തമി 3 [Maayavi] 632

നടന്നങ്ങനെ വീട്ടു മുറ്റത്തെത്തി.വീടിന്റെ മതിലിൽ സ്വർണ ലിപികളിൽ എഴുതിയിരിക്കുന്ന വൃന്ദാവനതിലൂടെ കയോടിച്ചു.നിറയെ പൊടിപിടിച്ചിരിക്ക്യാ.മുറ്റത്തെല്ലാം പാഴ്ചെടികൾ വളർന്നിട്ടുണ്ട്.അൻപതു സെന്റോളം വരുന്ന പുരേടത്തിന്റെ ഒത്തനടുക്ക് തലയെടുപ്പോടെ നിൽക്കുന്ന ഒരു നാലുകെട്ട്.കാലത്തിന്റെ പഴക്കം വീടിൽ അത്രക്കും എറ്റിട്ടില്ല.നിറം അൽപ്പം മങ്ങിയതോഴിച്ചാൽ എല്ലാം പഴയപോലെ.മുറ്റാമെല്ലാം ആരോ ഭംഗിയായി തൂത്തിട്ടുണ്ട്.കണ്ണുകൾ ചുറ്റും ഓടി നടന്നു.എല്ലാം പഴയതു പോലെ തന്നെ കുഞ്ഞി മരങ്ങളെല്ലം വാലുതായി പണ്ട് മുതലെയുള്ള ചാമ്പയും ഇലഞ്ഞിയും മാവും പ്ലാവും ഇരുമ്പൻ പുളി മരവും എല്ലാം അതുപോലെ തന്നെ.എപ്പോഴോ ഓണത്തിനു മാവിൽ കെട്ടിയ ഊഞ്ഞാൽ പോലും ദ്രാവിച്ചു കിടക്കുന്നു.

അല്ല എന്നെക്കാളും മുന്നേ ഒരാള് വന്നിട്ടു എവിടെങ്ങും കാണുന്നില്ലാലോ.മുന്നിലെ ഓട് പാകിയാ തിണ്ണയിലിരുന്നു ചുറ്റും നോക്കി.ഇല്ലാ ഇവിടെയില്ല.ഈശ്വരാ എനി വല്ലോടുത്തും കറങ്ങി കിടപ്പുണ്ടേൽ ഇനി അതിനേം ഞാൻ ചുമക്കണവല്ലോ.സ്വയം തലക്കടിച്ചു അവിടെ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു.പിന്നാമ്പുറത്തേക്ക് ചലിച്ച കാലുകൾ തെക്കേപ്പറമ്പിൽ നിനുള്ള ശബ്ദത്തിൽ നിന്നു.ആരാപ്പാ അവിടെ ഏന്തി വലിഞ്ഞു നോക്കിയിട്ടു കണ്ടില്ല.ഇനി വല്ലോ കള്ളനുമാകോ.ഒരു നിമിഷം ചിന്തിച്ചു നിന്നു വേണ്ടും തെക്കെപ്പറത്തേക്ക് പോയി.

ആദ്യം കണ്ടതൊരു സാരിയാണ്.മുന്നിലേക്ക്‌ പോകെ പോകെ അതു വ്യക്താമായി.കുഞ്ഞേച്ചി!.അതെ അവൾ തന്നെ തെക്കെപ്പറത്തു അവരെ അടക്കം ചെയ്ത കുഴിമാടത്തിനരികെയാണവൾ.എന്തൊക്കെ പറയുന്നുണ്ടാവൾ. തല ഇളകുന്നതുകൊണ്ട് മനസിലാകും. എനിക്കു പുറം തിരിഞ്ഞു നിൽക്കുന്നതുകൊണ്ട് എന്താണെന്നു മാത്രം അറിയില്ലാ.ഇടക്കിടെ കൈ കണ്ണിൽ അമരുന്നുണ്ട്.കരയുവാരിക്കും.പിറകിൽ കൈ കെട്ടി അവളുടെ ചെഷ്ട്ടകൾ നോക്കി നിന്നു.പൊടുന്നനെ അവൾ ഒന്നു കുനിഞ്ഞു താഴെ പടർന്ന വള്ളി പിഴിത് മാറ്റി.എന്നാൽ ആ പ്രവർത്തിയിൽ അവളുടെ പിന്നാമ്പുറം ശെരിക്കും പിറകോട്ടു തള്ളി.വാ പൊളിച്ചു നോക്കി നിന്നു പോയി.

രണ്ടു വലിയ അർദ്ധഗോളങ്ങൾ ആ മുന്തിരി സാരിയിൽ വീർപ്പുമുട്ടി നിൽക്കുന്നു.എന്റൊരു കൊഴുപ്പാണ്.കണ്ടിട്ടു കൊതിയാവുന്നു.

കുനിഞ്ഞു നിന്നവൾ ഒറ്റക്കാലിൽ മുട്ടൂന്നി കുന്ദിച്ചിരുന്നു.അവളുടെ ആ ഇരുത്തത്തിൽ പുറം വിടർന്നുകിടന്ന നീളൻ മുടി ഒന്നാകെ മുന്നോട്ടു വീണു.ആ നേരം ദൃശ്യമായാ തോളെല്ലിനോട് ചേർന്നുള്ള കറുത്ത മറുകിൽ കണ്ണുകൾ തങ്ങി നിന്നു.പുറം ശെരിക്കും ഇറങ്ങിയ ബ്ലൌസാണവൾ ഇട്ടിരുന്നത്.പുറം മറക്കേ മുടിയുള്ളതുകൊണ്ട് ആരും കാണില്ല.ഒരു രോമം പോലുമില്ലാത്താ ദേഹം.എന്തു സോഫ്റ്റാരിക്കും.വായിൽ വെള്ളം നിറഞ്ഞു.കണ്ണുകൾ താഴേക്കു ചലിച്ചു.വലിയ രണ്ടു മത്തങ്ങാ പോലുള്ള കുണ്ടിയിൽ മിഴികളൂന്നി. എത്ര നോക്കിയിട്ടും കൊതി മാറുന്നില്ല.അത്രക്കും വലുതാണവകൾ.അതുപോലെ അതിന്റെ കൊഴുപ്പും. അതിന്റെയാ തള്ളിച്ച കണ്ടാൽ തന്നെയറിയാം എന്തുമാത്രം പതുപതുതതാണെന്ന്. അതിൽ കൈ പൂഴത്തിയാൽ തന്നെ താണൂ പോകും അതുറപ്പാ. ഇവള് തിന്നുന്നത് മുഴുവനും ഇവിടാണോ സ്റ്റോർ ചെയുന്നതെന്ന് പോലും ഒരു വേള ചിന്തിച്ചു പോയി.വായിലൂറിയാ വെള്ളം അപ്പാടെ വിഴുങ്ങി നോക്കി നിന്നു.അപ്പോഴത്തെ എന്റെ മുഖ ഭാവം ചിലപ്പോൾ മറ്റെ കഥയിലെ കുറുക്കന്റെ പോലെയാരുന്നിരിക്കണം.കിട്ടാത്ത മുന്തിരിയില്ലേ അതുപോലെ!