൂ

സിന്ധു : ഇത് ഇവളുടെ മകൻ ആണ് വിഷ്ണു. പല തവണ ആയി ഇവൻ പലതും കണ്ട് പേടിച്ച് ബോധം കെട്ട് വീഴുന്നു അതും സന്ധ്യ അല്ലെങ്കിൽ രാത്രി സമയങ്ങളിൽ

തിരുമേനി : എന്താ നക്ഷത്രം

നിഷ : തൃക്കേട്ട

ഒന്ന് നെഞ്ഞിൽ കൈ വച്ചു പ്രാർത്ഥിച്ചു കവടി നിരത്തി മൂന്നെണ്ണം വീതം മാറ്റി വച്ച് കളതിലേക്ക് നോക്കി താടിക്ക് കൈ കൊടുത്തിരുന്ന് ആലോചിച്ച് തിരുമേനി പറഞ്ഞു

തിരുമേനി : ഇപ്പൊ നിങ്ങൾടെ വീട്ടിൽ ആരൊക്കെ ആണ് താമസം

നിഷ : ഞാൻ എൻ്റെ മോൻ ചേച്ചി ചേച്ചിടെ ഭർത്താവും

തിരുമേനി : അപ്പോ തൻ്റെ ഭർത്താവ്

നിഷ : മരിച്ചു 5 വർഷം ആയി.

സിന്ധു : ആത്മഹത്യ ആയിരുന്നു

തിരുമേനി : അത് ഒരു കൊലപാതകം ആയിരുന്നല്ലോ

നിഷയും സിന്ധുവും പരസ്പരം നോക്കി

തിരുമേനി : അത് അവിടെ നി നിങളുടെ വീട്ട് പേർ എന്താ

നിഷ : മാണിക്കോത്ത്

തിരുമേനി : ഒരു പഴയ കഥയ ഒരു 5 തലമുറ പിറകോട്ട് പോകണം
അന്ന് നിങ്ങളുടെ നാട്ടിൽ ഒരു തറവാട് ഉണ്ടായിരുന്നു കന്യാ മഠം. നിങ്ങളുടെ ഇപ്പൊ ഉള്ള വീടിൻ്റെ 2 മൈൽ തെക്ക് ഭാഗത്ത്. ഇപ്പോഴും ഉണ്ട് ആ തറവാടിൻ്റെ ശേഷിപ്പ്. ഇടിഞ്ഞു പൊളിഞ്ഞ് കിടക്കുന്നു.