സ്വർഗ്ഗ ദ്വീപ് 5 [അതുല്യൻ] 433

ആദിത്യൻ വിഷമത്തോടെ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി നിന്നു. ഇങ്ങനെ അല്ല ഒരു നല്ല ആങ്ങളയും പെങ്ങളും പെരുമാറേണ്ടത്. കൂടാതെ, അവളെ ഒന്ന് കൂടെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് കിടക്കാം എന്ന ചിന്ത അവനെ ഒരേ സമയം ഭയപ്പെടുത്തുകയും രോമാഞ്ചം കൊള്ളിക്കുകയും ചെയ്തു.

“നമ്മൾക്ക് ഉടുപ്പ് അഴിക്കേണ്ട ആവശ്യം ഇല്ല. പുതപ്പിന്റെ ഉള്ളിൽ കയറേണ്ട ആവശ്യം ഇല്ല. എനിക്ക് കുറച്ച് നേരം സമാധാനമായി നിന്നെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് കിടന്ന് ഉറങ്ങാൻ പറ്റുമോ എന്ന് നോക്കണം”.

“നീ തമാശ പറയുക ആണോ?”, ആദിത്യൻ പെട്ടെന്ന് അവളോട് ചോദിച്ചു.

ഇത് ചോദിച്ചതും അവനെ അതിശയിപ്പിച്ച് കൊണ്ട് ആദിയയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞ് ഒഴുകാൻ തുടങ്ങി. അവൾ രണ്ട് കൈകളും മുഖത്തേക്ക് ഉയർത്തി കണ്ണുകൾ മറച്ച് പിടിച്ച് കൊണ്ട് പൊട്ടി കരയാൻ തുടങ്ങി.

“ആദിയ, ഞാൻ നിന്നെ വിഷമിപ്പിക്കാൻ വേണ്ടി പറഞ്ഞത് അല്ല”, ആദിത്യൻ പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞു. “നമ്മൾ രണ്ട് പേരും ഒരേ കട്ടിലിൽ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് കിടക്കുന്നത് നല്ലൊരു കാര്യം അല്ല എന്ന് മാത്രമേ ഞാൻ ഉദ്ദേശിച്ചുള്ളു”.

“ഞാൻ അവശയാണ്, ആദിത്യ. ഞാൻ ഇവിടെ ആകെ ഒറ്റപ്പെട്ട് ഇരിക്കുകയാണ്. എനിക്ക് ഇവിടെ അറിയാവുന്ന ഒരേ ഒരാൾ നീ മാത്രം ആണ്. ആരെ ആണ് വിശ്വസിക്കേണ്ടത് എന്ന് പോലും എനിക്ക് അറിയില്ല. ഞാൻ ഒരു നിലയില്ലാ കയത്തിൽ മുങ്ങി താഴുന്നത് പോലെയാണ് എനിക്ക് തോനുന്നത്. എനിക്ക് ഒന്ന് സ്വസ്ഥമായി ഉറങ്ങാൻ പറ്റിയാൽ മതി”, ആദിയ കരഞ്ഞ് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

ഇത് കേട്ടതും ആദിത്യൻ കട്ടിലിന്റെ ഒരു മൂലയിൽ അവൾ ഇരുന്ന ഭാഗത്തേക്ക് നടന്ന് ചെന്ന് അവളെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് പുറത്ത് തടവി സമാധാനിപ്പിച്ചു. അവൾ അവനെ തിരിച്ച് ആശ്വാസത്തോടെ കെട്ടിപ്പിടിക്കുന്നത് അവന് അറിയാൻ കഴിഞ്ഞു. കുറച്ച് സമയം അങ്ങനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് ഇരുന്നതിന് ശേഷം അവൾ അവനെ വിട്ട് പുറകിലേക്ക് മാറി കണ്ണുകൾ തുടച്ച് കൊണ്ട് ആദിത്യന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.

“ഞാൻ കുറച്ച് നേരം നിന്റെ കൂടെ തന്നെ ഉണ്ടാവും, നീ ഉറങ്ങിയതിന് ശേഷം ഞാൻ എന്റെ മുറിയിലേക്ക് തിരിച്ച് പോകും”, ആദിത്യൻ പറഞ്ഞു. അവളുടെ ആ അവസ്ഥ കണ്ട് ആദിത്യന് ആകെ വിഷമം ആയി. താൻ ഇവിടെ വന്നപ്പോൾ അനുഭവിച്ച അതെ പിരിമുറുക്കം ആണ് അവൾ ഇപ്പോൾ അനുഭവിച്ച് കൊണ്ട് ഇരിക്കുന്നത്.

“ആദിത്യ, എനിക്ക് ഒന്ന് ഉറങ്ങാൻ പറ്റിയാൽ, അത് മാത്രമാണ് എനിക്ക് നിന്നിൽ നിന്ന് വേണ്ടത്”, അവനെ നോക്കി വിഷമത്തോടെ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് ആദിയ പറഞ്ഞു.

ആദിത്യൻ തല ആട്ടി കൊണ്ട് കട്ടിലിന്റെ ഒരു സയിഡിലൂടെ നടന്ന് അതിൽ കയറി ഇരുന്നു. അവൻ കട്ടിലിന്റെ മുകളിൽ ആദിയയുടെ വശത്തേക്ക് ചെരിഞ്ഞ് കിടന്നു. ആദിയ അവന്റെ അടുത്തേക്ക് നിരങ്ങി വന്ന് ചെരിഞ്ഞ് അവന് പുറംതിരിഞ്ഞ് അവനെ മുട്ടി കിടന്നു. അവൾ അവന്റെ ഒരു കൈയെടുത്ത് അവളുടെ അരയിലൂടെ ചുറ്റി കെട്ടിപ്പിടിപ്പിച്ച് കിടന്നു.

അവളുടെ മുടിയിൽ നിന്ന് വരുന്ന സുഗന്ധവും ശരീരത്തിൽ നിന്ന് വമിക്കുന്ന ചൂടും ആദിത്യനെ ഗോവയിൽ ചിലവഴിച്ച ആ രാത്രിയുടെ ഓർമകളിലേക്ക് കൊണ്ട് പോയി. അവൻ തല കുടഞ്ഞ് ഒരു ദീർഘ നിശ്വാസം വിട്ട് കൊണ്ട് അങ്ങനെ ഉള്ള ദുഷിച്ച ചിന്തകളെ അകറ്റി നിർത്തി.

അവർ പോലും അറിയാതെ ചെറിയ ചില ശാരീരിക നീക്കങ്ങളിലൂടെ അവരുടെ ശരീരങ്ങൾ ഒട്ടി ചേർന്നു. കൈയെടുത്ത് ഒരേപോലെ വൈകുന്നത്, മുട്ട് ഒരേ പോലെ മടക്കി വയ്ക്കുന്നത്, അവളുടെ ഒരു കാൽ അവന്റെ കാലുകൾക്ക് ഇടയിലൂടെ വയ്ക്കുന്നത്, അരഭാഗം ചെരിച്ച് കിടക്കുന്നത്, അങ്ങനെ ഉള്ള ചെറിയ ചില മാറ്റങ്ങളിലൂടെ അവർ വളരെ സ്വസ്ഥമായി മുട്ടി ഉരുമ്മി കിടന്നു. നിമിഷങ്ങൾക്ക് ഉള്ളിൽ അവന്റെ കൈ അവളെ കെട്ടി വരിഞ്ഞത് പോലെ ആയി. അവൾ കൈകൊണ്ട് അവൻ കെട്ടിപ്പിടിച്ച കൈയുടെ മുകളിൽ തടവി കൊണ്ട് അവൾ സമാധാനത്തോടെ കിടന്നു.