Urangatha Raathrikal 2 97

റോസ് മോളിക്കുട്ടിയുടെ മുറിയിൽ പോയിനോക്കി. അവർ ഉറക്കത്തിലാണ് കടംകയറി ആത്മഹത്യ ചെയ്യേണ്ടിവന്ന ചാച്ചനെക്കുറിച്ച് അവൾ ഓർത്തു. ചാച്ചനെ മദ്യംകൊടുത്ത് മയക്കിക്കിടത്തിയിട്ട് വിൽഫ്രഡുമായി ബന്ധപ്പെടുന്ന അമ്മയെക്കുറിച്ച് അവൾ ഓർത്തു.
കുര്യാക്കോസിന്റെ മുറിവാതിൽക്കൽ ഒരു നിമിഷം അവൾ നിന്നു. താൻ ഇന്നുവരെ സഞ്ചരിക്കാത്ത മാർഗ്ഗത്തിലേക്ക് കടക്കുകയാണ്. ഇടതുകാൽ വച്ച് അവൾ മുറിക്കുള്ളിലേക്ക് കയറി. കിടക്കയിൽ അവളെ പ്രതീക്ഷിച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു കുര്യാക്കോസ്. റബ്ബർതോട്ടത്തിൽ ഒരു കാറ്റ് വീശിവന്നു. പഴുത്തുനിന്നിരുന്ന റബ്ബർ ഇലകൾ ഇളകിപ്പറന്നു. ”
ആ വാതിലിങ്ങ് അടച്ചേര്.” കുര്യാക്കോസ് അടഞ്ഞ് ഒച്ചയിൽ പറഞ്ഞു. റോസ് വാതിലടച്ച് കൊളുത്തിട്ടു.
വാ…’ അയാൾ കൈകൾ വിരിച്ചുപിടിച്ചു.
അവൾ ചെന്ന് അയാൾക്കു മുന്നിൽ നിന്നു. ആ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി. കാമത്തിന്റെ രണ്ടു കടലുകൾ ആ കണ്ണുകളിൽ കുത്തിമറിയുന്നത് അവൾ കണ്ടു.
‘ഇങ്ങോട്ടിരിക്ക്’ അവളുടെ കരം കവർന്നുകൊണ്ട് അയാൾ പറഞ്ഞു. അവളുടെ കരങ്ങൾക്ക് വെണ്ണനെയ്യുടെ നിറവും സ്പോഞ്ചിന്റെ മൃദുത്വവുമായിരുന്നു. അവൾ അയാൾക്കരികിലിരുന്നു.
നീ. നീ മറ്റാരുമെങ്കിലുമായി കിടക്കറ പങ്കിട്ടിട്ടുണ്ടോ? അയാൾ തിരക്കി.
“ഇല്ല.” അവളുടെ മറുപടിയിൽ അയാൾ അദ്ഭുതം കുറി. ‘സത്യം?
“അതെ. ഞാൻ കള്ളം പറയാറില്ല.” അവൾ അയാളിൽനിന്ന് നോട്ടം മാറ്റി.
“എനിക്കിതു വിശ്വസിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല.” അയാൾ അവളുടെ കൈ ഉയർത്തി ചുംബിച്ചു. റോസ് മറുപടി പറഞ്ഞില്ല. എതിർത്തുമില്ല. കുര്യാക്കോസിന്റെ വിറപൂണ്ട വിരലുകൾ അവളുടെ ആ മുഖം
പിടിച്ചടുപ്പിച്ച് ചുംബിച്ചു.
നെറ്റിയിൽ. കവിളത്ത്. ചുവന്നുതുടുത്തുനിൽക്കുന്ന ചുണ്ടത്ത്. കഴുത്തിൽ. റോസും സ്വയം മറക്കുകയായിരുന്നു.
അല്ലെങ്കിൽ താൻ വാങ്ങിയ ആറുലക്ഷം രൂപയ്ക്ക് ജോലി ചെയ്യേണ്ടിവരും എന്നു ചിന്തിക്കുകയായിരുന്നു. അയാൾക്ക് തീർത്തുംവശംവദയായി അവൾ ഇരുന്നുകൊടുത്തു. ആദ്യമായി ഒരു പുരുഷന്റെ കരപരിലാളനത്തിൽ കോരിത്തരിക്കുകയായിരുന്നു
റോസ്. കുര്യാക്കോസ് അവളെ തന്നിലേക്ക് ചായ്ച്ചിരുത്തി. ഒരു കെട്ട് പഞ്ഞി ചുറ്റിപ്പിടിക്കുന്നതുപോലെയുള്ള സുഖമാണ് അയാൾക്കു തോന്നിയത്. ഉന്മത്തമായ ഒരു ഗന്ധവും ശരീരത്തിൽ നേർത്തൊരു തണുപ്പും ഉണ്ടായിരുന്നു റോസിന് സ്ത്രീയുടെ ജന്മനാ ഉള്ള ഗന്ധം. അയാൾ അവളുടെ കഴുത്തിലും കവിളുകളിലും വീണ്ടും വീണ്ടും ഉമ്മവയ്ക്കുകയും കാത്തിൽ നോവാത്തവിധത്തിൽ കടിക്കുകയും ചെയ്തു. റോസിലെ സ്ത്രീയും ശരിക്കുണർന്നുതുടങ്ങി. അവൾക്ക് പെട്ടെന്നോർമ്മ വന്നത് അമ്മയും വിൽഫ്രഡുമായി നടത്തിയ വേഴ്ചയിലെ രംഗങ്ങളാണ്. ‘റോസ്.” കിതപ്പോടെ കുര്യാക്കോസ് വിളിച്ചു. “എന്തോ…’ അനുസരണയുള്ളവളെപ്പോലെ അവൾ വിളികേട്ടു. ‘നിന്നെ ആരെങ്കിലും ഇങ്ങനെയൊക്കെ ചെയ്തിട്ടുണ്ടോ? “ഇല്ല.’ ‘സത്യം? ‘ഉം.” അയാൾക്കതു വിശ്വസിക്കുവാൻ പ്രയാസമുള്ളതുപോലെ തോന്നി ‘അപ്പോൾ ഞാനാണ് ആദ്യമായിട്ടെങ്കിൽ. ഹോ അതേക്കുറിച്ച് എനിക്ക് ചിന്തിക്കാനേ വയ്യ.” അയാൾ അവളുടെ നെഞ്ചിൽ കൈവച്ചു. ആദ്യം വിരലമർത്തിയപ്പോഴേ അയാളറിഞ്ഞു. റോസ് പറഞ്ഞത് സത്യമാണ്. ചിരട്ടയിൽ ഊറിക്കുടിയുറയുന്ന ഒട്ടുപാലിന്റെ കട്ടിയുണ്ടായിരുന്നു