സുസ്മിതം [Lingesh] 822

“ആ വിഷ്ണു എത്തിയോ….” ഒടുവിൽ വാതിൽ പടിയിൽ ദേവി പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു. ഞാൻ എണീറ്റു.

മുടിയിഴകൾ ഉണങ്ങിയിട്ടില്ല. ഒരു മാക്സി ആണ് ഇട്ടിരിക്കുന്നത്. ചേച്ചി ഇത്രയും അടുത്ത് കാണുന്നത് ആദ്യമായാണ്. എൻറെ ഹൃദയം പതിയെ പെരുമ്പറ കൊട്ടി തുടങ്ങി.

“വിഷ്ണു വരൂ…..നമുക്ക് മുകളിലത്തെ നിലയിലേക്ക് പോകാം അവിടെ ബാൽക്കണിയിൽ ക്ലാസ് എടുക്കുന്നതാണ് നല്ലത്…ഇവിടെ എപ്പോഴും പുറത്തുനിന്നുള്ള ആൾക്കാരൊക്കെ വരും…..”

ഞാൻ ചേച്ചിയെ പിന്തുടർന്നു. ചേച്ചി സ്റ്റെയർകെയ്സ് കയറിയപ്പോൾ, പതിഞ്ഞ താളത്തിൽ ചേച്ചിയുടെ പിൻഭാഗം ചലിക്കുന്നത് ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചു. അവരുടെ വീടിൻറെ മുകളിലത്തെ നിലയിൽ ഞാൻ ആദ്യമായാണ് കയറുന്നത്. രവിചന്ദ്രൻറെയും സ്മിത ചേച്ചിയുടെയും മുറിയുടെ ഒരു വാതിൽ തുറക്കുന്നത് ബാൽക്കണിയിലേക്കാണ്. അവിടെ രണ്ട് കസേരയും ടീപോയും കിടക്കുന്നുണ്ട്. ചേച്ചി എന്നോട് ഇരിക്കാൻ പറഞ്ഞു. ക്ലാസ് തുടങ്ങിയപ്പോൾ ഒരു കാര്യം ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചു. ചേച്ചി ഭയങ്കര സീരിയസ് ആണ്. ചിരിക്കുന്നത് വല്ലപ്പോഴും മാത്രമേ ഞാൻ കണ്ടിട്ടുള്ളൂ. പക്ഷേ എനിക്ക് ചിരി വേണ്ടല്ലോ, ആ പുഞ്ചിരി മാത്രം മതി ഒരു ദിവസം മുന്നോട്ടു കൊണ്ടുപോകാൻ.

കുറച്ചുദിവസത്തെ ട്യൂഷൻ ക്ലാസ് കൊണ്ട് എൻറെ ഭയം മാറി. ചേച്ചിയോട് ക്ലാസിലെ ചില തമാശകൾ പറയുന്നതിനുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം എനിക്ക് കിട്ടിത്തുടങ്ങി. പക്ഷേ അതു മാത്രമേയുള്ളൂ. അവർ വളരെ ആവശ്യത്തിനു മാത്രമേ സംസാരിക്കൂ. ഞാൻ ചില തമാശ കാര്യങ്ങൾ പറയുമ്പോൾ ചുണ്ടിന്റെ കോണുകൊണ്ട് ഒന്നു മന്ദഹസിക്കും അത്രതന്നെ. കൂടുതൽ സമയവും ചേച്ചി പാഠഭാഗങ്ങൾ വിശദീകരിക്കും, നോട്ടുകൾ എനിക്ക് പറഞ്ഞു തരും. ചില ഹോംവർക്ക് തരും. അതൊക്കെ അടുത്ത ദിവസം ഒന്ന് ഓടിച്ചു നോക്കും. ഞാൻ എത്ര തെറ്റിച്ചാലും എന്നെ വഴക്ക് പറയില്ല.

“വിഷ്ണു….” ഒരല്പം കാഠിന്യത്തോടെ നീട്ടി ഒന്നു വിളിക്കും. “നീ ഇത് വീണ്ടും തെറ്റിച്ചല്ലോ…..” അത്രമാത്രം.

സ്മിത ചേച്ചിക്ക് എപ്പോഴും എന്തോ ഒരു പ്രത്യേക മണമാണ്. അവർ അടുത്തിരിക്കുമ്പോഴും അവർ വിരലുകൾ ഓടിച്ച എൻറെ നോട്ടുബുക്കിന്റെ താളുകൾ മറച്ചു നോക്കുമ്പോഴും ആ വാസന എൻറെ നാസികത്തുമ്പിലൂടെ കടന്നു പോകാറുണ്ട്.

മറ്റു പെൺകുട്ടികളെയും സ്ത്രീകളെയും ഓർത്തു വാണം വിടുന്നത് ഞാൻ ഏറെക്കുറെ പൂർണമായും നിർത്തി. ഞാൻ ചേച്ചിയെ മാത്രം സ്വപ്നം കണ്ടുതുടങ്ങി. അനിർവചനീയമായ എന്തോ ഒരു വികാരം എൻറെയുള്ളിൽ ഉടലെടുത്തു തുടങ്ങി.