സാവിത്രി 1 [ജയശ്രീ] 420

അയാളുടെ മകളെ ഇവിടെ വാഴാൻ ഞാൻ സമ്മതിക്കില്ല…

കാരണവർ സാവിതിയെ കടന്നു പിടിച്ചു കൈ കൊണ്ട് മൂടി കെട്ടി വലിച്ചു കൊണ്ട് പോയി കിണറിൻ്റെ അരികത്തേക്ക് കൊണ്ട് പോയി.

പല തവണ എതിർക്കാൻ ശ്രമിച്ച സാവിത്രി നിസ്സഹായ ആയിരുന്നു അയാളുടെ വലിയ കൈകൾ അവളെ വരിഞ്ഞു മുറുക്കി.

അവിടെ നിന്നും ഉണ്ടായ ഉന്തിലും തള്ളലിലും കാരണവർ അവളെ കിണറിൻ്റെ ചുറ്റ് മതിലിൽ ചേർത്ത് നിർത്തി കഴുത്ത് പിടിച്ചു പിറകോട്ട് തള്ളി

ഇതിനിടയിൽ സാവിത്രിയുടെ കൈ അയാളുടെ അരയിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന കത്തിയിൽ തടഞ്ഞു

കത്തി വലിച്ചൂരി കുത്താൻ നോക്കിയപ്പോൾ ആയാൽ ഒഴിഞ്ഞു മാറി. കുനിഞ്ഞു നിന്ന് കാരണവർ അവളുടെ കാലുകൾ പിടിച്ചു പൊക്കി കിണറ്റിലേക്ക് തള്ളി ഇട്ടു.

ഇതേ സാവിത്രി ആണ് വിഷ്ണു കാണുന്നത്… അവളുടെ ആത്മാവ്

നിഷ : ഇതിപ്പോ എന്താ തിരുമേനി ഇങ്ങനെ എൻ്റെ മോൻ എന്ത് തെറ്റ് ചെയ്തു

തിരുമേനി : അവൻ തെറ്റ് ഒന്നും ചെയ്തില്ല പക്ഷെ
.. ഇവനെ ഒന്ന് പുറത്ത് ഇരുത്തമോ

വിഷ്ണു എഴുന്നേറ്റ് പുറത്ത് പോയി

തിരുമേനി : ശാന്തി മുഹൂർത്ഥത്തിൻ്റെ അന്ന് പച്ച ജീവന്നോടെ കിണറ്റിൻ തള്ളി ഇട്ടു കൊന്ന അവളുടെ ആഗ്രഹം നിറവേറ്റത്തെ അവള് പോവില്ല സാവിത്രി

നിഷ : എന്താ ഇതിന് ഒരു പ്രതിവിധി

തിരുമേനി : പ്രതിവിധി ഒന്നും കാണുന്നില്ല… ഇത് വിധി ആണ്. ഒരു തെറ്റും ചെയ്യാത്ത ഒരു മനുഷ്യ ജീവൻ നശിപ്പിച്ച ശാപം

നിങ്ങളുടെ തറവാട്ടിൽ വളരുന്ന ഒരു ആൺകുട്ടിക്കും സമാധാനം ഉണ്ടാവില്ല.

സിന്ധു : തിരുമേനി രക്ഷിക്കണം

തിരുമേനി : ഞാൻ പറഞ്ഞല്ലോ നന്നായി എല്ലാവരും പ്രാർത്ഥിക്കണം. പിന്നെ അവളുടെ ആഗ്രഹം നിറവേറ്റതെ ഒന്നും അവള് പോവില്ല…