സൂസന്റെ യാത്രകൾ [രാജ] 182

“അപ്പോൾ എന്റെ യാത്ര..?” ചുണ്ടുകൾ വിതുമ്പാതെ പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു.
“ഒരു തടസ്സവും ഇല്ല… തിരുവനന്തപുരം വരെ ഞാൻ ഇതിൽ കാണും”
സത്യത്തിൽ ശ്വാസം നേരെ വീണത് അപ്പോഴായിരുന്നു. പലവട്ടം ട്രെയിനിൽ യാത്ര ചെയ്തിട്ടുണ്ടെങ്കിലും, ഇത്തരം അവസ്ഥ ആദ്യം. മക്കൾ പലവട്ടം പറഞ്ഞിരുന്നു ഒരു ഗുഗിൾ അക്കൗണ്ട് തുടങ്ങാൻ.. അനുസരിച്ചില്ല. അതിന്റെ വലിയ വില ഇപ്പോൾ തിരിച്ചറിഞ്ഞു.
തന്നെ ഫൈൻ തന്ന് “സഹായിച്ച” ആളെ അപ്പോഴാണ് ശ്രദ്ധിച്ചത്.. ഒരു ചുള്ളൻ ചെക്കൻ. ഒത്ത ഉയരം. വെളുത്ത നിറം, ക്ളീൻ ഷേവ് ചെയ്ത മുഖം. കോട്ടിലെ പേര് വായിച്ചു – നിഖിൽ. കൊള്ളാം… ഒരു ആഡ്യത്വം നടപ്പിലും, സംസാരത്തിലും ഉണ്ട്.
ട്രെയിനിലെ തിരക്ക് കുറഞ്ഞ് വരുന്നു. പുറത്ത് ഇരുട്ട് പടരുന്നു. യാത്ര തുടങ്ങിയിട്ട് മണിക്കൂറുകൾ പിന്നിട്ടു. യാത്രികർ മാറിവരുന്നു. മുന്നിൽ ഇരിക്കുന്ന ഒരു തൈക്കിളവന്റെ നോട്ടം തന്റെ കവക്കൂട്ടിലേക്കെന്ന് മനസ്സിലായപ്പോൾ, തുടകൾ ചേർത്തുവച്ചു. എങ്ങിനെ നോക്കാതിരിക്കും? ശരീരം മെലിഞ്ഞതെങ്കിലും, തുടകൾക്ക് കനം അൽപ്പം കൂടുതലാണെന്ന് തനിക്കും തോന്നിയിട്ടുണ്ട്.
യാത്രയ്ക്കിടയിൽ , കൈയ്യിൽ കരുതിയ വെള്ളം പകുതി അകത്താക്കി. ഇടയ്ക്കൊരു കാപ്പിയും. അതുകൊണ്ടാവും, അൽപ്പനേരമായിട്ട് അടിവയറ്റിൽ മൂത്രശങ്ക. പിടിച്ച് നിൽക്കാൻ പറ്റില്ലെന്നായപ്പോൾ, എഴുന്നേറ്റ്, അടുത്തുള്ള ടോയ്ലറ്റിലേക്ക് മെല്ലെ, ട്രെയിനിന്റെ താളത്തിനനുസരിച്ച് പിടിച്ചുപിടിച്ച് നടന്നു. ഇപ്പോൾ പോകുമെന്ന അവസ്ഥയിൽ, ടോയ്ലറ്റിൽ പ്രവേശിച്ചതും, മൂത്രം ആഗ്രഭാഗത്തേക്ക് കടന്നുവന്നു. വാതിലടച്ച്, ജീൻസിന്റെ ബട്ടൺ ഊരി, പാന്റീസ്സിനോടൊപ്പം ജീൻസ് താഴ്ത്തി ക്ളോസ്സറ്റിൽ ചന്തി മുട്ടിക്കാതെ കുനിഞ്ഞിരുന്ന്-നിന്ന് ശങ്ക തീർത്തതും, കതക് തുറന്ന്, ടീ ടീ ഇ അകത്ത് കടന്നതും ദ്രുതഗതിയിൽ സംഭവിച്ചു..
കതക് അടയ്ക്കാൻ മറന്ന തന്റെ ഗതികേടിനെ കുറിച്ച് സൂസൻ ചിന്തിച്ച് എഴുന്നേറ്റതും….
“സോറീ…. സോറീ… ” എന്നും പറഞ്ഞ് കക്ഷി കതകടച്ചു.
” ച്ഛെ… താനെന്തൊരു മണ്ടി… ഒരു ചെറിയ അശ്രദ്ധ ഭീമാബദ്ധമായീ.. തീർച്ചയായും അയാൾ തന്റെ കാട് പിടിച്ച മുൻഭാഗം കണ്ട് കാണും… ധൃതിയും നാണക്കേടും കാരണം ജീൻസ്സും പാന്റീസ്സും ഉദ്ദേശിച്ച പോലെ ഉയർത്താൻ കഴിഞ്ഞില്ല.. പിന്നെ, ട്രെയിനിന്റെ ആട്ടവും! ആ പോട്ട്.. പുല്ല്.. അറിഞ്ഞുവെച്ചായിരുന്നില്ലല്ലോ ഒന്നും..
കതക് കുറ്റിയിട്ട്, മുൻ ഭാഗം കഴുകാതെ, വസ്ത്രം നേരെയാക്കി, കതക് തുറന്ന്, പുറത്ത് കടന്ന് കതകടച്ചു. കൈകളും മുഖവും കഴുകി സൂസൻ സ്വന്തം സീറ്റിൽ വന്നിരുന്നു. ആ പയ്യന്റെ മുന്നിൽ പെടരുതേ എന്നായിരുന്നു കണ്ണടച്ച് ഇരിക്കുമ്പോഴും മനസ്സിലെ ചിന്ത.
ട്രെയിൻ കൊല്ലം കഴിഞ്ഞു. കമ്പാർട്ട്മെന്റിൽ താൻ മാത്രം. ഒറ്റയ്ക്കായപ്പോൾ, മനസ്സ് പതറുന്നു.
“മാഡം….”
വിളികേട്ട് കൺ തുറന്നു. കർത്താവേ… അയാൾ!! തന്റെ സ്വകാര്യത നോക്കികണ്ട ടീ ടീ ഇ എതിർവശത്ത് ഇരിക്കുന്നു.
“ഒറ്റയ്ക്കായോ….”
“ഉം..” അലസമായ് സൂസൻ മൂളി.
“ഞാൻ കമ്പനി തരണോ..?”