സിന്ദൂരരേഖ 12 [അജിത് കൃഷ്ണ] 460

അഞ്‌ജലി മലർന്ന് കിടക്കുന്ന അയാളുടെ ശരീരത്തോട് ചേർന്ന് ചെരിഞ്ഞു കിടന്നു എന്നിട്ട് അയാളുടെ നെഞ്ചിൽ തല ചായ്ച്ചു കൊണ്ട് അയാളുടെ വയറിൽ ഒന്ന് തഴുകി. മുഴുവൻ രോമങ്ങൾ നിറഞ്ഞ നെഞ്ചും വയറും അവളുടെ കൈ ഇഴഞ്ഞു നടന്നു. എന്നിട്ട് അത് പോലെ നേരെ താഴേക്ക് ഇറങ്ങി അയാളുടെ ഉയർന്നു നിൽക്കുന്ന പൗരുഷത്തിൽ അവളുടെ കൈ അമർന്നു. അവൾ അതിനെ ഒന്ന് ഞെക്കി പിടിച്ചു കൊണ്ട് അയാളുടെ മുഖത്ത് നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു.

വിശ്വനാഥൻ :കണ്ടില്ലെ നീ തൊട്ടപ്പോൾ അവൻ ഇരുമ്പ് പോലെ ആയത്.

അഞ്‌ജലി :അതെ നല്ല പോലെ കല്ലിച്ചു നിൽക്കുന്നു.

അഞ്ജലി മുഷ്ടി ഒന്ന് ഇളക്കി ഒന്ന് ചലിപ്പിച്ചു.

വിശ്വനാഥൻ :ആവ്വോ ആഹ്ഹ്ഹ് വ്വ്വ്.

അഞ്‌ജലി അത് കണ്ടപ്പോൾ ഒന്ന് കൂടി മുറുക്കി പിടിച്ചു വീണ്ടും കുലുക്കി. അഞ്‌ജലി കൈ ടൈറ്റ് ചെയ്തു പിടിച്ചപ്പോൾ കൈ വിരലിൽ കിടന്ന മോതിരം അയാളുടെ ലിംഗത്തിൽ അമർന്നു നോവൽ ഏൽപ്പിച്ചു.

വിശ്വനാഥൻ :അഹ് മോളെ മോതിരം കൊണ്ട് ഒന്ന് നൊന്തു. ആ എന്നാലും മോൾടെ കൈക്കുള്ളിൽ കിടക്കുമ്പോൾ അവന് ഒരു പ്രതേക സുഖം കിട്ടുന്നുണ്ട്.

അഞ്‌ജലി :അത് ചേട്ടൻ എനിക്ക് തന്ന പ്രണയ സമ്മാനം ആണ്.

വിശ്വനാഥൻ :പ്രണയ സമ്മാനമോ?

അഞ്‌ജലി :അതെ കോളേജിൽ ഞങ്ങൾ പ്രണയിച്ചു നടന്നപ്പോൾ അതിന്റെ ആദ്യത്തെ ഒരു വർഷം തികഞ്ഞപ്പോൾ എനിക്ക് അതിന്റെ ഓർമ്മയ്ക്ക് ആയി വാങ്ങി തന്നതാ.

വിശ്വനാഥൻ :കൂലിയും വേലയും ഒന്നും ഇല്ലാതെ അവൻ ഇത് എങ്ങനെ ഒപ്പിച്ചു.

അഞ്‌ജലി :അത് എന്തൊക്കെയോ പണിക്ക് ഒക്കെ പോയി ഒഴിവ് സമയങ്ങളിൽ അങ്ങനെ കുറെ നാളെടുത്തു സ്വരുക്കൂട്ടി ആണ് ഇത് വാങ്ങിയത് എന്ന് എന്നോട് എപ്പോഴും പറയും ആയിരുന്നു.

വിശ്വനാഥൻ :ആണോ അതായിരിക്കും എനിക്ക് അത് തൊടുമ്പോൾ ഒരു പറഞ്ഞു അറിയാൻ പറ്റാത്ത സുഖം കിട്ടുന്നത് അല്ലെ

അഞ്‌ജലി :ആണോ.

വിശ്വനാഥൻ :അതേടി,, നീ കരുതിയിട്ടുണ്ടോ അത് വാങ്ങി വിരലിൽ ഇടുമ്പോൾ മറ്റൊരു പുരുഷന് അത് ഇട്ട് കൊണ്ട് കൈ പണി ഒക്കെ ചെയ്തു കൊടുക്കേണ്ടി വരും എന്ന്.

അഞ്‌ജലി :ഹേയ് ഞാൻ അങ്ങനെ ഒന്നും ചിന്തിച്ചിട്ടില്ല.

വിശ്വനാഥൻ :ഇപ്പോൾ അത് ഇട്ട് കൊണ്ട് എന്റെ സാധനത്തിൽ പിടിച്ചു കളിക്കുമ്പോൾ മോൾക്ക്‌ വല്ലതും തോന്നുന്നുണ്ടോ.

അഞ്‌ജലി :എന്ത്?

വിശ്വനാഥൻ :വിഷമമോ സന്തോഷമോ എന്തെങ്കിലും.