തുടക്കവും ഒടുക്കവും 7 [ലോഹിതൻ] 321

അത് നന്നായി.. ഭാർഗവന്റെ മതിലുചാടേണ്ടി വന്നില്ലല്ലോ എന്ന് ശിവനും പറഞ്ഞു…

അരവിന്ദന്റെ സംസാരത്തിൽ നിന്നും അവൻ തനിച്ചല്ലന്നും അവന് പിന്നിൽ വേറെയും ആളുകൾ ഉണ്ടന്നും ഗോപികക്ക് മനസിലായി…

ഇവർ തന്നെ കൊല്ലുമോ.. അവളുടെ ഉള്ളം ഭീതികൊണ്ട് നിറഞ്ഞു..

നേരം കടന്നു പോയ്കൊണ്ടിരുന്നു.. കൈകൾ പുറകിലേക്ക് പിടിച്ചു കെട്ടിയിരിക്കുന്നത് കൊണ്ട് ഷോൾഡറിലും പിടലിക്കും നല്ല വേദന തോന്നി തുടങ്ങിയിരുന്നു അവൾക്ക്…

അവൾ തല വെട്ടിച്ചു കൊണ്ട് അവനോട് എന്തോ പറയുന്നത് പോലെ ആംഗ്യം കണിച്ചു…

അവൾക്ക് പറയാനുള്ളത് എന്താണെന്ന് അറിയണമെന്നു അവനും തോന്നി…

അരവിന്ദൻ അവളുടെ വായിൽ നിന്നും തുണി എടുത്തു മാറ്റി…

ങ്ങും.. നിനക്ക് എന്താണ് പറയാനുള്ളത്…

രണ്ടു മൂന്നു തവണ ചുമച്ച ശേഷം അവൾ പറഞ്ഞു..

നിങ്ങൾക്ക് എന്താണ് വേണ്ടത്.. പണം എത്ര വേണമെങ്കിലും തരാം.. എന്നെ വെറുതെ വിട്…

നിന്റെ തന്ത നാട്ടുകാരെ ദ്രോഹിച്ചും കൊന്നും വഞ്ചിച്ചും ഒരുപാട് കാശുണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ട് എന്ന് എനിക്കറിയാം… അത് അവിടെ പെട്ടിയിൽ ഇരിക്കട്ടെ…

നിങ്ങൾ എന്നെ കൊല്ലാനാണോ പ്ലാനിട്ടിരിക്കുന്നത്..

ഹേയ്.. കൊല്ലണമെങ്കിൽ ഈ കത്തി നിന്റെ കഴുത്തിൽ ഇറക്കിയാൽ സെക്കണ്ടുകൾക്കുള്ളിൽ നീ തീരില്ലേ..

നിന്നെ കൊല്ലുമെന്ന് ഭയക്കെണ്ടാ.. നിന്റെ കഴപ്പും അഹങ്കാരവും പുച്ഛവും ഒക്കെ തീർത്ത് നല്ല പെണ്ണാക്കി ഭാർഗവനെ ഏൽപ്പിക്കാനാണ് പ്ലാൻ.. എന്താ അതിഷ്ടമല്ലേ..!

നിങ്ങൾക്ക് ഡാഡിയോട് എന്തെങ്കിലും വൈരാഗ്യമുണ്ടങ്കിൽ ഡാഡിയോടല്ലേ തീർക്കേണ്ടത്.. ഞാൻ നിങ്ങളെ ദ്രോഹിച്ചിട്ടില്ലല്ലോ…

അരവിന്ദൻ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് ഒന്നു സൂക്ഷിച്ചു നോക്കിയിട്ടു പറഞ്ഞു..

പൂറി മോന്റെ മോളേ.. നീ ചന്ദ്രബോസ്സ് എന്ന പേര് കേട്ടിട്ടുണ്ടോ.. അവന്റെ പെങ്ങളെ കണ്ടിട്ടുണ്ടോ… പാവം ആ പെണ്ണ് ഒരു മുഴം കയറിൽ തൂങ്ങി… മകൾ മരിച്ചതിന്റെ കാരണമറിഞ്ഞു ഹൃദയം പൊട്ടി അവന്റെ അമ്മയും മരിച്ചു.. അവന്റെ വിദ്യാഭ്യാസം മുടങ്ങി.. കുടുംബം മൊത്തം നശിച്ചു…

നീ ദ്രോഹിച്ചിട്ടില്ല അല്ലേ… നിന്റെയും നിന്റെ തന്തയുടെയും പ്രവർത്തികൾക്ക് പ്രതിഫലം നൽകുന്ന ജോലിയാണ് ഇപ്പോൾ ഞങ്ങൾ ചെയ്യുന്നത്…

ചന്ദ്ര ബോസ്സ് എന്ന് കേട്ടതോടെ ഗോപികയുടെ നാവ് വറ്റി വരണ്ടു പോയി.. താൻ രക്ഷ പെടാൻ ഇനി സാധ്യത ഇല്ലന്ന് അവൾക്ക് ഉറപ്പായി…