എലിസബത്തിന്റെ കൈകള്‍ തന്‍റെ മുകളില്‍ അമര്‍ന്നു ഞെരിയുമ്പോള്‍ സാറാമ്മ ചിരിച്ചു.
“നടക്കുമ്പോഴും ഓടുമ്പോഴും ഒക്കെ അതുങ്ങള് കിടന്നിങ്ങനെ കുലുങ്ങി തുളുമ്പുന്നേ…”
അവര്‍ ഇരുവരും ചിരിച്ചു.
“രാത്രീല്‍ ചെല നേരത്ത് ഒറക്കം വരാതിരിക്കും മമ്മി…”
എലിസബത്ത് തുടര്‍ന്നു.
“അന്നേരം ഞാന്‍ സണ്ണീനെ വിളിച്ച് എഴുന്നേപ്പിക്കും. മൊല എടുത്ത് വായിലേക്ക് വെച്ചു കൊടുക്കും..സണ്ണി ശരിക്ക് ഒന്ന് ചപ്പി തരുമ്പോള്‍ ഉറക്കം വരും…”
അവര്‍ ഇരുവരും പിന്നെയും ചിരിച്ചു.
“ഓക്കേ, ഓക്കേ…”
ചിരി നിര്‍ത്തി സാറാമ്മയുടെ മുലകളിലെക്ക് നോക്കി എലിസബത്ത് ഗൌരവത്തില്‍ പറഞ്ഞു.
“മമ്മീടെ മൊല തൂങ്ങാന്‍ ഒന്നും തുടങ്ങീട്ടില്ല…വേറെ ഒരു കൊഴപ്പോം ഇല്ല..ഈ ഏജിലും നല്ല ടിപ്പായിട്ടാ ഇരിക്കുന്നെ. സന്തോഷമായില്ലേ?”
“ശരീടീ…”
സാറാമ്മ അരവരെ താഴ്ത്തി വെച്ചിരുന്ന നൈറ്റി ഉയര്‍ത്തിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
നെഞ്ച് വരെ പൊക്കി വെച്ചതിനു ശേഷം അവര്‍ തന്‍റെ കൊഴുത്ത മുലകള്‍ ബ്രായ്ക്കുള്ളിലാക്കി.
“അത് അറിഞ്ഞപ്പഴാ ഒരാശ്വാസമായെ!”
“ആശ്വാസത്തിന്‍റെ കാര്യം പറഞ്ഞപ്പഴാ ഒരു കാര്യമോര്‍ത്തത്…”
“എന്‍റെ കെട്ട്യോന്‍ പ്രിയതമന് ഒരാശ്വാസം കൊടുത്തില്ലല്ലോ എന്ന്!”
എലിസബത്തും മകളും അത്രമേല്‍ ഫ്രീയായിരുന്നു.
പുറമെയുള്ളവര്‍ക്ക് അത് പക്ഷെ അവിശ്വസനീയമായി തോന്നാം.
എനിക്കും ആദ്യമൊക്കെ ഒട്ടും വിശ്വസിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞിട്ടില്ലായിരുന്നു.
