തങ്കച്ചന്‍റെ പ്രതികാരം 2 [Smitha] 367

“നിന്നെപ്പോലെ ഒരു മൊതല്‍ ഇങ്ങനെ എന്തിനും റെഡിയായി ആണുങ്ങടെ മുമ്പില്‍ നിന്നിട്ട് നിന്നെ ഒന്ന് പിടിച്ച് ഞെക്കി നോക്കാത്തവമ്മാര്‍ക്ക് എന്തേലും കൊഴപ്പം കാണും…”

അദ്ധേഹത്തിന്റെ ഓരോ വാക്കും ദേഹത്ത് സുഖകരമായി തറഞ്ഞു കയറുകയാണ്. ദേഹം ഒന്ന് ഇളക്കിക്കാണിക്കാന്‍ അവള്‍ കൊതിച്ചു. കാമം പീലിവിരിച്ചാടാന്‍ തുടങ്ങുകയാണ്….

“എനിക്കും ഉണ്ട് ആ കുഴപ്പം. നീയിങ്ങനെ പൊട്ടാന്‍ ഒരുങ്ങി നില്‍ക്കുന്ന ഒരു ബോംബ്‌ പോലെ എന്‍റെ മുമ്പില്‍ ഇങ്ങനെ ഇരിക്കുമ്പം വെറുതെ നോക്കി ഇരിക്കുന്ന എനിക്കും ഉണ്ട് കുഴപ്പം ….”

അദ്ദേഹം തുടര്‍ന്നു.

“ഒരു വൈദികന്‍ ആണ് എന്നുള്ള കുഴപ്പം. അല്ലെങ്കില്‍ നിന്നെ ഞാന്‍ ഒന്ന് ഞെക്കി പൊട്ടിച്ച് ഉഗ്രന്‍ ഒരു സ്ഫോടനം നടത്തിയേനെ!”

വാക്കുകള്‍ നേരെ കവകള്‍ക്കിടയിലേക്ക് അസ്ത്രങ്ങളെപ്പോലെ തറഞ്ഞു കയറുകയാണ്.

“ഞങ്ങള്‍ വൈദികരും പച്ച മനുഷ്യര്‍ തന്നെയാ. ശ്വാസംമുട്ടിയാ ഈ ലൈഫ്. നിന്നെപ്പോലെ കൊഴുപ്പ് മുറ്റിയ ചരക്ക് പെണ്ണുങ്ങള്‍ ഏത് നേരത്തും വെടിപൊട്ടിക്കുന്ന പീരങ്കികള്‍ പോലെ മുമ്പില്‍ രണ്ട് മൊലേം പിമ്പില്‍ രണ്ട് കുണ്ടീം പിന്നെ കൊഴു കൊഴാന്നിരിക്കുന്ന തൊടേം ഒക്കെ കാണിച്ച് മുമ്പി വന്ന് ഇങ്ങനെ നിക്കുമ്പം എന്‍റെ പൊന്ന് മേരിക്കുട്ടീ പിടിച്ച് നിക്കാന്‍ വേണ്ട കഴിവ് ചില്ലറ ഒന്നുമല്ല”

“പിടിച്ചു നിക്കാതിരുന്നാ പോരെ?”

അവള്‍ അധരം നനച്ചു. അച്ഛന്‍ എന്തുകൊണ്ടാണ് തന്‍റെ അടുത്തേക്ക് വരാത്തത് എന്നവള്‍ അനിഷ്ട്ടത്തോടെ ചിന്തിച്ചു. പൂര്‍ണ്ണമായും വഴങ്ങി വശംവദയായല്ലേ താനിവിടെ ഇരിക്കുന്നത്? അധികമൊന്നും വേണ്ട. ഒന്ന് മുറുക്കെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചാല്‍ മതി. ആ ചുവന്ന ചുണ്ടുകള്‍ കൊണ്ട് ഒന്ന് അമര്‍ത്തി ചുംബിച്ചാല്‍ മതി.

അതിലെന്താണ് തെറ്റ്?

ഒന്ന് കെട്ടിപ്പിടിക്കുമ്പോഴും ഉമ്മവെക്കുമ്പോഴും പൌരോഹിത്യം നഷ്ടമാകുന്നതെങ്ങനെ?

പൂറില്‍ കാമത്തിന്റെ തീയാളുകയാണ്. ചൂടുലയില്‍ നിന്നും കൊഴുത്ത് മുറ്റിയ നെയ്‌ വെള്ളം ഊറിയൊഴുകുന്നത് തനിക്കറിയാം. തുടകള്‍ ചേര്‍ത്ത് ഉരുമ്മി ഞെരിക്കവേ മേരിക്കുട്ടി ഓര്‍ത്തു.

“പിടിച്ചു നിക്കണം മേരിക്കുട്ടീ..”

അവളുടെ തിളങ്ങുന്ന കണ്ണുകളിലേക്ക് ഉറ്റ്നോക്കി

“അത് പക്ഷെ സഭയോട് ചെയ്തിരിക്കുന്ന ബ്രഹ്മചര്യ വ്രതോം മാങ്ങാത്തൊലീം ഒന്നും ഓര്‍ത്തല്ല….”

മേരിക്കുട്ടി അദ്ധേഹത്തെ സാകൂതം നോക്കി.

“ഒരു വാഗ്ദത്തം ഉണ്ട്…സ്നേഹിച്ച പെണ്ണിനോടുള്ള വാഗ്ദത്തം…”