കുറഞ്ഞ വെട്ടത്തിൽ തന്റെ ക്യാമറയുടെ കാര്യക്ഷമത അവൻ പരീക്ഷിച്ചു കൊണ്ട് നടന്നു. അപ്പോഴേയ്ക്കും മഴ പതിയെ ചാറാൻ തുടങ്ങി. കാമറ നനയ്ക്കണ്ട എന്ന് കരുതി, നോബിൾ ഒഴിഞ്ഞു കിടന്ന ഒരു ക്ലാസ്സിന്റെ വരാന്തയിലോട്ടു ഒതുങ്ങി നിന്നു. പെട്ടെന്ന്, ക്ലാസ് മുറിയിൽ നിന്നാണെന്നു തോന്നുന്നു, ഒരു സീൽക്കാര സ്വരം കേട്ട് അവൻ ശ്രദ്ധിച്ചു. ആരോ അടക്കി പിടിച്ചു ചിരിക്കുന്ന പോലെ. ക്ലാസിനറെ വാതിൽ ചാരി ഇട്ടിരിക്കുകയാണ്. ജനാലയും അങ്ങനെ തന്നെ. അവൻ പതുക്കെ സമീപത്തുള്ള ജനാല, പാതി തുറന്നു, അകത്തേയ്ക്കു ഒളിഞ്ഞു നോക്കി. അകത്തു കണ്ട കാഴ്ച അവന്റെ ഹൃദയമിടിപ്പ് കൂട്ടി. ഒരു പെണ്ണ് ഒരു ബെഞ്ചിൽ മലർന്നു കിടക്കുന്നു, അവളുടെ പുറത്തു ഒരു ചെക്കൻ. അവളുടെ പാവാട, അരയോളം കയറ്റി വച്ചിരിക്കുന്നു. മുകളിലെ ടോപ്പും, ബ്രായും തെറുത്തു മുകളിലോട്ടു കയറ്റി വച്ചിരിക്കുന്നു. അവളുടെ കപ്പളഞ്ഞ പോലുള്ള ചുവന്നു തുടുത്ത മുലകൾ, പയ്യൻ നാവും കൈയും കൊണ്ട് ആസ്വദിക്കുകയാണ്. അവളുടെ വിടർത്തി വച്ച കാലുകൾക്കിടയിലാണ് അവൻ കമഴ്ന്നു കിടക്കുന്നതു. രണ്ടു പേരുടെയും മുഖം വ്യക്തമായപ്പോഴാണ്, നോബിൾ ഞെട്ടിത്തരിച്ചതു. മലർന്നു കിടക്കുന്ന പെണ്ണ് ശുഭ പൂർണ്ണയ്യയും, അവളുടെ പുറത്തു കിടക്കുന്നതു മഞ്ജുനാഥും. അവൻ കയറ്റുന്നുണ്ടോ എന്ന് വ്യക്തമല്ല, പക്ഷെ അവൾ മുക്കാലും നഗ്നയായിരുന്നു. നോബിൾ പിന്നെ ഒന്നും ആലോചിച്ചില്ല, കഴുത്തിൽ കിടക്കുന്ന കാമറ കൊണ്ട് അവൻ അവരുടെ രതിസംഗമത്തിന്റെ സ്നാപ്പുകൾ , നിശബ്ദമായി തുരു തുരെ എടുത്തു. അവരുടെ മുല കുടിയും, പിടിത്തവും, അവളുടെ മനോഹരമായ നഗ്നതയും, രണ്ടു പേരുടെ മുഖമുൾപ്പെടെ, അവന്റെ ആധുനിക ക്യാമെറയിൽ പതിഞ്ഞു. അവൻ പതുക്കെ മാറി നിന്ന ബെല്ലിയപ്പയെ കൈയാട്ടി വിളിച്ചു. പ്രേമിച്ചു കളിക്കാൻ കൊതിച്ച പെണ്ണ് മറ്റൊരുവന്റെ അടിയിൽ കിടക്കുന്ന രംഗം, ഇരുവരെയും കാമാതുരന്മാരാക്കി. ആവശ്യത്തിൽ കൂടുതൽ സ്നാപ്പുകൾ എടുത്ത ശേഷം, അവർ പൊടുന്നവെ, വാതിൽ തള്ളിത്തുറന്നു അകത്തു കയറി. ശുഭയും മഞ്ജുനാഥും, നടുങ്ങിയെണീറ്റു. ശുഭ രണ്ടു കൈകൾ കൊണ്ടും, സമൃദ്ധമായ തന്റെ മുലകൾ മറച്ചു പിടിച്ചു, വസ്ത്രങ്ങൾ ശരിയാക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. അവളുടെ പാവാട ഊർന്നു താഴെ വീണു. ചുവന്ന പാന്റിയി ൽ നിൽക്കുന്ന ആ സൗന്ദര്യ ധാമത്തെ കണ്ട നോബിളും ബെല്ലിയപ്പയും, ഒരു നിമിഷത്തെയ്ക്ക് തരിച്ചു നിന്നു. സമചിത്തത വീണ്ടെടുത്ത അവർ മഞ്ജുനാഥിനെ സമീപിച്ചു. അവൻ നിന്ന് വിറക്കുകയായിരുന്നു. “അത് ശരി , അപ്പൊ ഇതാണ് നിങ്ങളുടെ പരിപാടി.” “ഈ പരിപാടിയ്ക്ക് വേണ്ടിയാണോടീ നീ പതിവ്രതാ രത്നം ചമഞ്ഞതു.” ബെല്ലിയപ്പ കന്നഡയിൽ, ശുഭയോട് കൂടി ചോദിച്ചു. അവൾ ചൂളി വിയർത്തു വിറച്ചു. “ദയവായി നിങ്ങൾ ഇതാരോടും പറയരുത്”, മഞ്ജുനാഥ് വിറയ്ക്കുന്ന സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു. നീ ഇത് കണ്ടോ, നോബിൾ തന്റെ ക്യാമറയിലെ സ്നാപ്പുകൾ അവരുടെ മുന്നിൽ കാണിച്ചു
Great presentation. Your language is beautiful. It makes the story more interesting to read
Thank you very much shiju
Kollaaam
Next part please super story
Super
Kadha Nanayitund.waiting for next part
പലപ്പോഴും ജീവിതം വളരെ വിചിത്രമാണ്. നമ്മൾ ഇച്ഛിക്കുന്നതോ, അല്ലാത്തതോ ആയ, പല കാര്യങ്ങളും, നമ്മൾ ചെയ്യാൻ നിർബന്ധിതമാകുകയോ, അല്ലെങ്കിൽ നമ്മൾ തന്നെ അറിയാതെ അതിലൂടെ കടന്നു പോകുകയോ ചെയ്യും. ജീവിതത്തിൽ പല സാഹചര്യങ്ങളും അങ്ങനെ ഉരുത്തിരിഞ്ഞു വന്നു ചേരുകയാണ്. അത് പല വ്യക്തികളായോ, സാഹചര്യങ്ങളായോ, ഒക്കെ മനുഷ്യന്റെ മുന്നിൽ വന്നു ചേരും. ആ സാഹചര്യങ്ങളുടെ മുന്നിൽ, മൂന്നാമതൊരാളെന്ന മട്ടിൽ നിന്ന് കൊടുക്കുകയെ നിവർത്തിയുള്ളു. അതിനു നമ്മൾ വ്യക്തികളെയോ, ആ സാഹചര്യത്തെയോ കുറ്റം പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല. ഉരുത്തിരിഞ്ഞ സാഹചര്യങ്ങളിലൂടെ എല്ലാവരും കടന്നു പോകുക തന്നെ വേണം, മറ്റു മാർഗമില്ല തന്നെ. ചില മനുഷ്യർ, പുതിയ സാഹചര്യങ്ങൾ, പ്രതേകിച്ചു അത് കഠിനമാവുമ്പോൾ, അത് താങ്ങാനുള്ള കെല്പില്ലാതെ ആത്മഹത്യ ചെയ്യുന്നു. മറ്റു ചിലർ, വന്നു ചേർന്ന സാഹചര്യങ്ങളേയും, അതിനു കാരണമായി എന്ന് തോന്നുന്ന വ്യക്തികളേയും ശപിച്ചു കൊണ്ട്, സ്വയം ശപിച്ചു കൊണ്ട്, ജീവിതം ഒരുക്കിത്തന്ന പുതിയ പാതയിലൂടെ, അങ്ങേയറ്റം വൈമനസ്യത്തോടെ, ദൈന്യതയോടെ ഇഴഞ്ഞു നീങ്ങുന്നു. ഇനി മൂന്നാമതൊരു കൂട്ടർ, തങ്ങളെത്തിച്ചേർന്ന കഠിനമായ ജീവിത സാഹചര്യത്തെ , സധൈര്യം നേരിടുമെന്ന് മാത്രമല്ല , പുതിയ സാഹചര്യങ്ങളിൽ തങ്ങൾക്കനുകൂലമായി എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടെങ്കിൽ, അത് പ്രയോജനപ്പെടുത്താൻ ശ്രമിക്കും. പുതിയ സാഹചര്യങ്ങളെ ഒരു ദുരന്തം എന്ന രീതിയിൽ കാണാതെ, ജീവിതത്തിന്റെ തന്നെ മറ്റൊരു മുഖമായി കണ്ടു കൊണ്ട്, അതിനെയെല്ലാം സധൈര്യം നേരിടും. ലോകത്തിലെ എല്ലാ മനുഷ്യരും, ഒന്നല്ലെങ്കിൽ മറ്റൊരു തരത്തിൽ, തീർച്ചയായും കടന്നു പോകുക തന്നെ ചെയ്യും.
True words
Really thankful to you to endorse the views
Thank u vasuu, u made my day.
suja kollam
Good…..