സ്നേഹയുടെ കൗമാരം [Aaradhana] 330

“ഡീ… സാറിനോട് പറയണോ” അടുത്തിരുന്ന ഷെഹ്‌ന അടച്ച ശബ്ദത്തിൽ സ്നേഹയോട് ചോദിച്ചു

“ഓഹ്.. അതൊന്നും വേണ്ട” എന്നായിരുന്നു സ്നേഹയുടെ മറുപടി

സൂക്ഷിച്ച് നോക്കുമ്പോളാണ് ഒരാളെ കാണുന്നത്.

‘ജിത്തു’ അവൾ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു

സ്കൂളിൽ സ്നേഹയുടെ കൂടെയാണ് അവൻ പഠിക്കുന്നത്. അവളുടെ കൂട്ടുകാരികൂടെ ആയ നിഷയുടെ കാമുകനാണ് ആള്

പക്ഷെ ഷെഹ്‌നയോട് ഒന്നും പറയാതെ അവൾ ആ കണ്ണാടി തിരികെ കൊടുത്തു.

അപ്പോഴും ബോർഡിൽ സാർ ഇതൊക്കെയോ എഴുതി കുറിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷെ ക്ലാസിലുള്ള മിക്കവരും അവരുടേതായ ലോകങ്ങളിലായിരുന്നു

ക്ലാസ്സ് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഏകദേശം ഉച്ചയായിരുന്നു. രാവിലെ ഒന്നും കഴിക്കാത്തതുകൊണ്ടുതന്നെ സ്നേഹയുടെ വയറ് വല്ലാണ്ട് വിശന്നിരുന്നു.

സാർ പോയതിന് പിന്നാലേ എല്ലാവരും സീറ്റുകളിൽ നിന്നും എണീറ്റു. പക്ഷെ സ്നേഹ കുറച്ചുനേരം അവിടെ മാറിനിന്നു

“ഡീ… നീ വരണില്ലേ” സ്നേഹയോട് ഷെഹ്‌ന ചോദിച്ചു

“നീ താഴേക്ക് ചെന്നോ, ഞാൻ വരാം” അത് കേട്ട് ഷെഹ്‌ന താഴേക്ക് നടന്നു

“ഡാ ജിത്തു…” ക്ലാസ്സിൽനിന്നും പുറത്തേക്ക് നടന്ന ജിത്തുവിനെ അവൾ പിന്നിലേക്ക് വിളിച്ചു

“ആഹ്, നീ പോയില്ലേ” ചെറിയ അത്ഭുതത്തോടെ ആവൻ ചോദിച്ചു

“ഏയ് ഇല്ല” പെട്ടെന്നുതന്നെ അവൾ മറുപടി പറഞ്ഞു

“എന്താടി വിളിച്ചേ, കാര്യം പറ” ഒന്നും അറിയാതെ അവൻ ചോദിച്ചു

“അല്ല, അതൊന്നുല. നിന്റെ നോട്ടം അത്ര ശെരി അല്ലെന്ന് പറയാനാ വിളിച്ചേ” മുഖത്ത് ചെറിയ ഗൗരവത്തോടെ അവൾ പറഞ്ഞു

“അതെന്താടി, മനസ്സിലായില്ല” അവൾ പറഞ്ഞത് മനസ്സിലാവാത്തതെന്ന രീതിയിൽ അവൻ പറഞ്ഞു

“നീ അഭിനയിക്കണ്ട, രാവിലെ തൊട്ടുള്ള നിന്റെ നോട്ടം എങ്ങോട്ടാണെന്ന് എനിക്ക് നന്നായിട്ട് അറിയാം. നീ ആയതുകൊണ്ടാണ് ഞാൻ നേരിട്ട് നിന്നോട് പറഞ്ഞത്, അല്ലെങ്കിൽ ഞാൻ നിഷയോടായിരുന്നു ആദ്യം പറയാ” ഗൗരവം വിടാതെ അവൾ പറഞ്ഞു

അപ്പോഴേക്കും അവന്റെ ശബ്ദം പെട്ടെന്ന് നിന്നിരുന്നു. സ്നേഹയുടെ മുന്നിൽ അവൻ മറുപടികൾ ഒന്നും ഇല്ലാതെ ഒരു കുറ്റവാളിയെ പോലെ നിന്നു

പിന്നീട് ഒന്നും പറയാതെ സ്നേഹ അവിടെനിന്നും നടന്നു നീങ്ങി. പക്ഷെ അവൾക്ക് അവനോട് വലിയ ദേഷ്യം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. സത്യം പറഞ്ഞാൽ അവന്റെ ഭയന്നുള്ള നിൽപ് അവൾക് ചെറിയ സങ്കടം ഉള്ളിൽ നൽകിയിരുന്നു. പക്ഷെ തന്റെ സുഹൃത്തിന്റെ കാമുകനായതുകൊണ്ട് ഇത് പറയേണ്ടത് അവൾക്ക് അത്യാവശ്യമാണെന്ന് തോന്നുന്നുണ്ടായിരുന്നു. . .