സുകിയുടെ കഥ [വാത്സ്യായനൻ] 119

അത്രയും തീവ്രമായ ഹർഷോന്മാദം ഞാൻ അന്നു വരെ അനുഭവിച്ചിട്ടില്ലായിരുന്നു. കാലുകൾക്കിടയിലെ നനവ് പാൻ്റീസ് ഉപയോഗിച്ച് തുടച്ചതിനു ശേഷം നിർവൃതിയുടെ കിതപ്പോടെ ഞാൻ കിടക്കയിൽ തളർന്ന് ഇരുന്നു. ആ ദിവസം തുടങ്ങുമ്പോൾ തലേന്ന് കണ്ട സ്വപ്നത്തിൻ്റെ ഓർമ്മയിൽ തോന്നിയ കുറ്റബോധം എപ്പോഴേ മറവിയിൽ ആണ്ടു കഴിഞ്ഞിരുന്നു.

സർപ്പം ദംശിച്ചു. വിഷവും ഇറങ്ങി. അടക്കവും ഒതുക്കവുമുള്ള, ലജ്ജാലുവായ, സദാചാരവൃത്തയായ ആ പെൺകുട്ടിയുടെ മരണവും സംഭവിച്ചു.

————

പിന്നീട് ഇടയ്ക്കിടെ അവനെയും സീനയെയും വഴിക്കു വെച്ച് കാണുകയും മിണ്ടുകയും ചെയ്യാറുണ്ടായിരുന്നു. അവർ മുൻപു താമസിച്ചിരുന്നത് ആലപ്പുഴയിൽ ആയിരുന്നു എന്നും അടുത്തയിടെയാണ് ഇവിടെ വീടു വാങ്ങി താമസിക്കാൻ തുടങ്ങിയത് എന്നും ഞാൻ മനസ്സിലാക്കി. ഒന്നോ രണ്ടോ ആഴ്ചകൾ കഴിഞ്ഞ് അവനെ തനിച്ചു കണ്ട ഒരു ദിവസം. ഞങ്ങൾ ഒന്നിച്ച് സംസാരിച്ചു നടക്കുകയായിരുന്നു. റിജോ അവൻ്റെ പേരൻ്റ്സിനെ മമ്മിയെന്നും പപ്പയെന്നും ആണ് വിളിക്കുന്നത്. അവൻ്റെ മതം ഏതെന്ന് ഞാൻ വാസ്തവത്തിൽ അതു വരെ അന്വേഷിച്ചിട്ടില്ലായിരുന്നു. ഒരു പക്ഷേ ഹിന്ദുവോ ക്രിസ്ത്യാനിയോ ആയിരിക്കും എന്ന് ഞാൻ അബോധമനസ്സിൽ കരുതിയിട്ടുണ്ടാവാം. അതിന് തക്കതായ കാരണവും ഉണ്ടെന്ന് കരുതിക്കൊള്ളൂ. അത് വഴിയേ മനസ്സിലാകും.

“കൊച്ചാപ്പ അടുത്ത മാസം ഗൾഫീന്ന് വരുന്നുണ്ട്.” അവൻ പറഞ്ഞു.

“ങ്ഹേ?” ഞാൻ ഒന്നു നിന്നു. “കൊച്ചാപ്പയോ?”

“ആം.” അവനും നിന്നു. എൻ്റെ അമ്പരപ്പിനു കാരണം അവന് മനസ്സിലായില്ല. “പപ്പേടെ അനിയൻ.”

“റിജോ … മുസ്ലിം ആയിരുന്നോ?”

“ഓ, അതാണോ!” അവൻ ചിരിച്ചു. “ഫസ്റ്റ് നെയിം മാത്രം കേട്ടാൽ ആർക്കും മനസ്സിലാകത്തില്ല. പപ്പയുടെ സെലക്‌ഷനാ. റിജോ മുഹമ്മദ് കണ്ടാരപ്പള്ളി. ദാറ്റ്’സ് മൈ ഫുൾ നെയിം. ഇപ്പോ ക്ലിയറായോ?”

“അതു ശരി … .” ഞാൻ മറ്റൊരു കാര്യം ചിന്തിക്കുകയായിരുന്നു. പക്ഷേ അതെങ്ങനെ അവനോട് പറയും എന്നാണ് ശങ്ക.

“എന്താ മിണ്ടാത്തെ?” എൻ്റെ മൗനം നീണ്ടു പോയപ്പോൾ അവൻ ഇടപെട്ടു. “മുസ്ലിം പയ്യന്മാരോട് കൂട്ടു കൂടരുതെന്ന് വീട്ടിൽനിന്ന് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടോ?”

“ഛെ, അതൊന്നുമല്ല, ഞാൻ ഒരു കാര്യം ആലോചിക്കുകാരുന്നു … .”

“ഉം?”

“ഈ … മുസ്ലിംസ് എല്ലാവരും ആൺപിള്ളേർക്ക് സുന്നത്ത് ചെയ്യുകേലേ?”