സുസ്മിതം 2 [Lingesh] [Climax] 569

 

ചേച്ചി കൗതുകത്തോടെ എന്നെ നോക്കി.

 

എൻറെ തൊണ്ട വറ്റിവരണ്ടെങ്കിലും, ഹൃദയമിടിപ്പ് കൂടിയെങ്കിലും, സകല ധൈര്യവും സംഭരിച്ചു ഞാൻ ചോദിച്ചു.

 

“ചേച്ചി ഡ്രസ്സ് മൊത്തം ഊരി  എൻറെ മുന്നിൽ ഒന്നു നിൽക്കുമോ ”

 

“അയ്യടാ…അത് വേണ്ട”  ചേച്ചിയുടെ മറുപടി പെട്ടെന്നായിരുന്നു. പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നതിനാൽ എനിക്ക് വലിയ ഞെട്ടൽ ഉണ്ടായില്ല.

 

“പെട്ടെന്ന് കളയാൻ വേറൊരു വഴിയും കാണുന്നില്ല ചേച്ചി” എൻറെ മുഖത്ത് ഇപ്പോൾ വിഷമ ഭാവമാണ്. ഒരല്പം നിരാശയും.

 

ചേച്ചി നാണം കുണുങ്ങി എന്നെത്തന്നെ നോക്കിനിൽക്കുകയാണ്. ആ മുഖവും നിൽപ്പും കണ്ടാലറിയാം ഒന്നുകൂടി നിർബന്ധിച്ചാൽ പലതും നടന്നേക്കാം. ഞാൻ നിർബന്ധിച്ചു.

 

“എൻറെ പൊന്നു ചേച്ചിയല്ലേ…പ്ലീസ്…”

 

ചേച്ചി രണ്ടു കൈയും കൊണ്ട് മുഖം പൊത്തി നിന്നു. നല്ലതുപോലെ നാണം വന്നിട്ടുണ്ട്.

 

“അയ്യേ…..എനിക്ക് എന്തോ പോലെ.”

 

“ ചേച്ചി…പ്ലീസ്..ഞാനല്ലേ ചോദിക്കുന്നത്.”

 

“അതുകൊണ്ടല്ലടാ…ഇതൊക്കെ ആരെങ്കിലും അറിഞ്ഞാൽ?” ചേച്ചിയുടെ സംശയം വളരെ സ്വാഭാവികമായ ഒന്നാണ്.

 

“ആരറിയാനാ ചേച്ചി..ചേച്ചി പറയൂ” ഞാൻ പതിയെ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു പഠിപ്പിച്ച പല നമ്പറുകളും ഇട്ടു കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്.

 

“അല്ല…അതല്ല …എന്നാലും”

 

“ഒരു എന്നാലും ഇല്ല.. എനിക്കാണെങ്കിൽ അതൊന്ന് കണ്ടാൽ പെട്ടെന്ന് പോകും എന്ന് തോന്നുന്നു” ഞാൻ  വാണമടിയുടെ വേഗം കൂട്ടി.

 

ചേച്ചിയുടെ കണ്ണുകൾ ഘടോൽകചനിൽ പതിച്ചു. വീണ്ടും എൻറെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി മന്ദഹസിച്ചു കൊണ്ട് ചേച്ചി പതിയെ മാക്സിയുടെ ഹുക്ക് അഴിച്ച് താഴേക്ക് ഇട്ടു, എൻറെ കണ്ണുകൾ വികസിച്ചു, കൈകളുടെ ചലനം ദ്രുതഗതിയിലായി. ഒരു പിങ്ക് കളർ ബ്രായും അതേ കളറിലുള്ള ഒരു പാന്റീസുമാണ് ചേച്ചി ഇട്ടിരിക്കുന്നത്. ജീവിതത്തിൽ ഇന്നേവരെ ഞാൻ കണ്ടിട്ടുള്ളതിൽ വച്ച് ഏറ്റവും മനോഹരമായ രംഗം അതായിരുന്നു. കടഞ്ഞെടുത്ത ഏതൊരു വെണ്ണക്കൽ ശിൽപത്തെകാളും സൗന്ദര്യമായിരുന്നു എൻറെ ചേച്ചിക്ക്.

 

“ഇതു മതിയല്ലോ..” നാണത്തോടെ ചേച്ചി ചോദിച്ചു.

 

“പോരാ…ബാക്കി കൂടെ…”

 

ഞാൻ ഒന്നുകൂടി നിർബന്ധിച്ചപ്പോൾ, ചേച്ചി ബ്രാ ഹുക്കുകൾ അഴിച്ച് ഊരിയിട്ടു. എന്നിട്ട്, എന്നെത്തന്നെ  നോക്കി ചെറുതായി മന്ദഹസിച്ച് പാന്റീസും താഴേക്ക് അഴിച്ചിട്ടു. ജനിച്ച വേഷത്തിൽ  എൻറെ മുന്നിൽ നിൽക്കുകയാണ് ചേച്ചി. നല്ല വൃത്താകൃതിയിലുള്ള മുലകൾ. വളരെ ഇടുങ്ങിയ അരക്കെട്ട്. നല്ല രീതിയിൽ രോമം വളർന്നുനിൽക്കുന്ന കറുത്ത ത്രികോണം.  ഞാൻ ശ്വാസം അടക്കിപ്പിടിച്ച് ഇരിക്കുകയാണ്. ഒരു നിമിഷത്തേക്ക്, ആ കണ്ടതൊക്കെ സത്യമാണോ മിഥ്യയാണോ എന്നു പോലും വേർതിരിച്ചെടുക്കുവാൻ എനിക്ക് പറ്റാതായി. ഒരു പൂവ് ചോദിച്ചപ്പോൾ പൂക്കാലം തന്നുകൊണ്ട് എന്റെ ദേവി എന്നെ കടാക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു.