സ്വീറ്റ് ലോക്ക് ഡൌൺ മെമ്മറീസ് [കൊമ്പൻ] 311

ഞാൻ എന്റെ ഫോൺ കയ്യിലെടുത്തു വിറക്കുന്ന കൈകളോടെ വാട്സപ്പിൽ ഞാൻ ടൈപ്പ് ചെയ്തു. “ഐ ഹാവ് ചീറ്റഡ് യു. ടുഡേ ഐ ഫക്ക്ഡ് യുവർ ഡാഡ്.”

“സില്ലി ഗേൾ. യുവർ സോൾ ഈസ് മൈൻ! ഫോറെവർ!!”

“ഐ ലവ് യു, ദാസ്. റ്റു ദി കോർ.”

ഒരുപക്ഷെ ദാസിന് ഇതൊന്നും ചർച്ച ചെയ്യാൻ പോലുമുള്ള വിഷയമായിരിക്കില്ല, പക്ഷെ അങ്കിൾ വീണ്ടുമെന്നെ കൊതിപ്പിച്ചാൽ! അറിയില്ല. എല്ലാം മറന്നു എന്ന് മറ്റുള്ളവരെ വിശ്വസിപ്പിക്കാൻ എളുപ്പമാണ്, പക്ഷെ സ്വയം അങ്ങനെ അല്ലാലോ.

അത്താഴത്തിനു ശേഷം ഞാൻ നൈറ്റ് ലാമ്പിൽ പുസ്തകം വായിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന നേരം അങ്കിൾ വാതിലിൽ പയ്യെ മുട്ടി. ബ്രാ ഇല്ലാതെ ഒരു വെളുത്ത ടോപ്പും പാന്റിയും മാത്രമായിരുന്നു എന്റെ വേഷം. ഡ്രെസ് മാറണോ എന്നോർത്തതും ചാരിയ വാതിൽ അങ്കിൾ പയ്യെ തള്ളി തുറന്നു.

“ഒറങ്ങിയോടാ…”

“ഉഹും…”

അങ്കിളിന്റെ കയ്യിലൊരു ഫോട്ടോ ആൽബം കണ്ടതും ഞാനെന്താ സംഭവമെന്ന അർഥത്തിൽ അങ്കിളിനെ നോക്കി. “പറയാം” എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അങ്കിൾ എന്റെയൊപ്പം കട്ടിലിൽ ഇരുന്ന ശേഷമേത് മടിയിൽ വെച്ചതും ഞാനും എണീറ്റിരുന്നു. അങ്കിളിന്റെ തോളിൽ കൂടെ കയ്യിട്ടു. അങ്കിൾ ആൽബം തുറന്നു നോക്കാനായി തുടങ്ങി. കൊടൈക്കനാലിൽ പോകുന്ന ഫോട്ടോസ്, അവിടെ താമസിക്കാൻ തുടങ്ങിയ സമയത്തെ ഫോട്ടോസ്, ഞാനും അങ്കിളും പ്രേമിക്കാൻ തുടങ്ങിയ നേരത്തെ ഫോട്ടോസ്. എല്ലാം കണ്ടു. ഒടുക്കം ഞാനും അങ്കിളും കൂടെ ബെഡിൽ കിടന്നു തുണിയില്ലാതെ കോർത്ത് കിടക്കുന്നതും കാണിച്ചു.

“ഇതെല്ലം അന്നെടുത്തതാണ്….നിനക്കോർമ്മയുണ്ടോ.”

“എല്ലാം ഓർമ്മയുണ്ട്.!” ഞാനാ കണ്ണുകളിൽ നോക്കി. എന്റെകണ്ണിലൂടെ നനവ് ഒഴുകിയിറങ്ങി. പ്രണയം ആഴി പോലെ മനസ്സിൽ ഉരുകി എരിയുന്ന നേരം അങ്കിളിന്റെ കൈകോർത്തു ഞാൻ പറഞ്ഞു.

“അങ്കിളേ…എനിക്കെല്ലാം അറിയാം, നമ്മുടെ കുഞ്ഞിനെ നഷ്ടപ്പെട്ടതും എല്ലാം….”

“ദാസിനെ ചതിക്കുന്നപോലെ ആയില്ലേ…?!”

“അവൻ നിന്നെ പണ്ടേ എനിക്ക് തന്നതാണ്.!”

അങ്കിളിനെ എന്റെ മേലേക്ക് വലിച്ചിട്ടതും, ഞങ്ങളുടെ ചുണ്ടുകൾ വീണ്ടും ഒന്നായി. ഏറെ നേരം കഴിഞ്ഞാണ് ചുണ്ടും നാവും യഥാ സ്‌ഥാനത്തേക്ക്‌ തിരിച്ചെത്തിയത്. ചെറുതായി കിതച്ചുകൊണ്ട് ഇരുവരും നോക്കി ചിരിച്ചു. ശേഷം ഞാൻ ബെഡിൽ എണീറ്റ് കൈകുത്തിയങ്ങനെ ഇരുന്നു. അങ്കിളിനെ കൈകോർത്തു പിടിച്ചു.