ശ്യാമയും സുധിയും 10 [ഏകൻ] 111

 

 

“അയ്യെടാ! അങ്ങനെ അപ്പു ഏട്ടൻ മാത്രം ഒന്നും അല്ല. കൂടെ ഞാനും ഉണ്ട്. നോക്കിക്കേ അതിന്റെ തെളിവ് ഞാൻ ചോര കൊടുതാണ് തീ അണച്ചത്..”

 

 

മോഹൻ തന്റെ കൈയിലെ കെട്ട് കാണിച്ചിട്ട് പറഞ്ഞു. അത് കണ്ട് സുചിത്ര വേഗം ഓടി മോഹന്റെ അടുത്ത് വന്നിട്ട് ചോദിച്ചു.

 

 

“ഇത് എങ്ങനെ പറ്റിയതാ കണ്ണേട്ടാ. ഒരുപാട് മുറിഞ്ഞൊ..?”

 

 

“ആ അമ്മു ഒരുപാട് മുറിഞ്ഞു. നല്ല വേദനയും ഉണ്ട്. ശ്യാമേടത്തി അപ്പു ഏട്ടന്റെ കൂടെ നിന്ന പോലെ ഇനി നീ എപ്പോഴും എന്റെ കൂടെ ഉണ്ടാവില്ലേ..?” മോഹൻ സൂചിത്രയോട് പറഞ്ഞു.

 

 

“ഉണ്ടാവും കണ്ണേട്ടാ.. ഞാൻ എപ്പോഴും കൂടെ ഉണ്ടാകും. കണ്ണേട്ടൻ എന്നെ വിട്ട് പോകാതിരുന്നാൽ മതി.”

 

 

“ഇല്ല അമ്മു ഞാൻ പോകില്ല. ഇനി നിന്നെ വിട്ട് ഞാൻ എവിടേയും പോകില്ല. ” മോഹൻ പറഞ്ഞു.

 

 

“ഡാ അപ്പോൾ ഇനി നിനക്ക് തിരിച്ചു പോകേണ്ടേ..? ” പ്രഭ ചോദിച്ചു.

 

 

“ഓഹ്!!! ഓരോന്ന് ഓർമിപ്പിക്കല്ലേ നല്ലൊരു മൂഡ് കളയാൻ ആയിട്ട്.” മോഹൻ പറഞ്ഞു. അത് കേട്ട് എല്ലാവരും ചിരിച്ചു.

 

 

ഇതൊക്കെ കണ്ട് കണ്ണ് തള്ളി ഇരിക്കുകയാണ് ശ്യാമ.

 

സുധി പിന്നെ നേരെ അച്ഛന്റെ അടുത്തേക്ക് പോയി അച്ഛനെ കെട്ടിപിടിച്ചു. അച്ഛൻ സുധിയുടെ കൈ പിടിച്ചു ശ്യാമയുടെ അമ്മയുടെ മുന്നിൽ കൊണ്ട് പോയിട്ട് ചോദിച്ചു.

 

 

“നിനക്ക് ഇവനെ മനസ്സിലായോടി. ?”

 

ശ്യാമയുടെ അമ്മ സുധിയെ നോക്കി.

 

 

സുധി പറഞ്ഞു.

 

“അപ്പച്ചിക്ക് എന്നെ മനസ്സിലായെ ഇല്ല അച്ഛാ. “