സുസ്മിതം [Lingesh] 822

“അതിന് നീ ഇവിടുത്തെ ഏതെങ്കിലും ഡോക്ടർമാരെ കണ്ടാൽ പോരേ” ചേച്ചി ഇടയ്ക്ക് കയറി

“അതല്ല ചേച്ചി, എനിക്ക് ഇപ്പോഴും ഭയങ്കര വേദനയാണ്”

“അതിനു മരുന്നു കഴിച്ചാൽ പോരെ”

“പ്രശ്നം അതല്ല ചേച്ചി, രാവിലെ ആവുമ്പോൾ, ആ സാധനം അങ്ങ് വലിയതാവും. ഞാനെൻറെ കൂട്ടുകാരോടൊക്കെ ചോദിച്ചു നോക്കി. അവർക്കൊക്കെ ഉള്ളതിനേക്കാൾ കൂടുതൽ വലുപ്പമാണ് എനിക്ക്. അവിടുത്തെ ഞരമ്പുകൾ ഒക്കെ ഇങ്ങനെ വലിഞ്ഞുമുറുകും. കണ്ടാൽ തന്നെ പേടിയാകും. രണ്ടു മൂന്നു മണിക്കൂർ അങ്ങനെ തന്നെ നിൽക്കും. പല ദിവസവും എനിക്ക് ഭയങ്കര വേദനയാണ്. ചേച്ചിക്ക് അറിയുമോ…..ചില ദിവസം, ഞാൻ രണ്ട് ഷഡ്ഡി ഇട്ടിട്ടാണ് കോളേജിൽ പോകുന്നത്” ഇതു പറഞ്ഞു ഞാൻ ചേച്ചിയെ ഇടയ്ക്കൊന്നു നോക്കി.

ചേച്ചി വായ തുറന്നു ഇരിക്കുകയാണ് . ഞാൻ നോക്കിയപ്പോൾ ഒരു കൈ കൊണ്ട് ചിരിക്കാതിരിക്കാൻ വായ പൊത്തിപ്പിടിച്ചു. ചേച്ചി വിശ്വസിച്ചിട്ടില്ല എന്ന് എനിക്കറിയാം. അതെനിക്ക് ഒരു പ്രശ്നമല്ല, കാരണം എൻറെ പദ്ധതിയിൽ, ഞാനിതൊക്കെ പ്രതീക്ഷിച്ചതാണ്. ഞാൻ അടുത്ത നമ്പർ ഇറക്കി.

“ചേച്ചിക്ക് വിശ്വാസമില്ല അല്ലേ.. വേദന തിന്നാണ് ഞാൻ ജീവിക്കുന്നത്”. ഞാൻ പതിയെ കരച്ചിലിന്റെ വക്കോളം എത്തി എന്നതുപോലെ ഇരുന്നു.

“എടാ നീ….നീ വിഷമിക്കേണ്ട. ഞാൻ ഡോക്ടറോട് ഒന്നു ചോദിക്കട്ടെ. എന്നാലും… നിൻറെ ഒരു വല്ലാത്ത പ്രശ്നം തന്നെയാണല്ലോ വിഷ്ണു, എനിക്ക് ഓർത്തിട്ട് തന്നെ ചിരി വരുന്നു.” ചേച്ചി പതിയെ ചിരിച്ച് തുടങ്ങി.

“ഞാൻ പോകുന്നു ചേച്ചി….”

“വിഷ്ണു നിൽക്ക്….” ഈ വിളിക്ക് കാതോൽക്കാതെ ഞാൻ പതിയെ വീട്ടിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി. എൻറെ പ്രശ്നത്തിന് സ്വാഭാവികത വേണമെന്നുണ്ടെങ്കിൽ ഞാൻ വീട്ടിൽ നിന്നും ഈ അവസരത്തിൽ പെട്ടന്ന് ഇറങ്ങേണ്ടത് അനിവാര്യമാണ്.

അടുത്ത ദിവസവും വേദനിക്കുന്ന മുഖവുമായി ഞാൻ ക്ലാസിന് ചെന്നു. ക്ലാസ് തുടങ്ങി. ചേച്ചി അഞ്ചു മിനിറ്റോളം എന്നോടൊന്നും മിണ്ടിയില്ല.

“ഡാ ഇപ്പോൾ വേദനയ്ക്ക് കുറവുണ്ടോ….”

ഞാൻ കുറച്ചു നേരം ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.

“ഇല്ല ചേച്ചി..പഴയതുപോലെ തന്നെ”

“ഞാൻ അവളോട് വിളിച്ചു പറഞ്ഞു, ….പക്ഷേ…..അവൾ ഒരുകാര്യം പറഞ്ഞു”

“എന്താ ചേച്ചി….മരുന്നു വല്ലതും പറഞ്ഞു തന്നോ”