ശാരദാമ്പരം 1 [AK] 456

ശാരദയുടെ വിവാഹ ജീവിതത്തിന്‍റെ തുടക്കം തന്നെ ഒരു ദുരന്തമായിരുന്നു. മനോജിന ് മൂന്നു വയസ്സുള്ളപ്പോള്‍ അവരുടെ ഭര്‍ത്താവ് ഒരു അപകടത്തില്‍ മരിച്ചു. അതിനു ശേഷം മനോജിന ് അച്ഛനും അമ്മയുമെല്ലാം ശാരദയായിരുന്നു.

അയല്‍ക്കാരി മാധവിയും അവരുടെ മകള്‍ വനജയുമായിരുന്നു ഒഴിവുസമയങ്ങളിലെ ശാരദയുടെ ഏക ആശ്രയം.മനോജ് വരുന്നതു വരെ മാധവിയുടെ വീട്ടില്‍ പൊയിരുന്ന് കൊച്ചുവര്‍ത്തമാനം പറയാം എന്നു കരുതി ശാരദ വീടും പൂട്ടി മാധവിയുടെ വീട് ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു.വീടിന്‍റെ പടിഞ്ഞാറുവശത്തുകൂടി പൂമുഖത്തേക്ക് നടക്കുമ്പോള്‍ അകത്ത്നിന്നും മാധവിയുടെ അടക്കിപ്പിടിച്ചുള്ള സംസാരം കേട്ടു. ശാരദ
ശബ്ദമുണ്ടാക്കാതെ ജനാലയ്ക്കല്‍ എത്തി കാതോര്‍ത്തു. കൂടെ വേറേ ആരോ ഉണ്ട്  അവര്‍ ജനാലയുടെ വാതില്‍ ശകലം കൂടി തുറന്ന് കര്‍ട്ടന്‍റെ കോണില്‍കൂടി അകത്തെക്ക് നോക്കി. മാധവി ധൃതിയില്‍ സാരി ഊരുകയാണ്. അവരുടെ കനത്ത മുലകള്‍ ബ്ലൗസും ബ്രായും പൊട്ടിച്ച് പുറത്തു ചാടാന്‍ വെമ്പല്‍ കൊണ്ട്  നില്‍ക്കുന്നു.

‘ഒന്നു വേഗം വേണേ. വനജ വന്നാല്‍ കുഴപ്പമാകും.’

മാധവി ബ്ലൗസിന്‍റെ ഹുക്കഴിച്ചോണ്ട് പറഞ്ഞു. ആരോടാണ് മാധവി സംസാരിക്കുന്നത് എന്ന് ശാരദക്ക് കാണാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല. മാധവി ബ്ലൗസൂരിയപ്പോഴേക്കും ജട്ടി മാത്രം ധരിച്ച ഒരു പുരുഷന്‍ അടുത്തു വന്നു അവരെ വരിഞ്ഞു മുറുക്കി. പക്ഷെ അവന്‍ പുറം തിരിഞ്ഞു നിന്നിരുന്നതിനാല്‍ അത് ആരാണെന്ന് ശാരദക്ക് മനസിലായില്ല.

” ആര്‍ത്തി കാണിക്കാതെ വിജയാ.”  മാധവി ഇക്കിളിയെടുത്ത് കിണുങ്ങിച്ചിരിച്ചുകൊണ്ട്  പറഞ്ഞു.

ശാരദ ഞെട്ടിപ്പോയി. മാധവിയും അവരുടെ മരുമകനുമായി ഇങ്ങനെയൊരു ബന്ധമുണ്ടന്ന് അവള്‍ക്ക് വിശ്വസിക്കാനായില്ല.അത്യാവശ്യമെന്ന് പറഞ്ഞ് വനജയെയും അച്ചനെയും ആശുപത്രിയിക്ക് അയച്ചത് ഇതിനായിരുന്നൊ? വിജയന്‍ അമ്മായിയമ്മയുടെ ബ്ലൗസും ബ്രായും അഴിച്ചുമാറ്റി മുലകള്‍ രണ്ടും സ്വതന്ത്രമാക്കി. അവന്‍ അവരുടെ സമൃദ്ധമായ മുലകളില്‍ ഉമ്മ വെക്കുകയും ഊമ്പുകയും മുലഞെട്ടുകളില്‍ കടിക്കുകയും ചെയ്തു. മാധവിയാണെങ്കില്‍ മരുമകന്‍റെ ഓരോ പണിയിലും കോള്‍മയിര്‍കൊണ്ട്  അടുത്തുള്ള മേശയില്‍ കൈചാരി നിന്ന് സുഖിക്കുകയാണ്. “ആ..ആ..ആ.. അയ്യോ” എന്നൊക്കെ
അവര്‍ ചിലമ്പാന്‍ തുടങ്ങി. ശാരദക്ക് തന്‍റെ കണ്ണുകളെ വിശ്വസിക്കാന്‍ പറ്റിയില്ല.