സുകിയുടെ കഥ [വാത്സ്യായനൻ] 119

“അങ്ങനെ വേണം.”

“പിന്നെ അവളുടെ ഒരു കൂട്ടുകാരിയുണ്ട്, അനുഷ എന്നു പറഞ്ഞ് — അവൾ വന്ന് ന്യായീകരിക്കാൻ നോക്കി.”

“എന്തും പറഞ്ഞ്?”

“അതാണ് ഇതിലെ റ്റോപ് ക്ലാസ് ഡയലോഗ് — അവൾക്ക് ‘ഒരു നിമിഷനേരത്തെ മനസ്സിൻ്റെ ചാപല്യം’ ആയിരുന്നു പോലും!”

“എൻ്റമ്മേ! ഒരു നിമിഷ നേരം കൊണ്ട് സ്ഥലോം സമയോം ഒക്കെ സെറ്റാക്കി പരിപാടി നടത്തിയെന്ന്, അല്ലേ? അപ്പോ ബ്ലാക്മെയിൽ സ്റ്റോറിയേന്ന് വിട്ടു. കൊള്ളാം!”

“അതെ, ബ്ലാക്മെയിൽ കഥയൊക്കെ മറന്നു കളഞ്ഞു! ഞാൻ അവളോട് തിരിച്ചു ചോദിച്ചു, അനുഷേ ഈ പറഞ്ഞ നിമിഷനേരത്തെ ചാപല്യം ഞാനും അനുഷയും തമ്മിലായിരുന്നെങ്കിൽ അവൾ ക്ഷമിക്കുമോ എന്ന്.”

“എന്നിട്ട് എന്തു പറഞ്ഞു?”

“അവൾക്ക് ഒന്നും പറയാനില്ലായിരുന്നു. ഒരു മിനിറ്റത്തേക്ക് മിണ്ടിയില്ല. ഒടുവിൽ ഇത്രേം പറഞ്ഞു: ‘ഇങ്ങനെ വന്നു പറയാൻ എൻ്റടുത്ത് പറഞ്ഞു, ഞാൻ പറഞ്ഞു, അത്രേയുള്ളൂ — എത്ര വലിയ കൂട്ടുകാരിയാണെന്നു പറഞ്ഞാലും അതിനപ്പുറത്തോട്ട് ന്യായീകരിക്കാൻ ഞാനില്ല’ എന്ന്.”

“കണ്ടോ, അവൾക്ക് അത്രയെങ്കിലും മനസ്സാക്ഷിയുണ്ട്. മറ്റവളാണ് സാധനം!”

“ഉണ്ട്, കാരണം ആർക്കായാലും ഈ കേസിൽ ന്യായം എൻ്റെ സൈഡിൽ ആണെന്ന് നിഷേധിക്കാൻ പറ്റില്ലല്ലോ!”

“ഉം.”

“ങ്ഹാ, പിന്നെ എൻ്റടുത്ത് അവളായിട്ട് ഒന്നും മിണ്ടാൻ വന്നില്ല, അവളുടെ പേർക്ക് വേറാരും വക്കാലത്തിനും വന്നില്ല.”

അന്ന് ഞങ്ങൾ പരസ്പരം ബൈ പറഞ്ഞ് പിരിയുന്നതു വരെ ഒന്നൊന്നര മണിക്കൂറോളം കത്തി വെച്ചു നിന്നിട്ടുണ്ടാവണം. വീട്ടിൽ ചെന്ന് റൂമിനുള്ളിൽ കയറി വാതിൽ അടച്ചു കുറ്റിയിട്ടിട്ട് ഞാൻ സ്കൂൾ യൂണിഫോം അഴിച്ച് എറിഞ്ഞു. അടുത്തത് ബ്രായുടെ ഊഴമായിരുന്നു. (സന്ദർഭവശാൽ പറഞ്ഞോട്ടെ: 32C ആയിരുന്നു അന്ന് എൻ്റെ കപ് സൈസ്.)

പിന്നീട് ഞാൻ ചെയ്ത കാര്യങ്ങൾ തുറന്ന് എഴുതാൻ അല്പം ചളിപ്പ് തോന്നുന്നുണ്ട്. പക്ഷേ ഇങ്ങനെയൊക്കെ ആണ് ഞാൻ എന്ന യാഥാർഥ്യം നിഷേധിക്കുന്നതിൽ അർഥമില്ലല്ലോ; ആയതിനാൽ തുടരട്ടെ.

എൻ്റെ സ്വന്തം വിയർപ്പിൻ്റെ ഗന്ധം അന്നൊക്കെ എനിക്ക് വലിയ ഇഷ്ടമായിരുന്നു. എന്തുകൊണ്ടാണ് അങ്ങനെയായത് എന്ന് എനിക്ക് അറിയില്ല. ഒരു പക്ഷേ അതിൽ കലർന്നിരുന്ന സെക്സ് ഹോർമോണുകളുടെ സാന്നിദ്ധ്യം എന്നിൽ ഉണർത്തിയ ഉത്തേജനമാവാം അതിനു കാരണം. ഇരു കക്ഷങ്ങളിലേക്കും മാറി മാറി പരമാവധി മുഖം അടുപ്പിച്ച് ഞാൻ ദീർഘമായി ഉച്ഛ്വസിച്ചു; സ്വന്തം മദഗന്ധത്തിൻ്റെ ലഹരിയിൽ ഇമകൾ പൂട്ടി ഏതാനും നിമിഷം നിന്നു.