തുളസിദളം 7 [ശ്രീക്കുട്ടൻ] 652

“വേദനയുണ്ടോ ഉണ്ണിക്കുട്ടാ…”

അവൻ വിഷമത്തോടെ ചോദിച്ചു

“ഉണ്ടായിരുന്നു… ഇപ്പൊ പോയി…”

അവൾ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അവളുടെ കവിളിൽ ഇരുന്ന രുദ്രിന്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ചുകൊണ്ടു പതിയെ പറഞ്ഞു, അവൻ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് മുഖമടുപ്പിച്ചു കവിളിൽ പതിയെ ചുംബിച്ചു, അവളുടെ ദേഹമാസകലം കോരിത്തരിച്ചു, അവൾ പതിയെ തന്റെ കണ്ണുകൾ പൂട്ടി,

പിന്നീട് ഒരു കുസൃതി ചിരിയോടെ അവളുടെ കഴുത്തിൽ അവന്റെ ചൂണ്ടുവിരൽ വച്ചു പതിയെ താഴെക്കോടിച്ചു, വൃന്ദ കണ്ണടച്ചു നിന്നു ഉമിനീരിറക്കി, ഉമിനീരിറക്കുമ്പോൾ ചലിക്കുന്ന ആ തൊണ്ടക്കുഴിയിൽ അവൻ കൗതുകത്തോടെ നോക്കി, രുദ്ര് അവൾ ധരിച്ചിരുന്ന അവന്റെ ഷർട്ടിന്റെ ബട്ടനുകൾ പതിയെ അടർത്തി മാറ്റി, അപ്പോഴും അവന്റെ കണ്ണുകൾ അവളുടെ മുഖത്തായിരുന്നു, ബട്ടൺ അഴിക്കുമ്പോൾ അവളിൽ ഏൽക്കുന്ന അവന്റെ ചെറിയ വിരൽ സ്പർശം അവളുടെ ഹൃദയം വേഗത്തിൽ മിടിച്ചു, അവൾ തന്റെ കൈകൾ അവളുടെ പാവാടയിൽ ഇറുകെ പിടിച്ചു, അവൾ അപ്പോഴും കണ്ണടച്ച് പിടിച്ചിരുന്നു, ഷർട്ട്‌ പൂർണമായും അഴിച്ച് മാറ്റി അത് അവളുടെ കയ്യിലേക്ക് വച്ചുകൊടുത്തു, ഒരു കുസൃതിചിരിയോടെ അവളെ നോക്കി

“ഇതും ഇട്ടോണ്ട് പോയാലെ… എല്ലാർക്കും കാര്യം മനസ്സിലാകും… നമുക്ക് കുറച്ചുനാൾ പ്രേമിക്കണ്ടേ…ആരുമറിയാതെ…?”

അവൻ കുസൃതിയോടെ അവളോട് ചോദിച്ചു, അവൾ അവനിൽനിന്നും കുതറി മാറി പുറത്തേക്കൊടി, വാതിലിൽ വന്ന് നിന്നിട്ട് അവനെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി നാണത്തോടെ ചിരിച്ചു, പിന്നീട് പുറത്തേക്കോടി…

അവളുടെ ആ നോട്ടവും ഭാവവും അവനിൽ പ്രണയം നിറച്ചു,

അവൾ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ഓടി ചെന്ന് നിന്നത് ഭൈരവിന്റെ മുന്നിലാണ്, പെട്ടെന്നവൾ പിടിച്ചു നിർത്തിയപോലെ നിന്നു, ഭൈരവ് ഒരു പുഞ്ചിരി ചുണ്ടിൽ നിറച്ചു നെറ്റി ചുളിച്ച് അവളെ നോക്കി, അവൾ പുഞ്ചിരിയോടെ തല താഴ്ത്തി, പിന്നീട് അവനെകടന്ന് കുഞ്ഞിയുടെ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു,

വൃന്ദ ചെല്ലുമ്പോൾ കുഞ്ഞി ഉറക്കമായിരുന്നു, വൃന്ദ അവളെ ഒന്ന് നോക്കിയിട്ട് പുറത്തുപോയി ചൂല് കൊണ്ട് വന്ന് അവിടെയെല്ലാം അടിച്ചുവാരി, കർട്ടൻ എല്ലാം തുറന്നിട്ടു,

അപ്പോഴേക്കും കുഞ്ഞി ഉണർന്നു, കണ്ണ് തിരുമി നോക്കിയത് വൃന്ദയെയാണ്,

“ഗുഡ് മോർണിംഗ് ഉണ്ണിയേച്ചി…”

കുഞ്ഞി ഉറക്കച്ചടവോടെ പറഞ്ഞു,

“ആ… കുഞ്ഞിപ്പെണ്ണ് ഉണർന്നോ…”