തുളസിദളം 5 [ശ്രീക്കുട്ടൻ] 627

അവൾ പുച്ഛത്തോടെ ചോദിച്ചു

“കിച്ചേ നീയെന്തൊക്കെയാ പറയുന്നത്…??”

വൃന്ദ അവളുടെ വായ പൊത്തിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു

“ദേ… അവിടുള്ളോര് കാണിക്കുംപോലെ ഇവരോട് വല്ലോം കാണിച്ചാ, കൃഷ്ണ ആരാണെന്ന് നിങ്ങളറിയും… ഇത്രേംനാളും ഞാൻ ഒന്നുമിണ്ടിയില്ല ഇവരെയൊർത്ത്… ഇനിപറ്റില്ല…”

കിച്ച വൃന്ദയുടെ കൈ പിടിച്ചുമാറ്റി അവൾ ഒറ്റശ്വാസത്തിൽ പറഞ്ഞു

“ചുമ്മാതിരിക്കടി… ഇവരാണ് ഇന്നലെ കണ്ണനെ ഇവിടേക്കൊണ്ടൊന്നത്…”

അതുകേട്ട് അവളൊന്നടങ്ങി, പിന്നേ ചമ്മിയ ഒരു ചിരി ചിരിച്ചു

“അപ്പൊ… ഇവരല്ലേ നിന്നെ അന്ന് വേണ്ടാത്തത് പറഞ്ഞത്…??”

അവൾ ശബ്ദം താഴ്ത്തി ചോദിച്ചു

വൃന്ദ അല്ലെന്ന് തലയാട്ടി

കിച്ച പിന്നീട് കഷ്ടപ്പെട്ട് മുഖമുയർത്തി

“സോറി… ഞാനോർത്തു… (രുദ്രിനെ നോക്കി) ഈ ചേട്ടൻ ഞാൻ വന്നപ്പോമുതൽ ഇവളെത്തന്നെ നോക്കിയിരിക്കുകയായിരുന്നു അതോണ്ടാ… ഞാൻ…”

അവൾ പതിയെ വിക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു,

കണ്ണൻ വാപൊത്തിച്ചിരിച്ചു

കിച്ച അവനെ കണ്ണുരുട്ടി നോക്കി

അതുകണ്ട് ഭൈരവ് പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു

രുദ്ര് ഒരു ചമ്മിയ ചിരി ചിരിച്ചു

“ഇവൻ ഒരു പെൺകുട്ടിയെ നോക്കുന്നെന്ന് ആദ്യമായി പറഞ്ഞത് കുട്ടിയാ… ഇത് ഇവനെ അറിയാവുന്ന ആരോട് പറഞ്ഞാലും ഒരിക്കലും വിശ്വസിക്കില്ല… എന്തുമാത്രം പെൺപിള്ളേര് ഇവന്റെ പിറകെ നടക്കുന്നുണ്ടവന്നറിയോ…”

ഭൈരവ് അവനെനോക്കി പറഞ്ഞു

“ചുമ്മായിരിക്ക് മൈരേ…”

ഒരു ജാള്യതയോടെ രുദ്ര് പതിയെ അവന്റെ ചെവിയിൽ പറഞ്ഞു

വൃന്ദ ചെറിയ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അവനെ ഏറുകണ്ണിട്ട് നോക്കി

“അതെന്താ… ചേട്ടന് പെണ്ണുങ്ങളോട് ഇത്ര വിരോധം…??”

കിച്ച ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു

“ഏയ്… വിരോധം കൊണ്ടല്ല… അവനിപ്പോഴും അവന്റെ സ്വപ്നത്തിലെ ചന്ദനത്തിന്റെ മണമുള്ള കഴുത്തിൽ മറുകുള്ള അവന്റെ പെണ്ണിനെ തപ്പി നടക്കുകയാ… മറന്നു… പിന്നേ കൊറേ ചെന്നായകളും… അല്ലേടാ…”

രുദ്ര് എന്തോ പറയാൻ വന്നതും ഇടക്ക്കയറി ഭൈരവ് പറഞ്ഞു

അതുകേട്ട വൃന്ദയ്ക്ക് നെഞ്ചിൽ ഒരു കൊള്ളിയാൻ മിന്നിയതുപോലെ തോന്നി അവൾ അറിയാതെ തന്റെ നെഞ്ചിൽ കൈവച്ചു

രുദ്ര് അത് ശ്രദ്ധിച്ചു

കിച്ചയും ഞെട്ടലോടെ വൃന്ദയെ നോക്കി

“എന്ന് വച്ചാൽ….??? “

കിച്ച അമ്പരപ്പോടെ ചോദിച്ചു

ഭൈരവ് രുദ്രിന്റെ സ്വപ്നത്തേക്കുറിച്ച് അവരോട് പറഞ്ഞു

അവൻ പറയുന്ന ഓരോ വാക്കും നെഞ്ചിൽകൈവച്ചാണ് വൃന്ദ കേട്ടത്

എല്ലാം പറഞ്ഞു നിർത്തിയതും വൃന്ദയുടെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞു, അവളറിയാതെ ഒരു തേങ്ങൽ പുറത്തുവന്നു,