ഞാനത് പറഞ്ഞപ്പോൾ ഉഷാമ്മ ഒന്ന് ചിരിച്ചു… ഉഷാമ്മയുടെ ചിരി കാണാനൊരു പ്രിത്യേക ഭംഗിയായിരുന്നു… ഞാൻ സീറ്റിനു പുറകിലൂടെ ഉഷാമ്മയെ ചുറ്റി പിടിച്ചു.. ഉഷാമ്മയുടെ സാരിയെ വകഞ്ഞു മാറ്റി വയറിൽ കൈ പിടിച്ചു ഇരുന്നു…
“നിന്റെ മീര ഇപ്പോൾ എന്ത് പറയുന്നുണ്ടാവും…”
ഉഷാമ്മ ഒരു കള്ള ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു..
“എന്റെ മീരയോ… അവളു കേൾക്കേണ്ട…”
ഞാൻ പറഞ്ഞപ്പോൾ ഉഷാമ്മ വീണ്ടും ചിരിച്ചു… ഞാൻ ഉഷാമ്മയുടെ ഇടുപ്പിലൊരു പിച്ചു വെച്ച് കൊടുത്തു… അപ്പോഴും ഉഷാമ്മ ചിരി തുടർന്നു… ഞാൻ ഉഷാമ്മുടെ ഇടുപ്പിൽ ഇരുന്നു കൈ കുറച്ചു പിന്നോട്ടു കൊണ്ടുവന്ന് ഉഷാമ്മയുടെ നിതംബത്തിന്റെ മുകൾ ഭാഗത്തു തലോടി കൊണ്ടിരുന്നു… ഒരു ദിവസം കൂടെ കാശിയിൽ നിൽക്കാമായിരുന്നു… അതും അല്ലേൽ നേരിട്ടുള്ള ട്രൈൻ വേണ്ടായിരുന്നു… പുല്ല്… പോയ ബുദ്ധി ആന പിടിച്ചാലും കിട്ടില്ലല്ലോ…
“ശ്രീ നമ്മൾ തറവാട്ടിൽ എത്തി കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ എല്ലാം നല്ലതുപോലെ കണ്ടും കേട്ടും വേണം…”
“ആരും കാണാതെ മാത്രമേ ഞാൻ പിടിക്കത്തൊള്ളൂ…”
“അതല്ലാ ചെക്കാ… മില്ലും തൊടിയുമെല്ലാം നിന്റെ അച്ഛന്റെ അളിയൻമാരുടെ കൈയിൽ ഏൽപ്പിക്കാതെ എല്ലാം നോക്കി നടത്തണം എന്ന്…”
“ആഹ്… അതായിരുന്നോ…”
“ആമ്മ്… പിന്നെ നിന്റെ പിടിയും സൂക്ഷിച്ചു വേണം… അറിയാല്ലോ..”
“അതൊക്കെ ഞാൻ നോക്കി ചെയ്തോളാം… പക്ഷെ ഇപ്പോൾ എന്താണ് ഒരു വഴി…”
“എന്തിന്…”
“ഉഷാമ്മയെ ഒന്ന് പിടിക്കാൻ…”
“നീയിപ്പോഴും പിടിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കുവല്ലേ കുഞ്ഞേ…”
അവളെയും മീരയേയും എന്റ്റെ കൂടെ അയച്ചേക്കു ഞാൻ പൊന്നു പോലെ നോക്കാം നീ ആ ഉഷയെ കൊണ്ടു നടന്നോ പറ്റിയാൽ ആ യക്ഷിയെ ഇടക്ക് എന്റ്റെ അടുത്തേക്ക് കൂടെ വിട് ആ രുചിയും ഞാനൊന്നു അറിയട്ടെ ഉഷയെ വേണ്ട അത് ഇപ്പൊ വല്ലാത്തൊരു കുടംപുളി പരുവാക്കിയില്ലേ നീ