സുനിത [Smitha] 1102

“മിണ്ടാതെ വാടാ! നിന്‍റെ ഒരു നാക്ക്!”

അവര്‍ അപ്പോഴേക്കും സുനിതയുടെ വീട്ടിലേക്ക് തിരിയുന്ന വഴിയില്‍ എത്തി.

ഒറ്റ വഴിയാണ്. സുനിത മുമ്പില്‍ പോകാന്‍ അവന്‍ വഴിയരികില്‍ നിന്ന് അവളെ നോക്കി.

“നീ മുമ്പില്‍ നടക്ക്…”

അവള്‍ അല്‍പ്പം മുറുകിയ ശബ്ദത്തില്‍ പറഞ്ഞു.

ചെറുക്കന്‍ പിമ്പില്‍ നടന്നാല്‍ ശരിയാകില്ല. അവന്‍റെ നോട്ടം തന്‍റെ ചന്തിയഴകില്‍ ആയിരിക്കും അപ്പോള്‍. ഇരുപത്തി ഒന്ന് വര്‍ഷം മുമ്പ് തന്നെ താലികെട്ടിയ, തന്‍റെ ശരീരത്തിന്‍റെ മുക്കും മൂലയും കാണാപ്പാഠമാക്കിയ സുധിയേട്ടന് പോലും ഇപ്പോഴും നിയന്ത്രണം നഷ്ട്ടപ്പെടുന്ന അവയവമാണ് അവ. അത് അവനങ്ങനെ കണ്ടു സുഖിക്കണ്ട!

ഡെന്നീസിനും അപ്പോള്‍ അല്‍പ്പം വിഷമമായി. സിനിതയുടെ കുണ്ടി കണ്ടുകൊണ്ട് നടക്കാം എന്ന് ആഗ്രഹിച്ചതാണ്‌. നല്ല മുഴുത്ത് വിടര്‍ന്ന വിരിഞ്ഞ നിതംബം ആണ് അവളുടെ. പല തവണ കണ്ട് കമ്പിയായി നില്‍ക്കക്കള്ളിയില്ലാത്ത അവസ്ഥയില്‍ എത്തിയിട്ടുണ്ട്. കണ്ടിട്ടും കണ്ടിട്ടും മതി വരാത്ത ആ ആകാഴ്ച്ച തടസ്സമില്ലാതെ ഒന്ന് കാണണം എന്ന ആഗ്രഹത്തിനാണ് ഇപ്പോള്‍ ആന്‍റി മുടക്കം വരുത്തിയിരിക്കുന്നത്!

അവന്‍ തിരിഞ്ഞു നോക്കി. അപ്പോള്‍ സുനിതയുടെ കണ്ണുകള്‍ തന്‍റെ പിന്ഭാഗത്താണ് എന്ന് അവന്‍ കണ്ടു.

“എന്താണ്?”

സുനിത ചോദിച്ചു.

“എന്താണ് മുഖം സൂക്കേട് വന്നത് പോലെ?”

അത് പറഞ്ഞു അവള്‍ ചിരിച്ചു.

“ഒരാള്‍ക്ക് സൂക്കേട് വന്നൂന്ന് സംശയിക്കുമ്പോ കളിയാക്കി ചിരിക്കുവാണോ?”

“ചില സൂക്കേട് ഒക്കെ വരുമ്പോള്‍ ആര്‍ക്കും ചിരി വന്നു പോകും!”

അവള്‍ പറഞ്ഞു.

“എനിക്ക് ഒരു സൂക്കേടും ഇല്ല ആന്‍റി!”

അവന്‍ പറഞ്ഞു.

“മുമ്പോട്ട്‌ നോക്കി നടക്കു…ഇങ്ങനെ പിമ്പോട്ട് നോക്കിക്കൊണ്ട് നടന്നോണ്ട് ന്ന്വച്ചാ പുറകിലേക്ക്, എന്‍റെ മൊഖത്തോട്ടും നോക്കി നടന്നാ തട്ടി വീഴും നീയ്, പറഞ്ഞില്ല്യാന്ന് വേണ്ട, ട്ടോ,”

ഇരു വശങ്ങളിലും മാവുകളും പ്ലാവുകളും തെങ്ങുകളും നിറഞ്ഞ ഒറ്റയടിപ്പാതയിലൂടെ ഇരുവരും നടന്നു. അപ്പോഴേക്കും സുനിതയുടെ വീടെത്തി.

“വന്നാ ചായ തരാം…”

ഡെന്നീസ് അവന്‍റെ വീട്ടിലേക്കുള്ള വഴിയിലേക്ക് തിരിയാന്‍ തുടങ്ങുമ്പോള്‍ സുനിത പറഞ്ഞു.

“ആ ഡെന്നീ…”

വലിയ ഒരു കുരുമുളക് മരത്തിന്‍റെ പിമ്പില്‍ നിന്നും സുധാകരന്‍ ചേട്ടന്‍റെ വിളിയൊച്ച കേട്ട് ഡെന്നീസ് അങ്ങോട്ട്‌ നോക്കി.