താമരപ്പൂവിതൾ [എട്ടത്തിയമ്മ][കൊമ്പൻ] 771

“അജൂ മോനെ….” ഏടത്തിയുടെ നിലവിളിയുടെ ഒപ്പം ഞാനും കിതച്ചു ഒരു വഴിയായി. എന്റെ പിടിവിട്ടുകൊണ്ട് ഞാൻ ഏടത്തിയുടെ പൂറിലേക്ക് എന്റെ എല്ലാ പൗരുഷവും നിറച്ചു കൊടുത്തു. കിതപ്പടങ്ങാതെ ഞാൻ ഏടത്തിയുടെ നെഞ്ചിലേക്ക് നിറമാറിലേക്ക് വീണുകൊണ്ടു ചോദിച്ചു.

“സുഖിച്ചോ…?!! എന്റെ പെണ്ണിന്…”

“സ്വർഗം കണ്ടു!!!” കണ്ണിലെ തളർച്ചയിലും ചുടു നിശ്വാസത്തിലും ഏടത്തിയുടെ മനസ് നിറഞ്ഞ നിർവൃതി ഞാൻ അടുത്തറിഞ്ഞ നിമിഷമായിരുന്നു അത്. ഏടത്തിയുടെ പൂറിലേക്ക് എന്റെ ബീജം ഒഴുകുമ്പോ ഏടത്തിയുടെ മുലകളെ ഞാൻ വായിലാക്കി പിഴിഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു.

“കൊതിയാ അതിൽ പാലൊന്നും ഇല്ല. എന്തിനാ ഇങ്ങനെ വലിച്ചു കുടിക്കിന്നെ..?!!”

“പാലൊക്കെ നമുക്ക് വരുത്താം വൈകാതെ…”

“അയ്യടാ! എനിക്കിനിയും നിന്നെ പ്രേമിച്ചു മതിയായിട്ടില്ല… ഇച്ചിരി കൂടെ കഴിഞ്ഞു മതി….”

“ഏടത്തിയുടെ ഇഷ്ടം!!”

പിറ്റേന്ന് അതിരാവിലെ മുത്തശ്ശി ഏട്ടത്തിയെ ഉണർത്താൻ വിളിക്കാൻ ചെല്ലുമ്പോ, ഏട്ടത്തി തളർന്നു ഉറങ്ങുകയിരുന്നു. മുത്തശ്ശിക്ക് കാര്യമെന്താണ്ട് മനസിലായികാണുമെന്നു ഞാൻ ഭയക്കാതിരുന്നില്ല. കാലത്തു ഞാൻ മുത്തശിയെ കണ്ടപ്പോൾ അവരുടെ ചിരിയിലെന്തോ പന്തികേടെനിക്ക് അറിയാനും കഴിഞ്ഞു, ശേഖരനമ്മാവനെ പറഞ്ഞു സമ്മതിപ്പിക്കാൻ മുത്തശ്ശി ധാരാളമായിരുന്നു. 1996 ജനുവരി ഒന്നിനു നല്ല മുഹൂർത്തമാണെന്നു അമ്മാവനും പറഞ്ഞതിന് പ്രകാരം കല്യാണവും ഉറപ്പിച്ചു. മനസ്സിൽ അപ്പോഴു ശ്രാവന്തിയോട് ഇത്രയും നാൾ കാത്തിരിക്കാൻ പറഞ്ഞതിൽ ഒരു വിഷമം എനിക്കുണ്ടായിരുന്നു.

ശിവന്റെ അമ്പലത്തിൽ വെച്ച് ഞാൻ യാമിനിയുടെ കഴുത്തിൽ താലിചാർത്തി, കല്യാണ പാർവതിയുടെ നടയിലും തൊഴുമ്പോ ഏട്ടത്തി സന്തോഷം കൊണ്ട് കണ്ണ് നിറഞ്ഞു. തിരിച്ചു നടക്കുമ്പോ ശ്രാവന്തി അമ്പലമുറ്റത്തുണ്ടായിരുന്നു.

അവൾ ഏട്ടത്തിയെനോക്കി ചിരിച്ചപ്പോൾ ഞാനും ഒന്ന് അത്ബുധതപെട്ടു ? ഇനി ഇവർ തമ്മിൽ അറിയുമോ എന്നും ആലോചിച്ചു!

“അതെ, ശ്രാവന്തിയെ എനിക്ക് നല്ലപോലെ അറിയാം…ഞങ്ങൾ മിക്കപ്പോഴും അമ്പലത്തിൽ വെച്ച് കാണാറുണ്ട്. അവൾ കാരണമാണ് എനിക്ക് നിന്നെ ഇത്ര വേഗം കിട്ടിയത്!” ഏട്ടത്തി എന്റെ ഇടം കൈ മുറുക്കിപിടിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞപ്പോൾ, ശ്രാവന്തി എന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചു.

“അത് ശെരി, അപ്പൊ എല്ലാരും ചേർന്നെന്നെ…”

“പിന്നല്ലാതെ, നിന്നെ കാത്തു ഏട്ടത്തി കഴിയുമ്പോ, ഞാൻ എന്തിനാ?? പക്ഷെ നീയെങ്ങാനും എനിക്ക് YES തരുമോ എന്ന് പേടിയെനിക്കുണ്ടായിരുന്നു..”