സ്നേഹനിധിയായ വലിയമ്മ 452

പക്ഷെ വലിയമ്മ പറഞ്ഞു : “ഡാ കണ്ണടച്ച് അഭിനയിക്കേണ്ട, നീ ചെയ്തതെല്ലാം ഞാൻ അറിഞ്ഞു.”

ഞാൻ കണ്ണുതുറന്നു, നെഞ്ച് പടപടാ ഇടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. എഴുന്നേറ്റു കാലിൽ വീണു മാപ്പു പറഞ്ഞാലോ എന്നോർത്തു. ഞാൻ ചാടിയെഴുന്നേറ്റു വലിയമ്മയുടെ കാലിൽ വീണു പറഞ്ഞു : “അറിയാതെ ചെയ്തു പോയതാ, ആരോടും പറയരുതേ. ഞാൻ പിന്നെ ജീവിച്ചിരുന്നിട്ട് കാര്യമില്ല. വലിയമ്മ ക്ഷമിക്കണം.”

വലിയമ്മ : “ആഹാ. അറിയാതെയാണോ നീയെൻറെ വേണ്ടാത്തിടത്തൊക്കെ കയറിപ്പിടിച്ചത്. നാണമില്ലാത്തവൻ.”

ഞാൻ : “വലിയമ്മേ. ഒച്ചവെക്കല്ലേ. വലിയച്ഛൻ ഉണർന്നാൽ എന്നെ തല്ലിക്കൊല്ലും.”

വലിയമ്മ : “എന്നാലും നിനക്കെന്തു ധൈര്യമുണ്ട് എൻ്റെ മുണ്ട് പറിച്ചെടുക്കാൻ. നീ നിൻറെ അമ്മയുടെ അടുത്തും ഇങ്ങനെ ചെയ്യാറുണ്ടോടാ?”

ഞാൻ : “അയ്യോ, ഞാൻ അങ്ങനൊന്നും ചിന്തിച്ചിട്ടുപോലുമില്ല. ഇതെനിക്ക് അറിയാതെ പറ്റിപ്പോയതാ.”

വലിയമ്മ : “നിൻറെ സ്വഭാവം വച്ചു നീ നിൻറെ അമ്മയെയും വെറുതെ വിടില്ലല്ലോ.”

ഞാൻ നിന്ന് കരയാൻ തുടങ്ങി. അപ്പോൾ വലിയമ്മ എന്നെ വന്നു കെട്ടിപ്പിടിച്ചിട്ടു മുഖം എൻ്റെ കൈകൊണ്ടു മുകളിലേക്കുയർത്തി. എന്നിട്ടു ചോദിച്ചു.

വലിയമ്മ : “കരയണ്ട. നീ എന്തിനാ അങ്ങനെ ചെയ്തേ? വലിയമ്മയെ കണ്ടിട്ട് നിനക്ക് എന്താ അങ്ങനൊക്കെ തോന്നാൻ?”

ഞാൻ : “അറിയില്ല. വലിയമ്മയുടെ വേഷം കണ്ടു അടുത്ത് കിടന്നപ്പോ അങ്ങനൊക്കെ തോന്നിപ്പോയി.”

വലിയമ്മ : “നിൻറെ കുഴപ്പമല്ല. പ്രായത്തിൻറെയാ. സാരമില്ല.”

ഇതുപറഞ്ഞു അവർ എന്നെ മുറുക്കെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. എന്നിട്ടു പതിയെ എൻ്റെ തല അവരുടെ മുലകൾക്കിടയിലേക്ക് തള്ളി. അപ്പൊ എനിക്ക് മനസിലായി അവരുടെ ഉദ്ദേശം എന്താണെന്ന്. ഞാൻ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി ഒന്ന് ചിരിച്ചു.

വലിയമ്മ : “എന്താടാ ചിരിക്കണേ? നിനക്കെന്താ വേണ്ടെന്നുവച്ച ചെയ്തോ. ഞാനും ഒരു പെണ്ണല്ലേ. നിൻറെ വലിയച്ഛനാണേൽ കുപ്പി മതി, എന്നെ വേണ്ട.”