തുടക്കവും ഒടുക്കവും 2 [ശ്രീരാജ്] 218

അഭി : നീ ശരിക്ക് ആലോചിച്ചാൽ കിടന്നു കൊടുക്കാതെ തന്നെ ആ മൈരന്റെന്നു കാര്യങ്ങൾ അറിയാൻ പറ്റും. അറിയേണ്ടത് നമ്മുടെ ആവശ്യം ആണ്. അല്ലെങ്കിൽ എങ്ങനൊക്കെ ആ നാറി പണി തരും പറയാൻ പറ്റില്ല. മഞ്ജിമയുടെ മനസ്സിൽ സുനിലിന്റെ രൂപം ആണ് വന്നത്. ഫോർമൽ പാന്റ്സും ഷർട്ടും ഇട്ടേ കണ്ടിട്ടുള്ളൂ. കറുത്തു കഷണ്ടിയും, കട്ട താടിയും മുടിയും, കുറച്ച് ഉന്തിയ പല്ലും. ആലോചിച്ചപ്പോൾ തന്നെ ഒരു വിമ്മിഷ്ടം തോന്നി മഞ്ജിമക്ക്. മഞ്ജിമ : എനിക്ക് പേടിയാവുന്നു ടാ.. അഭി : നിന്റെൽ ആണ് കാര്യങ്ങൾ മുഴുവൻ, ഞാൻ ഇടപെട്ടാൽ കാര്യങ്ങൾ കൂടുതൽ വഷളാവും. എന്ത് വന്നാലും ഞാൻ കൂടെ ഉണ്ടാവും. ആ ഉറപ്പ് തരാം നിനക്ക്. മഞ്ജിമ : മ്മ്, നോക്കട്ടെ… അഭി : നീ ശരിക്ക് ആലോചിച്ചു തീരുമാനിക്ക് എന്തായാലും. രാത്രി മൊത്തം ചിന്തയിൽ ആയിരുന്നു മഞ്ജിമ. തന്റെ പ്രശ്നത്തേക്കാൾ കൂടുതൽ പലപ്പോഴായി ജലജ അമ്മായിയെ പറ്റി അഭി പറഞ്ഞത് ആയിരുന്നു മനസ്സിൽ. ഒന്നല്ല, രണ്ടാളുമായി റിലേഷൻ.കൂടുതൽ അറിയാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു മനസ്സിൽ. പേടിയും ടെൻഷനും കൊണ്ട് തൊണ്ട വരളുന്ന അവസ്ഥയിൽ കടയിലെ ക്ലീനിങ് ചെയ്തെന്നു വരുത്തി സുനിലിന്റെ വരവിനായി വെയിറ്റ് ചെയ്തു മഞ്ജിമ. സുനിൽ വന്ന ശേഷം വേണം അപ്സരയെ സ്കൂളിൽ ആക്കാൻ. ഇന്നലെ രാത്രിയും ഇന്ന് രാവിലെയും ആയി ഒരുപാട് ആലോചിച്ചു തീരുമാനിച്ചത് അഭി പറഞ്ഞത് പോലെ ചെയ്യാൻ ആയിരുന്നു. ആർക്കും ഉപദ്രവം ഇല്ലാതെ ചിരിച്ച്, സോപ്പിട്ട് എങ്ങനെയും പ്രശ്നം ഒതുക്കി തീർക്കുക. പ്രധാനമായും അറിയേണ്ടത്, തന്റെ ഫോണിൽ ഉണ്ടായിരുന്നത് വല്ലതും സുനിലിന്റെ കയ്യിൽ ഉണ്ടോ എന്ന് അറിയൽ ആണ്. സുനിൽ വന്നപ്പോൾ സാധാരണ പോലെ ആയിരുന്നില്ല മുഖം. എന്നും ചിരിച്ചു കാണുന്ന മുഖത്ത് ഗൗരവം ആണ് ഉള്ളത്. അപ്സരയെ കൊണ്ട് പോയി ആക്കി വരാം എന്ന് മഞ്ജിമ പറഞ്ഞപ്പോൾ ഒരു മറുപടി പോലും കിട്ടിയില്ല സുനിലിന്റെ കയ്യിൽ നിന്നും. മഞ്ജിമയെ സ്കൂളിൽ ആക്കി വന്നപ്പോൾ പോലും അതെ മുഖ ഭാവം തന്നെ. കമ്പ്യൂട്ടറിലും, മൊബൈലിലും ആയി മുഴുവൻ സമയവും കുത്തി കൊണ്ടിരുന്ന സുനിൽ, മഞ്ജിമ ആ കടയിൽ ഉണ്ടെന്ന ഭാവം പോലും കാണിച്ചില്ല. അത് മഞ്ജിമക്ക് കുറച്ച് ആശ്വാസവും കൂടുതൽ ടെൻഷനും ആണ് കൊടുത്തത്. ഇടയ്ക്കു അഭിയുടെ മെസ്സേജ് വന്നു : അവിടെ എങ്ങിനെ പോണു കാര്യങ്ങൾ??. മഞ്ജിമ : രാവിലെ മുതൽ തന്നെ മൈൻഡ് ചെയ്യാതെ ഇരിക്കാണ്‌. അഭി: നീ അങ്ങോട്ട്‌ കേറി മുട്ട്. മഞ്ജിമ : അത് വേണോടാ??.. അഭി : നമുക്ക് കാര്യം അറിഞ്ഞല്ലേ പറ്റൂ. അല്ലെങ്കിൽ പ്രശ്നം ആവും. അറിയാല്ലോ??. മഞ്ജിമ : പേടി ആവുന്നു. അഭി : എന്തിനാ,, ഞാൻ ഇല്ലേ കൂടെ. എന്തിനും.. അഭിയുടെ വാക്കുകൾ മഞ്ജിമക്ക് കുറച്ച് കോൺഫിഡൻസ് കൊടുത്തു. മഞ്ജിമ കുറച്ച് നേരം ആലോചിച്ചു, എങ്ങിനെ എന്ത് പറഞ്ഞു സംസാരം തുടങ്ങും എന്ന്. മഞ്ജിമക്ക് ആദ്യം തോന്നിയ ബുദ്ധി ഉപയോഗിച്ചു.കമ്പ്യൂട്ടറിൽ സീറ്റ്‌ അലോട് ചെയ്യുന്നതും ആയി എന്തെങ്കിലും ചോദ്യം ചോദിക്കുക. മഞ്ജിമ പതിഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ വിളിച്ചു : സുനിലേട്ടാ.. സുനിൽ മഞ്ജിമക്ക് നേരെ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി…മഞ്ജിമ ചോദിക്കാൻ വന്ന കാര്യം വിക്കി വിക്കി ചോദിച്ചു. മഞ്ജിമയുടെ ചോദ്യത്തിന് ചട പടെ എന്ന് ഉത്തരം കൊടുത്ത് തിരിച്ചു തന്റെ ഫോണിൽ നോക്കി സുനിൽ. ഇനിയെന്ത് ചെയ്യും എന്ന് കുറച്ച് നേരം ആലോചിച്ച മഞ്ജിമ, കണ്ണടച്ച് കുറച്ച് നേരം ശ്വാസം എടുത്തു വിട്ട് രണ്ടും കല്പിച്ചു സുനിലിന് നേരെ തിരിഞ്ഞ് പറഞു : എന്താ സുനിലേട്ടാ, മിണ്ടില്ല എന്ന് ഉറപ്പിച്ചാണോ??. മഞ്ജിമയെ നോക്കി ഒന്ന് ആലോചിച്ചു സുനിൽ പറഞ്ഞു : ഇനി മിണ്ടിട്ട് പ്രശ്നം ആവണ്ട. മഞ്ജിമ : ഞാൻ അങ്ങിനെ പറഞ്ഞോ?.. സുനിൽ : അല്ല, എനിക്കത്ര തൊലി വെളുപ്പും ഭംഗിയും ഒന്നും ഇല്ലേ.. മഞ്ജിമ : അതിനെ കുറിച്ചും ഞാൻ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ലല്ലോ.. സുനിൽ : ഞാനൊന്നു തൊട്ടപ്പോഴേക്കും, എന്തായിരുന്നു ഇന്നലെ. അതിനു എന്ത് മറുപടി കൊടുക്കണം എന്നറിയാതെ മഞ്ജിമ കുഴങ്ങി. വെറുപ്പിക്കാൻ പറ്റില്ല എന്നറിയാം, വെറുപ്പിച്ചാൽ പണിയാകും എന്നും അറിയാം. അതുകൊണ്ട്, അതുകൊണ്ട് മഞ്ജിമ രണ്ടും കല്പിച്ചു പറഞ്ഞു : അത്, പെട്ടെന്ന് അങ്ങിനെ ഒക്കെ ചെയ്തപ്പോൾ, ആരായാലും.. സുനിലിന്റെ കണ്ണുകൾ വിടരുന്നതും, മുഖത്ത് ചെറിയ ചിരി വരുന്നതും മഞ്ജിമ കണ്ടു.. പ്രതീക്ഷിച്ച ചോദ്യം വന്നു,, സുനിൽ : പെട്ടെന്ന് ചെയ്തില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ അപ്പോൾ. മഞ്ജിമ ഒന്ന് ആഞ്ഞു ശ്വാസം വിട്ടു, എന്നിട്ട് പറഞ്ഞു : സുനിലേട്ടന് എന്നെ കുറിച്ച് എന്തറിയാം എന്നറിയില്ല എനിക്ക്. അങ്ങിനെ ഏതു ആള് വന്നു മുട്ടിയാൽ ഒന്നും നിന്നു കൊടുക്കാൻ ഒന്നും എനിക്ക് പറ്റില്ല. പിന്നെ അഭി,, അത് സംഭവിച്ചു പോയി സുനിലേട്ടാ. അത് എങ്ങിനാ, എന്താ ഞാൻ പറയുക സുനിലേട്ടനോട്. സുനിൽ എന്ത് പറയും എന്നറിയാതെ കുഴങ്ങി. മഞ്ജിമ : അല്ലാതെ, കറുപ്പും വെളുപ്പും ഒന്നുമല്ല കാരണം. സുനിൽ ഇരുന്ന ഇരുപ്പിൽ തന്നെ ആണ്, അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും ഒക്കെ നോക്കി. മഞ്ജിമ : അല്ലന്നേ, നിങ്ങൾക്ക് അവിടെ ഒരാൾ ഇല്ലേ. അത് പോരെ.. സുനിൽ : ആര്?.. മഞ്ജിമ : മാലതി ചേച്ചി. അല്ലാതാര്. സുനിൽ ചിരിച്ച് ആണ് പറഞ്ഞത് : ഒന്ന് പോടീ.. മഞ്ജിമയും ചിരിച്ചു ആ മറുപടിക്ക്. മഞ്ജിമ : ദിവസത്തിൽ പകുതി സമയം അവിടെ ആണല്ലോ,, എന്താ പരിപാടി??.. സുനിൽ : എന്തായാലും, നീയും നിന്റെ അവനും കൂടെ ഒപ്പിക്കുന്ന പണിയൊന്നും ഇല്ല.. മറുപടി കേട്ട് മഞ്ജിമക്ക്, നാണക്കേട് തോന്നി എങ്കിലും, ചിരിക്കുക അല്ലാതെ വേറെ വഴി ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. മഞ്ജിമ ഒരു ഇളിഞ്ഞ ചിരി ചിരിച്ചു. സങ്കടം വരുന്ന മുഖം വരുത്തി ആണ് സുനിൽ പറഞ്ഞത് : എനിക്ക് മാത്രം ഒരു യോഗവും ഇല്ല. ബാക്കി എല്ലാവർക്കും ഉണ്ട്. ആ പറഞ്ഞതിന്റെ അർത്ഥം അർത്ഥം മഞ്ജിമക്ക് മനസ്സിലായി. പെണ്ണ് കേസ് ആണ് പറഞ്ഞത്. സംഭാഷണം മുന്നോട്ട് കൊണ്ട് പോയെ പറ്റൂ.എന്നാൽ മാത്രമേ സുനിലിനെ കയ്യിലെടുക്കാൻ പറ്റൂ. അതുകൊണ്ട് തന്നെ മഞ്ജിമ ചോദിച്ചു.. മഞ്ജിമ : കല്യാണം കഴിച്ചൂടെ സുനിലേട്ടന്?.. സുനിൽ : എത്ര പെണ്ണ് കണ്ടു അറിയുമോ, ഒരുത്തിക്കും എന്നെ ഇഷ്ടം ആവണില്ല. മഞ്ജിമ : അപ്പൊ, മാലതി ചേച്ചി. സുനിൽ : അത് ഇപ്പോളും മരിച്ചു പോയ ഭർത്താവിന്റെ വീട്ടിൽ ആണ് നിൽക്കുന്നത്. രണ്ട് മക്കളും, ഭർത്താവിന്റെ അച്ഛനും, അനിയത്തിയും. ആ കട കൊണ്ട് ആണ് എല്ലാവരേം നോക്കുന്നത്. മഞ്ജിമ കേട്ട് കൊണ്ടിരുന്നു…. സുനിൽ : ഭർത്താവിന്റെ അനിയത്തി സന്ധ്യ അതാണ് കടയിൽ കൂടെ ഉള്ളത്. ഞാൻ ചെന്നാൽ തുടങ്ങും തുറിച്ചു നോക്കി കൊണ്ട് എന്നെ പിടിച്ചു മിണുങ്ങും എന്ന പോലെ. മര്യാദക്ക് സംസാരിക്കാൻ പോലും പറ്റില്ല, പിന്നല്ലേ മറ്റേത്. 32 വയസ്സായ സുനിലേട്ടൻ അപ്പോൾ, ഇപ്പോഴും ഒരു പണിയും നടത്തിയിട്ടില്ലേ എന്ന സ്വഭാവികമായ സംശയം മഞ്ജിമക്ക് തോന്നി. ഇത്രയും സംസാരിച്ചത് കൊണ്ട് ചളിപ്പും, ഉളുപ്പും ഒന്നും തോന്നിയില്ല കൂടുതൽ സംസാരിക്കാൻ മഞ്ജിമക്ക്. മഞ്ജിമ : അപ്പൊ, ഇത്രയും വയസ്സായിട്ടും ഒന്നും ഇതുവരെ?.. സുനിൽ : അങ്ങിനെ ഇല്ല. ബസിൽ കുറെ കാലം വർക്ക്‌ ചെയ്തതല്ലേ. അതും ലോങ്ങ്‌ റൂട്ട്. ആവശ്യത്തിന് എക്സ്പീരിയൻസ് ഉണ്ട്. ആക്കിയ ചിരി ചിരിച്ചാണ് സുനിൽ പറഞ്ഞത്.. മഞ്ജിമയും ചിരിച്ചു പറഞ്ഞു : എന്നിട്ടാണ്….. സുനിൽ : ഞാൻ ബസിൽ നിന്നിറങ്ങിട്ട് ഇപ്പോൾ രണ്ട് വർഷം കഴിഞ്ഞു. വീട്ടിൽ നിന്നും മാറാൻ പറ്റില്ല. അമ്മേം വയ്യാത്ത ചേച്ചിയും. രണ്ട് വര്ഷമായി എന്തേലും നടന്നിട്ട് എന്നാണ് ഉദ്ദേശിച്ചത് എന്ന് മനസ്സിലായി മഞ്ജിമക്ക്. മഞ്ജിമ ഒന്ന് മൂളുക മാത്രം ചെയ്തു. സുനിൽ : ആരെയും അങ്ങോട്ട്‌ പോയി വീഴ്ത്താൻ ഉള്ള ഭംഗിയോ, വായിൽ നാവോ, പൈസയോ ഇല്ല എനിക്ക്. മഞ്ജിമ : ഇങ്ങനെ സ്വയം തരം താഴ്ത്താതെ സുനിലേട്ടാ. സുനിൽ : പിന്നില്ലാതെ, ആദ്യം വിമല, ഇപ്പോൾ നീ.