തുളസിദളം 6 [ശ്രീക്കുട്ടൻ] 611

അപ്പോഴേക്കും അവിടേക്ക് വന്ന ലതയും നളിനിയുമെല്ലാം അവളെ നിർബന്ധിച്ചു, അവസാനം അവൾ അവളുടെ സാധനങ്ങൾ ഓരോന്നായി പുതിയ മുറിയിലെക്കെടുത്തുവച്ചു, രുദ്രും ഭൈരവും ലതയും അവളെ സഹായിച്ചു,

പുതിയ മുറിയിലേക്ക് മാറിയതിൽ കണ്ണനായിരുന്നു ഏറ്റവും സന്തോഷം

ശില്പക്കും മറ്റുള്ള ബന്ധുക്കൾക്കുമൊന്നും ഇതത്ര രസിച്ചില്ലെങ്കിലും ആരും അത് പ്രകടിപ്പിച്ചില്ല,

ശില്പ കിട്ടുന്ന സന്ദർഭങ്ങളിൽ രുദ്രിനോട് ഒട്ടിനടക്കാൻ ശ്രമിച്ചു

രുദ്രും വൃന്ദയും പരമാവതി കണ്ടുമുട്ടൽ ഒഴിവാക്കി നടന്നു, എങ്കിലും വൃന്ദപോലുമറിയാതെ ഒരു നിഴലുപോലെ രുദ്ര് അവൾക്ക് പിന്നിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു

 

 

അന്ന് രാത്രി വീട്ടിലെ മുതിർന്ന ആണുങ്ങളെല്ലാം ദേവടത്തെ മുറ്റത്ത് ഒത്തുകൂടി,

“ഞാനും ഈ നിക്കുന്ന മാധവനും ഒരേ മനസ്സായ് ജീവിച്ചവരാണ്… ഒരുപാട് സ്വത്തുക്കളുമുണ്ട്, പക്ഷേ അതിനിടയിൽ ഞങ്ങൾക്ക് ഞങ്ങളുടെ സ്വന്തം നാടും വീടും അന്യമായി… അതുകൊണ്ട് ആ ഒരു അവസ്ഥ ഞങ്ങളുടെ മക്കൾക്ക് വരരുത് എന്നുണ്ട്… അവർക്ക് നാട്ടീന്നു തന്നെ വിവാഹം കഴിപ്പിക്കണമെന്നാണ് ഞങ്ങളുടെ ആഗ്രഹം…. അത് മാത്രമല്ല… ഇനിയങ്ങോട്ട് എല്ലാം അവരെയെല്പിച്ചു സ്വസ്ഥമാകനാണ് ആഗ്രഹിക്കുന്നത്…”

വിശ്വനാഥൻ മാധവനെ നോക്കി പറഞ്ഞു

“അളിയനെന്താ പറഞ്ഞു വരുന്നത്…!!?”

രാജേന്ദ്രൻ ചോദിച്ചു

“അതുതന്നെ… രുദ്രിനും ഭൈരവിനും ഇന്നാട്ടീന്നുതന്നെ… പറ്റിയാ നമ്മുടെ തറവാട്ടിനുള്ളീന്ന് രണ്ട് പെൺകുട്ടികളെ കണ്ട് പിടിക്കണം… എന്നിട്ട് ശില്പമോളുടെ കല്യാണത്തിനോടൊപ്പം ഈ തറവാട്ടിൽവച്ചുതന്നെ അവരുടേം കല്യാണം നടത്തണം….”

അപ്പോഴേക്കും അവിടുണ്ടായിരുന്ന പലരും മനക്കോട്ട കെട്ടി തുടങ്ങിയിരുന്നു

രാജേന്ദ്രൻ ഗൂഢമായി ചിരിച്ചു

••❀••

അതേ സമയം രുദ്രും ഭൈരവും കുളക്കരയിൽ ഒത്തുകൂടി

“Doubt that the stars are fire, Doubt that the sun doth move his aides, Doubt truth to be a liar, But never doubt I love her…”

കയ്യിലിരുന്ന മദ്യ ഗ്ലാസ്സ് മുകളിലേക്കുയർത്തി രുദ്ര് നാടകീയമായി വിളിച്ചു പറഞ്ഞു, അവന്റെ നാക്ക് കുഴയുന്നുണ്ടായിരുന്നു

“പതുക്കെ അലറ് മൈരേ… നാട്ടുകാരെ മുഴുവൻ വിളിച്ചുണർത്താതെ…”

ഭൈരവ് അവന്റെ വാ പൊത്തി…

“വിഡ്രാ…”

രുദ്ര് അവന്റെ കൈ തട്ടി മാറ്റി… (കയ്യിലിരുന്ന ഗ്ലാസ്സ് കാലിയാക്കിയശേഷം)